Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ

 Choose a job you love, andYou will never have to work a day in your life

 Διάλεξε για επάγγελμά σου αυτό που αγαπάς, έτσι δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου.

 

 Η ενασχόληση με τον Αθλητισμό (το σύνολο των οργανωμένων αθλητικών δραστηριοτήτων) είναι  προνόμιο πολλών ανθρώπων. Άλλοι ασχολούνται με αυτόν σε «Επαγγελματική» βάση και άλλοι σε «Ερασιτεχνική».

Μας αρέσει η λέξη Ερασιτέχνης που πλάστηκε προς το τέλος του 19ου αι., για να αποδώσει τον γαλλικό όρο  amateur, ο οποίος αναφερόταν κυρίως στον amateur d’art “εραστής της τέχνης” (Λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη 2004). Με αυτήν την έννοια θα χρησιμοποιούμε από δω και πέρα την λέξη «Ερασιτέχνης».

Ανήκουμε στην κατηγορία των ανθρώπων που γνώρισαν από νωρίς τον Αθλητισμό και τον αγάπησαν. Δεν γεννηθήκαμε γνωρίζοντας τον Αθλητισμό ούτε η αγάπη μας γι’ αυτόν ήρθε μόνη της, δεν ήταν ουρανοκατέβατη. Είμαστε από τους τυχερούς, που στα παιδικά τους χρόνια, τότε που το παιδί ψάχνει, γνωρίζει και αξιολογεί το κάθε τι που συμβαίνει γύρω του, βρεθήκαμε κοντά στους κατάλληλους ανθρώπους. Βρεθήκαμε κοντά σε Καθηγητές – Γυμναστές  που αγαπούσαν τη δουλειά τους, το λειτούργημά τους [Τσουδής Ιωάννης, Ιωαννίδης Ίων και Παπακυριάκου Ευάγγελος].

Την αγάπη τους αυτή για τον Αθλητισμό, την μετέφεραν σε πολλούς από εμάς χωρίς να κάνουν καμία ιδιαίτερη προσπάθεια. Ήταν εκεί στην αυλή του σχολείου και ζούσαν μαζί μας τον Αθλητισμό. Δεν χρειαζόταν να αρθρώσουν λέξη για να μας δείξουν τα οφέλη του Αθλητισμού ή για να μας πείσουν να ακολουθήσουμε το μονοπάτι του Αθλητισμού.

Τί χρειαζόταν τα λόγια αφού οι αντιδράσεις τους, οι κινήσεις τους, ο τρόπος ζωής τους φώναζε «Να αυτός είναι ο Αθλητισμός»; Η όλη τους παρουσία είχε να κάνει με Αρχές και  Αξίες που ξεχύνονταν από την καθημερινή τους δραστηριότητα. Δεν χρειαζόταν να μας τις αναλύσουν ή να τις εξηγήσουν για να τις εμπεδώσουμε και να τις ασπαστούμε, όλα αυτά τα πετύχαιναν με το παράδειγμά τους. Ήταν εκεί μαζί μας στην αυλή του σχολείου στην αίθουσα αλλά και στα κουλουάρ του σταδίου. Σιωπούσαν αλλά και βροντοφώναζαν με το παράδειγμά τους. Όλοι μας γνωρίζουμε την αξία του παραδείγματος σε αυτήν την ηλικία. Ίσως είναι ο μόνος τρόπος για να πείσεις τον νεαρό αντιδραστικό εκκολαπτόμενο επαναστάτη για κάποιες αλήθειες για κάποιες αξίες που πρέπει να ασπαστεί. «Μην καπνίζεις κάνει κακό» λέει στον μικρό ο μεγάλος (ενώ ο ίδιος καπνίζει)! Είναι δυνατόν ποτέ ο μικρός να ακολουθήσει τη συμβουλή του; «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν κρατούσες»!!! Όχι κύριοι, η ενασχόληση με τις παιδικές ψυχές δεν θέλει σπουδές και γράμματα. Θέλει να αγαπάς αυτό που κάνεις, να ασχολείσαι με το παιδί,  να είσαι κοντά του και να του δείχνεις στην πράξη αυτά που θέλεις να του περάσεις.

