ΑΛΜΑ ΣΕ ΜΗΚΟΣ ΤΩΝ «ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΩΝ» ΜΑΣ – Ζ ΧΕΙΜΩΝΙΔΕΙΑ

ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ
ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ,
ΤΟΤΕ ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ;

Θα βάζαμε τα παιδιά να κάνουν μερικά άλματα στην άμμο και θα τους βαθμολογούσαμε. Μια μεζούρα αρκούσε για να γίνει το αγώνισμα. Ναι! αλλά «οι βαρεμένοι» έχουν άλλη άποψη.
Και πώς θα χωρέσει όλη αυτή η «αγάπη» που θέλουμε να μοιράσουμε στα παιδιά μας σε μια σκέτη μεζούρα;
Να στολίσουμε το σκάμμα με χρώματα (έτσι δεν κάνει η τηλεόραση στους μεγάλους αγώνες, για να δείξει το μέγεθος των αλμάτων;). Και έτσι ξεκινάει το στόλισμα, αρχίζει το πασπάλισμα με «άχνη ζάχαρη» (με αγάπη).  Να λίγο κόκκινο, εκεί λίγο κίτρινο, παραπέρα λίγο πράσινο … και φτάνουμε στη ζωγραφιά των σκαμμάτων που αν ήταν στο χέρι μου δε θα άφηνα κανέναν να το χαλάσει.

ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΤΟΤΕ ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ;
Να γιατί η φιλοσοφία με την οποία αντιμετωπίζουμε την κάθε μας εκδήλωση, μας κάνει να αγωνιούμε μέχρι να ξεκινήσει η εκδήλωση. Το αποτέλεσμα της εκδήλωσης δε μας αγγίζει καθόλου, ό,τι και να μας πει κάποιος φίλος που καλοπροαίρετα θα σχολιάσει το αποτέλεσμα δε μας πτοεί. Το κυρίαρχο για εμάς είναι να τα «δώσουμε όλα» στην προσπάθεια μας να Τιμήσουμε το εκάστοτε Τιμώμενο πρόσωπο.  Όταν ξέρουμε ότι κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε χωρίς να υπολογίσουμε, κόπο, χρόνο και ιδρώτα, τότε εμείς πριν αρχίσει η οποιαδήποτε εκδήλωση νοιώθουμε ότι ΚΑΝΑΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ,  όλα τα άλλα είναι για τους «απέξω».
Το αποτέλεσμα είναι για όσους  δεν προσπάθησαν, για όσους δεν ένοιωσαν στην πλάτη τους το βάρος μιας πρωτοβουλίας, το βάρος μιας προσπάθειας για να Τιμήσεις κάποιον, το βάρος της ευθύνης που ηθελημένα αναλαμβάνεις.  Το βάρος του να  σχεδιάζεις και να υλοποιείς κάποιες εκδηλώσεις -με η και χωρίς- τη βοήθεια των κοντινών.  Για όσους δεν γνωρίζουν το μέγεθος της ηθελημένης τελειότητας που επιζητούμε στην προετοιμασία των εκδηλώσεών μας πιθανά να μετρούν την επιτυχία της εκδήλωσης από το πόσο «μεγάλοι» και «πόσοι» αθλητές αγωνίστηκαν στα ΧΕΙΜΩΝΙΔΕΙΑ ή και πόσα ρεκόρ έγιναν.
Να η διαφορά σκέψης. Να το δυνατό μας σημείο, που όσα και αν ακούμε από τους απέξω δε μας πτοούν (τα καταγράφουμε για να τα χρησιμοποιήσουμε στο μέλλον)  αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν χιλιοστό από την ηθελημένη «αγάπη» που καταθέσαμε για να Τιμήσουμε το εκάστοτε Τιμώμενο Πρόσωπο αλλά και να προσφέρουμε στα «δενδρύλλια».

print

Written by