«ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ» ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

«ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ» ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΟΥΣ ΑΜΙΛΛΑΣ

Η συμμετοχή στα «Ευγενίδεια 2008» των αθλητών και αθλητριών από τις γύρω πόλεις ήταν παραπάνω από αισθητή. Η παρουσία τους έδωσε στους αγώνες μια ξεχωριστή αίγλη. Οι μικροί μας φίλοι είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν αθλητές και αθλήτριες της ίδιας ηλικίας, να κάνουν καινούριους φίλους και να διεκδικήσουν “στα ίσια” τη νίκη και το ρεκόρ.

Όλοι όσοι αγωνίστηκαν, τηρώντας τους κανόνες της «Ευγενούς άμιλλας», ήταν ΥΠΕΡΟΧΟΙ. Οι πρώτοι, οι δεύτεροι, οι τρίτοι, …,  οι τελευταίοι, όλοι τους ήσαν “νικητές”, κανένας ηττημένος.
Οι μόνοι που μπορούν να ονομάσουν τους εαυτούς τους “ηττημένους”, είναι αυτοί που δεν προσπάθησαν όσο μπορούσαν, αυτοί που δεν “τα έδωσαν όλα” για να πετύχουν το στόχο τους. Αλλά και αυτοί θα πρέπει να πήραν το μάθημά τους «στον άλλον αγώνα θα πάμε καλύτερα…».
Αυτό θα πρέπει να είναι το τελικό συμπέρασμα για όσους δεν απέδωσαν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους και την προπόνησή τους.

Όμως  Φίλοι μου,
οι αγώνες δεν είναι μόνο για τη νίκη και το ρεκόρ.

Αγαπητοί μου φίλοι,
(απευθύνομαι κυρίως στους νέους αθλητές) να μου επιτρέψετε να σας ανοίξω μερικά παράθυρα μέσα από τα οποία θα κοιτάτε τους αγώνες, κάθε φορά και από διαφορετική οπτική γωνία. Ίσως κάποιοι από εσάς να μην έχετε δει ποτέ τους αγώνες “από την άλλη πλευρά” από την πλευρά του συναθλητή σας, του «νικητή» ή του “ηττημένου”.

Δε σας κατηγορεί κανείς γιατί ίσως να μην είχατε την ευκαιρία να δείτε τη συμπεριφορά σας “από την άλλη πλευρά” ίσως γιατί κανείς δεν σας το είπε ή δεν το σκεφτήκατε ποτέ!

Είναι σαν το: “Ο ΣΥ ΜΙΣΕΙΣ ΕΤΕΡΩ ΜΗ ΠΟΙΗΣΕΙΣ” που έγραφε σε κάποιο πίνακα του 4ου Γυμνασίου Αρρένων Θεσσαλονίκης (κάπου στη δεκαετία του 1960), Ο Θεολόγος κος Γιωγιός Γεώργιος και ο οποίος, με το παράδειγμά του, προσπαθούσε να το περάσει στο «πετσί μας».
Προσπαθούμε να το τηρούμε αλλά δε γνωρίζουμε πόσο συχνά το καταφέρνουμε. Το γεγονός όμως είναι ότι το γνωρίζουμε, ότι κάποιος μας το ανάλυσε και μας έδωσε να καταλάβουμε γιατί αυτή η συμπεριφορά είναι η σωστή. Όταν όμως στην καθημερινότητα δεν το τηρούμε, τότε, είμαστε υπόλογοι των ενεργειών μας και της συμπεριφοράς μας.

Χρέος όλων
των ανθρώπων που εμπλέκονται στον Αθλητισμό, γονέων, προπονητών, καθηγητών και φίλων του Αθλητισμού, είναι να σας ανοίξουν “τα παράθυρα” της αθλητικής συμπεριφοράς, να σας δείξουν ότι υπάρχει και “η άλλη πλευρά“. Από κει και πέρα είναι θέμα του καθενός από εσάς, το πώς θα χειριστείτε την κάθε περίπτωση. Το πώς θα ενεργήσετε στις “ευκαιρίες” που θα σας παρουσιαστούν. Η συμπεριφορά σας θα καθορίζεται από τον εσωτερικό σας κόσμο και από τις ΑΡΧΕΣ τις οποίες έχετε υιοθετήσει και ορίσει σαν οδηγό στην αθλητική σας σταδιοδρομία.

Η συμπεριφορά σας
στους χώρους της “ευγενούς άμιλλας” και του “fair play” θα δημιουργήσει και το “ΟΝΟΜΑ” σας ή το “ονοματάκι” σας, ως προς το ηθικό σας ανάστημα, ανεξάρτητα από τις αθλητικές σας επιτυχίες.

Μη γελιέστε φίλοι μου,
κανένας δε δίνει σημασία μόνο στα αθλητικά προσόντα κάποιου και τις αθλητικές του επιτυχίες. Όσο περισσότερα είναι τα αθλητικά του προσόντα, όσο μεγαλύτερες οι αθλητικές του διακρίσεις χωρίς όμως τις ανάλογες ηθικές Αξίες, τόσο μεγαλύτερο «παράδειγμα προς αποφυγή» θα αποτελέσει.
Θα τον θυμούνται ίσως αλλά μόνο για να τονίσουν τις αρνητικές του πλευρές, όπως θα θυμούνται και όλους όσους δεν «παίζουν Τίμια» το παιχνίδι του Αθλητισμού και ντοπάρονται. Θεωρούμε αδιανόητη τη φιλοσοφία ενός Γάλλου αθλητή που όταν πρόσφατα πιάστηκε Ντοπαρισμένος το μόνο που βρήκε να πει ήταν:

«Τι να κάνουμε, θα συνεχίσουμε να γυμναζόμαστε σαν να μην έγινε τίποτε, Θα περιμένουμε δύο χρόνια μέχρι να λήξει η ποινή μας και θα επανέλθουμε».