Όλα καλά αλλά, ποιός είναι αυτός ο τέλειος δάσκαλος που η κάθε του πράξη θα αποτελεί και παράδειγμα προς μίμηση για τους νεαρούς μαθητές ή αθλητές; Σίγουρα δεν υπάρχει ο τέλειος, υπάρχουν όμως πολλοί που θέλουν να ασχολούνται με το παιδί και να προσπαθούν. Μήπως όμως αυτοί ξέρουν λίγα; Μήπως αυτοί πήραν μικρούς βαθμούς στις σπουδές τους και δεν μας κάνουν; Μήπως θα έπρεπε να εμπιστευτούμε το μέλλον των παιδιών μας στους διαβασμένους σε αυτούς που αποδεδειγμένα ξέρουν περισσότερα από τους άλλους; Δύσκολες οι απαντήσεις σε όλες αυτές τις ερωτήσεις.

Η δική μας απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις, έχοντας και την εμπειρία από τη διδασκαλία πολλών ετών στα ΤΕΦΑΑ, στους αυριανούς Γυμναστές προπονητές είναι:

Αγάπη και ενδιαφέρον, για τα παιδιά, χρειάζεται ο Γυμναστής Προπονητής, που θα ασχοληθεί μα τους μικρούς μας φίλους. Τι να τις κάνω τις γνώσεις του, τι να τα κάνω τα αθλητικά του προσόντα, τι να τις κάνω τις εμπειρίες του ως αθλητή, αν δεν ενδιαφέρεται για το παιδί. Τι να τον κάνω τον «παντογνώστη» όταν βαριέται να ασχοληθεί με το παιδί, όταν του λέει «Μη κλέβεις» και αυτός κλέβει, όταν του λέει «ευ αγωνίζεσθαι» και είναι ο πρώτος που δεν τηρεί τους κανόνες, όταν του λέει να αγωνίζεσαι Τίμια και από την άλλη τον προτρέπει να πάρει αυτό ή το άλλο για να νικήσουν;

Άσε βαρεθήκαμε!!

Αγάπη και ενδιαφέρον χρειάζεται από τον Επαγγελματία στα πρώτα στάδια της ενασχόλησης του με το παιδί. Ας μην ξεχνάμε και τη δύναμη του «παραδείγματος» προς μίμηση ή προς αποφυγήν σε αυτές τις ηλικίες.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ   vs  ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ

 Φτάσαμε στο σημείο που πρέπει να γίνει σαφής ο διαχωρισμός του «Επαγγελματία» από τον «Ερασιτέχνη» τουλάχιστον στον Αθλητισμό.

Αγαπήσαμε τον Αθλητισμό και καταφέραμε το χόμπι μας να το κάνουμε Επάγγελμα, γίναμε δηλαδή …. «Ερασιτέχνες»!

Έχουμε λοιπόν, [Χόμπι + Επάγγελμα = Ερασιτέχνης] (με την έννοια που αναφέρεται παραπάνω).

Δεν μετανιώσαμε γι’αυτό, αντίθετα νοιώθουμε τυχεροί, πολύ τυχεροί.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, την οποία μερικές φορές παραβλέπουμε. (βλέπετε τα παράθυρα του αθλητισμού). Αρκετές φορές πιάνουμε τους εαυτούς μας να παρασύρονται, τους πιάνουμε να έχουν περισσότερες απαιτήσεις από τους «Επαγγελματίες» του Αθλητισμού. Ζητάμε αυτό το κάτι παραπάνω που δεν υπαγορεύεται από κανένα νόμο ή διάταξη του συμβολαίου του Επαγγελματία. Ζητάμε αυτό το κάτι που μόνον «Ερασιτέχνης» θα προχωρήσει για να το δώσει. Είναι αυτό το σημείο που κάνει τη διαφορά μεταξύ του Επαγγελματία και του Ερασιτέχνη.

