ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ Χ. & ΤΟ ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΟ Α/Γ 22.4.17

Έχω μέρες που προσπαθώ να καλύψω τα του site, με διάβασμα, με δοκιμές, με ερωτήσεις, … μέχρι και μάθημα κανόνισα μπας και καταλάβω τη φιλοσοφία του νέου προγράμματος λειτουργίας του site.  Μελετώντας τις δυνατότητες του “Word Press” ανακάλυψα ότι εκτός από τον κυρίως υπεύθυνο για την ενημέρωση της σελίδας  υπάρχει η δυνατότητα ορισμού και άλλων ατόμων που ο καθένας μπορεί να αναλάβει κάποιο πόστο (να ενημερώνει, να αρθρογραφεί) και να κάνει ό,τι θέλει στο κομμάτι το οποίο θα επιλέξει.

Και ενώ προβληματιζόμασταν ποιους να ορίσουμε που να έχουν τη διάθεση να ενημερώνουν για τα δρώμενα του συλλόγου … εμφανίζεται  το παρακάτω  ε-μαιλ από τον κ. Χαρίλαο Μαρκόπουλο (Μέλος του Δ.Σ. του ΑΣ ΡΗΓΑΣ).

Ο κ. Μαρκόπουλος που ήταν παρών στο διασυλλογικό πρωτάθλημα Α/Γ στους Αμπελόκηπους έζησε κάποιες καταστάσεις και μας τις περιγράφει με τη δική του πέννα. Ας χαρούμε τα συμβάντα με την ασφάλεια των αθλητών του επί κοντώ που με το δικό του τρόπο περιγράφει ο κ. Χαρίλαος

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

Εχθές, Σάββατο 22.04.2017, έγινε στο Δημοτικό Στάδιο Αμπελοκήπων και στο Εθνικό Καυτανζόγλειο Στάδιο Θεσσαλονίκης  το Διασυλλογικό Πρωτάθλημα Στίβου Ανδρών/ Γυναικών για το έτος 2017. Αυτοί οι αγώνες είναι για το στίβο, όπως κάποιοι από εσάς ίσως δεν γνωρίζετε,  οι σημαντικότεροι αγώνες της χρονιάς σε τοπικό επίπεδο και αποτελούν την πρόκριση για τους Πανελληνίους Αγώνες Ανδρών/ Γυναικών.

Τους αγώνες τους διοργάνωσε, όπως και κάθε χρόνο, η Ένωση Αθλητικών Σωματείων  ΣΕΓΑΣ Θεσσαλονίκης σύμφωνα με τη γενική προκήρυξη του ΣΕΓΑΣ.

Όλα  τα αγωνίσματα Ανδρών και Γυναικών,  εκτός της  Σφυροβολίας, Δισκοβολίας, Σφαιροβολίας και Βάδην, έγιναν στο Δημοτικό Στάδιο Αμπελοκήπων λόγω ακαταλληλότητας του Εθνικού Καυτανζογλείου Σταδίου Θεσσαλονίκης. Στο δεύτερο έγιναν μόνο τα προαναφερθέντα αγωνίσματα.

Το Καυτανζόγλειο είναι εδώ και αρκετά χρόνια ακατάλληλο για αγώνες στίβου. Το ταρτάν του Σταδίου είναι σκληρό σαν γρανίτης και αυτό του βοηθητικού σταδίου του (όπου δυστυχώς προπονούνται αθλητές όλων των κατηγοριών) είναι  επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των αθλουμένων. Το μοναδικό «στολίδι» του Εθνικού Σταδίου είναι ο χώρος του επί κοντώ  στην αίθουσα «Κώστας Χειμωνίδης», στο Κτήριο 3 (Κ3) του Σταδίου. Προσοχή! Το Κ3 στο σύνολο του είναι και αυτό σε κατάσταση αποσύνθεσης. Μόνο η αίθουσα του επί κοντώ  είναι σε άριστη κατάσταση, χάριν στη φροντίδα και την επιμονή ενός και μόνο ανθρώπου… (Φέρνει ένας κούκος την άνοιξη…;)

Στο Δημοτικό Στάδιο Αμπελοκήπων υπάρχει ένα κλειστό προπονητήριο για τα αγωνίσματα του Στίβου, το οποίο νομίζω ότι κατασκευάστηκε επ’ ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων 2004, αφιερωμένο στην Ολυμπιονίκη της δισκοβολίας Τασούλας Κελεσίδου. Από ό, τι μπορώ να αντιληφθώ αυτό το προπονητήριο, όταν κατασκευάστηκε ήταν πραγματικά υψηλών προδιαγραφών. Δυστυχώς, μετά από 13 χρόνια ακολουθεί και αυτό το δρόμο που οδεύει όλη η ελλαδική κοινωνία. Είναι παρατημένο, βρόμικο, κυριολεκτικά σιχαμένο.

Όπως γνωρίζετε οι περισσότεροι από εσάς, τα παιδιά μου Γιώργος και Μαρία ασχολούνται με τον κλασσικό αθλητισμό. Ως εκ τούτου και εγώ «τρέχω» από πίσω τους, προσπαθώντας να τους υποστηρίξω σε αυτή την προσπάθεια να παλεύουν για να ξεπεράσουν τα όρια τους, να αυτοπειθαρχήσουν, να σέβονται τον εαυτό τους και τους συναγωνιστές τους, να θέτουν στόχους  με μέτρο και ρεαλισμό και να προσπαθούν να γίνονται καλύτεροι, καλύτεροι άνθρωποι.

