ΤΟ ΔΕΛΑΣΑΛ «ΕΠΑΙΞΕ ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ» – ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΡΗΓΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Γερή βροχή το βράδυ, ήλιος το πρωί, ξανά βροχή μετά τις 15:00! Με άλλα λόγια τυχερά τα «Δελασαλάκια» που είχαν την ευκαιρία να χαρούν το αθλητικό φεστιβάλ που σχεδίασε με τόσο μεγάλη προσοχή η Διεύθυνση του Κολεγίου ΔΕΛΑΣΑΛ και υλοποίησαν οι καθηγητές Φυσικής αγωγής αλλά και οι καθηγητές των άλλων ειδικοτήτων αφού στο Φεστιβάλ υπήρχαν πολλές εκδηλώσεις από αγώνες μέχρι και «Αφροβραζιλιάνικα κρουστά».

Συγχαίρουμε τους συντελεστές και σίγουρα τη Διεύθυνση του Κολεγίου του ΔΕΛΑΣΑΛ.

Χαρήκαμε ιδιαίτερα που προσφέραμε και εμείς στο Αθλητικό φεστιβάλ διότι το χρωστούσαμε στο ΔΕΛΑΣΑΛ της δεκαετίας του 1960 τότε που λειτουργούσε στην Φράγκων 10 (ο σημερινός “Δημόκριτος”). Εκεί πηγαίναμε κάπου στο 1963-1965 μαθητές Γυμνασίου να παίξουμε με τα «ξυλοπόδαρα» αλά και στις πολλές μπασκέτες που διέθετε η αυλή του κτιρίου.

Στεκόμαστε στη δική μας συμβολή (του ΑΣ ΡΗΓΑΣ) στη γιορτή αυτή του Αθλητισμού και είναι φυσικό να νοιώθουμε ικανοποιημένοι από την προσπάθειά μας.

ΤΟ «ΠΑΙΖΩ ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ» του ΔΕΛΑΣΑΛ διέφερε από το «ΠΑΙΖΩ ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ» του ΟΠΑΠ που παρουσιάσαμε σε εκατοντάδες παιδιά στο Καυτανζόγλειο πριν μερικές εβδομάδες, στο ότι είχαμε περισσότερο χρόνο και τα παιδιά μπόρεσαν να αφομοιώσουν τα βασικά από τα όσα τους ζητήσαμε.

Η ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ
Ζέσταμα μία στροφή (ήρθαν από άλλη εκδήλωση) όσο να τους βάλουμε σε τάξη.

Τους ονομάσαμε όλους Δεξιόχειρες (ίσως αδικήσαμε δύο τρία άτομα) αλλά ο σκοπός ήταν να παίξουμε και να γνωρίσουμε το επί κοντώ και όχι να κάνουμε ατομική προπόνηση.

Ζητήσαμε να πατήσουν το Αριστερό πόδι και να κάνουν ένα μικρό άλμα πάνω από τα εμποδιάκια και προοδευτικά το άλμα έγινε λίγο μεγαλύτερο.

Ετοιμάσαμε τα χέρια ώστε να είναι στη σωστή θέση (πάνω από το κεφάλι το Δεξί και στο πρόσωπο το αριστερό) και ήρθε η ώρα να πιάσουμε το κοντάρι και να ταξιδέψουμε.

Χωρίσαμε τα παιδιά σε δύο ομάδες, σε «ψηλούς» (οι μεγάλοι) και «όμορφους» (οι πιο μικροί)!

Περπατήσαμε, πατήσαμε δυνατά στο αριστερό πιάσαμε το κοντάρι και περάσαμε απέναντι.

Τρέξαμε και πατήσαμε πιο δυνατά (πάντα με το Αριστερό πόδι και έχοντας το Δεξί χέρι πιο ψηλά από το αριστερό) και περάσαμε απέναντι, προοδευτικά πιο μακριά με προσγείωση στα δύο πόδια.