Η προσφορά του Ερασιτέχνη δεν έχει όρια δεν έχει τελειωμό. Όσο περισσότερα δίνει τόσο πιο χαρούμενος και γεμάτος νοιώθει, όσο περισσότερο κουράζεται τόσο πιο ανάλαφρος και έτοιμος να ξαναξεκινήσει νοιώθει.  Προσφέρει γιατί το θέλει, γιατί το αγαπάει και γιατί δεν περιμένει από κανέναν να τον επαινέσει ή να τον βραβεύσει. Είναι εσωτερική προσταγή και φυσικό επακόλουθο να δίνει τον καλύτερο του εαυτό για αυτό που αγαπάει. Έτσι ολοκληρώνεται έτσι νοιώθει ότι ζει. Όσο δίνει και προσφέρει τόσο περισσότερο προχωράει σε βάθος και ανακαλύπτει απίστευτα μονοπάτια και πάλι από την αρχή!

Υπάρχουν τόσοι πολλοί που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, στους «Αφανείς Ήρωες» που δεν είναι δυνατόν να αναφερθώ ονομαστικά και συγκεκριμένα. Όλοι αυτοί αξίζουν τα μέγιστα και πρέπει να βρίσκονται στη «Χρυσή Λίστα» των «Ερασιτεχνών» του Κλασικού Αθλητισμού. Όσοι κρίνουν ότι ανήκουν στην κατηγορία των «Ερασιτεχνών», παρακαλούνται να διαγράψουν το όνομά τους από τους “Αφανείς Ήρωες” και να το συμπεριλάβουν στη ΧΡΥΣΗ ΛΙΣΤΑ.

Δεν πειράζει που η ΧΡΥΣΗ ΛΙΣΤΑ δεν είναι κάπου δημοσιευμένη, ο καθένας που ανήκει εκεί το ξέρει και του φτάνει. Να! το μεγάλο προσόν  του «ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗ» του αθλητισμού.

Όλοι Εσείς που συμπεριλαμβάνεστε στη ΧΡΥΣΗ ΛΙΣΤΑ έχετε την αγάπη, την εκτίμηση και το σεβασμό όλων των ανθρώπων του Αθλητισμού.

Επιτρέψτε μου να σας απευθύνω ένα Μεγάλο Ευχαριστώ εκ μέρους των ανθρώπων του Κλασικού Αθλητισμού.

Νομίζουμε ότι όλοι πρέπει να έχουν τον «Ερασιτεχνισμό» μέσα τους, όταν ασχολούνται με τον Αθλητισμό!

Αγανακτούμε, τόσο εμείς, όσο και πολλοί άλλοι «Ερασιτέχνες» όταν π.χ. δεν φτάνουν έγκαιρα τα αποτελέσματα στη στατιστική υπηρεσία του ΣΕΓΑΣ. Αγανακτούμε όταν δημοσιογράφοι γράφουν ανακρίβειες και διαμορφώνουν λανθασμένες και άδικες καταστάσεις. Αγανακτούμε όταν υπεύθυνοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Όταν αθλητές, προπονητές και παράγοντες δεν συμπεριφέρονται «Αθλητικά», όταν, όταν, όταν….

Αυτόματα έρχονται στο νου μας τα λόγια του φίλου μας του Θοδωρή που το ρητό του είναι:

Choose a job you love, and

you will never have to work a day in your life:

 

(Σε μελλοντική ευκαιρία θα ασχοληθούμε με το διάβασμα στο σχολείο και την εφαρμογή του παραπάνω ρητού. Να ένας λόγος για να προσπαθείτε στο σχολείο.
Είναι το εισιτήριο για να κάνετε ό,τι αγαπάτε στην υπόλοιπη ζωή σας).

Θεσσαλονίκη 2-8-08

Με Τιμή

Κατσίκας Φώτης