Την κατάσταση αυτή της εγκατάλειψης την βιώνω 3-4 φορές την εβδομάδα όταν πηγαίνω με τα παιδιά στο Καυτανζόγλειο για προπόνηση και δυστυχώς τη ΣΥΝΗΘΙΖΩ.

Το χθεσινό όμως, ευτυχώς από μια άποψη, δεν μπορώ να το «χωνέψω» ακόμη…

Το αγώνισμα του επί κοντώ είναι ως γνωστόν το πλέον τεχνικό και επικίνδυνο αγώνισμα. Απαιτείται  λοιπόν η τήρηση των στοιχειωδών κανόνων ασφαλείας όσον αφορά το σκάμμα, το στρώμα δηλαδή όπου προσγειώνονται οι αθλητές μετά την προσπάθειά τους.

Το στρώμα του προπονητηρίου στο Δημοτικό στάδιο Αμπελοκήπων, καταξεσκισμένο και χιλιομπαλωμένο, χρησιμοποιείται εδώ και 20 χρόνια (αναγράφεται σε αυτό “Athens ’97” – προφανώς το στρώμα χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου που έγινε το 1997 στην Αθήνα). Στην κατάσταση  όμως που βρίσκεται, είναι ακατάλληλο και επικίνδυνο για άλματα επιπέδου εφήβων και ανδρών. Για αυτό οι κριτές του αγωνίσματος «δανείστηκαν» από το σκάμμα του άλματος εις ύψος το άνω στρώμα/ κάλυμμα και το τοποθέτησαν επάνω στο στρώμα του επί κοντώ. Ο αγώνα άρχισε και ήταν σε εξέλιξη.

Ξαφνικά, εμφανίζονται δύο κύριοι, οι κριτές του άλματος εις ύψος, ανεβαίνουν στο στρώμα του επί κοντώ,  αρπάζουν το άνω στρώμα του άλματος εις ύψος, το σέρνουν στο πάτωμα και το ρίχνουν επάνω στο κυρίως στρώμα του άλματος εις ύψος. Σαστιμάρα…

Μετά λίγα δευτερόλεπτα έρχεται η αντίδραση από τους «ανθρώπους του επί κοντώ», οι οποίοι με την επιχειρηματολογία της  επικινδυνότητας του σκάμματος ζητάνε πίσω στο στρώμα. Ανένδοτοι οι του εις ύψος. Τραγέλαφος…

Τη λύση δίνει ο Αλυτάρχης των αγώνων (ως ανωτέρα αρχή). Ενημερώνεται τηλεφωνικά από «άνθρωπο του επί κοντώ», όχι από τους κριτές, και δικαιώνει το επί κοντώ!

Επιστρατεύονται όλοι λοιπόν οι «άνθρωποι του επί κοντώ», αθλητές, συγγενείς των αθλητών, θεατές, προπονητές, κριτές , νέοι, μικρά παιδιά, άντρες και γυναίκες για να μεταφερθεί, χωρίς να συρθεί όπως προηγουμένως, το στρώμα / κάλυμμα πίσω πάλι στο «επί κοντώ!»!!

Ένας από αυτούς σωστά παρατηρεί ότι το στρώμα του άλματος εις ύψος, κινδυνεύει να τρυπηθεί από τα παπούτσια των αλτών που έχουν «καρφιά», εφόσον δεν υπάρχει το άνω στρώμα/ κάλυμμα.  Άντε πάλι να μεταφέρει η «κουστωδία» το στρώμα του «επί κοντώ» στο σκάμμα του «εις ύψος».

Εν τέλει τα 2 αγωνίσματα τελέσθηκαν καλά…

Η παραπάνω φλυαρία δεν είναι γκρίνια ούτε είναι επίδειξη ιδιαίτερης ευαισθησίας.

Είναι καημός που τον μοιράζομαι μαζί σας!

Όχι μοιρολατρικά. Τον μοιράζομαι με την προσδοκία ότι ο κάθε ένας από εμάς θα ακολουθήσει και όσοι από εσάς που γνωρίζω ότι ήδη μοχθούν θα συνεχίσουν την προσπάθεια, ο κάθε ένας  από το μετερίζι του, το παράδειγμα του ενός ανθρώπου που εργάζεται εθελοντικά στην αίθουσα του επί κοντώ στο Κ3 του Καυτανζογλείου. Σε πείσμα των καιρών και των ανθρώπων…

Γιατί ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, πολλές μικρές και στοχευόμενες προσπάθειες ίσως μπορέσουν να συγκρατήσουν σε ένα βαθμό αυτή την κατρακύλα.

Όσο για σχετική παρέμβαση στους αρμόδιους φορείς, ούτε που τολμώ πλέον να το προτείνω…

 Συνημμένα κάποιες φωτογραφίες που αποθανατίζουν το περιστατικό. Ας τις «χαρούμε…».

 Σίγουρα θα κούρασα με τη φλυαρία μου αυτούς που είχαν την υπομονή να αντέξουν και να διαβάσουν όλο το παραπάνω κείμενο έως το τέλος. Ζητώ την κατανόηση τους.

Φιλικά
Χαρίλαος

print

Written by