Δεν περάσαμε σε λεπτομέρειες όπως γύρισμα ή πόδια ψηλά (ο χώρος προσγείωσης δεν επέτρεπε ασκήσεις που ίσως οδηγούσαν σε άτσαλες πτώσεις). Παρόλα αυτά κάποια μικρά έβγαλαν τη λεκάνη τους ψηλά όπως η μικρή της φωτογραφίας χωρίς καν να το ζητήσουμε!

Ήρθε η ώρα μετά το πάτημα και την εξάρτηση να μαζέψουμε τα πόδια για να μην ακουμπήσουμε το λάστιχο που προοδευτικά ανέβαινε από τα 40 εκ, 50, 60, κ.ο.κ. στους «όμορφους» τους μικρούς και 60, 80, 100, 120 εκ στους ψηλούς και όχι κατ’ ανάγκην και άσχημους.

Από τα δύο γκρουπ όσα παιδιά «έπιασαν τον ρυθμό» σε αυτό το σύντομο χρόνο ΠΡΟΚΡΙΘΗΚΑΝ για τον ΤΕΛΙΚΟ.

Τα υπόλοιπα παιδιά συνέχιζαν τα άλματα με το λάστιχο να ανεβαίνει προοδευτικά αλλά σε μικρότερα ύψη διότι ο χώρος προσγείωσης (τα στρώματα γυμναστικής ) δεν επέτρεπαν ασφαλή προσγείωση από μεγαλύτερο ύψος.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ
Ο Τελικός έγινε με τη βοήθεια ενός μεγαλύτερου στρώματος και τη βοήθεια μερικών μικρών περιμετρικά ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει κανένα παιδί (το κυρίως ζητούμενο).

Όσοι πέρασαν στον τελικό μεγάλοι και μικροί έπιασαν το ρυθμό σε τόσο σύντομο διάστημα. Όλα τα παιδιά χάρηκαν που γνώρισαν το επί κοντώ. Κάποια, σε κάθε τους καλή προσπάθεια γυρνούσαν στους γονείς τους για να μοιραστούν το μπράβο που ακολουθούσε την πετυχημένη προσπάθεια με το πρόσωπο να λάμπει.

Όπως παντού έτσι και εδώ κάποια παιδιά τα κατάφεραν ακόμη καλύτερα, αυτά ενθουσιάστηκαν ήθελαν και άλλο.

Ευτυχώς! οι στυλοβάτες δεν έφταναν πάνω από 2.00 μ. και βλέποντας ότι τα παιδιά «τραβούν» ορίσαμε τα 2.00 μ. ως το υψηλότερο σημείο που θα βάζαμε το λάστιχο.

Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι «ο τάδε και η τάδε» μπόρεσαν να προσαρμοστούν πιο γρήγορα από τους άλλους. Κάποια παιδιά χωρίς κανένας να τους το πει έκαναν τις κινήσεις που σε επόμενη φάση θα τους ζητούσαμε π.χ. πόδια μαζεμένα και όσο πιο ψηλά μπορείτε.
Ε! από την παρέα των παιδιών κάποια δείχνουν να «το έχουν».

Η δική μας συμβολή στη γιορτή σταματάει εδώ. Δώσαμε την ευκαιρία στα παιδιά να γνωρίσουν τί είναι το επί κοντώ. Εάν κάποιο από αυτά τα παιδιά αργότερα θελήσει να δοκιμάσει και τον πραγματικό κόσμο του επί κοντώ, οι σύλλογοι που ειδικεύονται σε αυτό το «απαιτητικό αγώνισμα» είναι έτοιμοι να τους υποδεχτούν.

Καλή επιτυχία σε όποιους ανακάλυψαν ότι μπορούν να πετάξουν.

Οι συμμετέχοντες στο «παίζω επί κοντώ» του ΔΕΛΑΣΑΛ και οι 4 του Τελικού που έφτασαν μέχρι το τέλος. Μπράβο σε όλους όσους τόλμησαν να δοκιμάσουν. Μπράβο και σε όσους κατάφεραν να περάσουν στον ΤΕΛΙΚΟ.