Αλλοίμονο σε όσους βλέπουν την τιμωρία για το «ντοπάρισμα», απλά σαν ένα διάλειμμα από αγώνες, μια ενεργητική αποκατάσταση και τίποτε άλλο! Είναι αλλού νυχτωμένοι «πλανώνται πλάνην οικτράν».

Όχι αγαπητοί μου Φίλοι δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα,  όχι δεν είναι έτσι.

Μη σας παρασύρουν,
μη θεωρείτε ότι αν σας πιάσουν να κλέβετε στον αθλητισμό ή «να παίζετε ΑΤΙΜΑ» ΑΠΛΑ, θα μείνετε έξω από τους αγώνες για λίγο και … «ξανά προς τη δόξα τραβά» και ότι δεν έγινε τίποτε!
Έγινε και παράγινε.
Όποιος προσπαθεί να ξεγελάσει τους πάντες και να κερδίσει «ΑΤΙΜΑ» θα πρέπει να γράφεται η πράξη του στο μητρώο του! Είναι τόση η βαρύτητα της πράξης, που αν συνοδεύεται και με τη φιλοσοφία του:
– «Ε! και τι έγινε που με πιάσανε; Θα περιμένω απλά δυο χρόνια και τα ξαναλέμε”  ή
–  Όταν φτάσουν τα πράγματα σε δύσκολη θέση, για δεύτερο έλεγχο, που πιθανά οδηγεί σε ισόβιο αποκλεισμό τότε … άκουσον, άκουσον … μερικοί το “γυρνάνε” στην προπονητική. Αρνούνται τον έλεγχο, τονίζοντας ότι πλέον σταματήσαμε τον αθλητισμό και τώρα «είμαστε προπονητές»!

Όχι κύριοι,
ποιος είπε ότι άτομα με αυτή τη φιλοσοφία μπορούν να γίνονται όποτε θέλουν προπονητές; Ποιος μας βεβαιώνει ότι δεν θα εφαρμόσουν τη φιλοσοφία τους και στους αθλητές τους;
Δυστυχώς,
αν κάνουμε μια προσεγμένη αναδρομή στο παρελθόν, αθλητών που πιάστηκαν ντοπαρισμένοι και στη συνέχεια έγιναν προπονητές, βλέπουμε πως η φιλοσοφία τους δεν αλλάζει. Τους βρίσκουμε να επιδιώκουν με κάθε τρόπο «την κορυφή, το χρήμα και τη δόξα!»

Η άποψή μας
για την καταπολέμηση του ντόπινγκ είναι: “Οι αθλητές που θα πιάνονται να είναι υπότροποι της παραβίασης των κανόνων του ντόπινγκ, θα πρέπει να στερούνται του δικαιώματος να γίνουν προπονητές”, δηλαδή, να καθοδηγούν νεαρούς αθλητές με … ότι αυτό συνεπάγεται.

Ανάλογες συμπεριφορές αμαυρώνουν το «όνομα» του κάθε αθλητή. Όσο μεγάλες και αν είναι οι προηγούμενες ή οι μετέπειτα διακρίσεις του, δεν παύει να είναι κάποιος που αγωνίζεται χωρίς να σέβεται τους κανόνες του «ευ αγωνίζεσθαι», δεν παύει να είναι κάποιος που πιάστηκε Ντοπαρισμένος.


Από την άλλη,

ποιός θα ξεχάσει ενέργειες όπως του αθλητή της ενόργανης γυμναστικής Ιωάννη Μελισσανίδη, ο οποίος αφιέρωσε το μετάλλιο που κέρδισε στην οικογένεια του Τούρκου συναθλητή του, που ήταν το φαβορί για τη νίκη, που όμως σκοτώθηκε λίγο πριν από τους αγώνες;
Το ότι αργότερα ο Ιωάννης έγινε και Ολυμπιονίκης, ειλικρινά έρχεται μακράν δεύτερο!
Ήταν ήδη ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ στις ψυχές του Ελληνικού Λαού, του Τούρκικου Λαού αλλά και όλων των ανθρώπων του Αθλητισμού.
Ήταν Ολυμπιονίκης του «ευ αγωνίζεσθαι» και των ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ.


ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ.

Θα αναφέρω μόνο μερικά παραδείγματα για να σας προβληματίσω και με την πρώτη ευκαιρία θα ανοίγουμε και “ένα παράθυρο”.

  • Κάποιος δεν πήγε στην απονομή !!! αφού δεν κέρδισε τη σνομπάρισε.
  • Κάποιος πήγε στην απονομή αλλά δε συνεχάρη το νικητή !!!
  • Ο νικητής αντιμετώπισε τους “ηττημένους” με υπεροψία !!!
  • Κάποιοι δέχονται τα συγχαρητήρια στη νίκη τους αλλά ποτέ δε συγχαίρουν τους νικητές όταν χάνουν!!! “Οι καημένοι” δεν ξέρουν να αγωνίζονται, δεν έμαθαν να χαίρονται τον αθλητισμό,  ζουν στον κόσμο τους!
  • Κάποιος βιάστηκε να κατεβεί από το βάθρο, δεν ήθελε φωτογραφία αφού … έχασε!!!
  • Κάποιος το μόνο που χάρηκε από τον αγώνα του ήταν ότι κέρδισε τον (Χ), που δεν “τον πάει” !!!

Με τιμή
Κατσίκας Φώτης
15-6-08

Με την πρώτη ευκαιρία:

ΔΕΝ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ…… Η άλλη πλευρά….