Ήρθε για λίγες ημέρες να δει την οικογένειά του (κυριολεκτικά και μεταφορικά), πέρασε τις περισσότερες ώρες μαζί μας βοηθώντας στις προπονήσεις και μαθαίνοντας ξεχωριστές ασκήσεις (π.χ. στη Μαρκέλλα την ανάβαση στο μονόζυγο! Τυχερή…) και τώρα ξαναφεύγει! και δε φεύγει μόνος του, παίρνει και το Ελενάκι μαζί του, ο Αχώνευτος.
Να φύγεις ρε «αχώνευτε» και εσύ! όπως και η άλλη η «στριμμένη» στη Γερμανία, ( αυτή από τη Σουρδία, η ξαδέρφη της Ανθούλας… που, ημίθεα την ανεβάζει θεά την κατεβάζει. Βέβαια! ξαδέρφη της είναι, τι να κάνει;
Σας αφήνουμε ρε! αφού είναι για καλό σκοπό… Να πάτε στο καλό και η Παναγία μαζί σας.
Να δούμε όμως εμείς πώς θα ζήσουμε χωρίς εσάς; Δεν την μπορούμε τόση ησυχία! τόση ηρεμία! (τι να σου κάνει μία Σοφία, Μαρία, Έλλη, Νικολέττα) όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν, μόνες τους, να… μας τρελάνουν. Χωρίς εσάς όλοι θα δυσκολευτούμε…
Εμείς θα ζούμε… περιμένοντας. Κάθε μέρα που θα περνάει, αυτόματα θα μικραίνει και τη χρονική περίοδο που θα σας ξανασυναντήσουμε (πρώτα Ο Θεός). Θα παρακαλάμε λοιπόν να περνούν οι μέρες γρήγορα.
Να είστε καλά, όπου και να είστε και αφήστε μας εμάς στη γκρίνια μας. Εμείς σας αγαπάμε, είμαστε υπερήφανοι για σας και σας έχουμε στο μυαλό και την καρδιά μας. ΣΤΟ ΚΑΛΟ – ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.
«ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ κ. ΑΛΕΚΟ, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕ ΠΑΤΕΡΑ»
