Μέχρι και την Παρασκευή θα συγκεντρώνουμε τα “φαγώσιμα” τα οποία στη συνέχεια θα προωθήσουμε σε “Ιδρύματα” τα οποία διοργανώνουν συσσίτια για τους άπορους συνανθρώπους μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι με τα όσα θα μαζέψουμε δεν πρόκειται να σώσουμε την “κατάσταση”. Ο λόγος που εντάξαμε και αυτή τη δραστηριότητα στις δραστηριότητες του Συλλόγου μας είναι για να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά να νοιάζονται και για το διπλανό τους.
Η συνήθεια της προσφοράς δεν έρχεται από μόνη της. Είμαστε σίγουροι ότι σε πολλά παιδιά (ο Θεός να τα έχει καλά και να μην τα λείψει τίποτε στη ζωή τους) δεν περνάει από το μυαλό τους ότι υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα.
Θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά να νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους και να τους δείξουμε το δρόμο της προσφοράς. Πιστεύουμε ότι ο καθένας μπορεί να προσφέρει, αρκεί να το θέλει. Δεν μιλάμε αποκλειστικά για υλικά αγαθά που πιθανά να λείπουν και από αυτόν που καλούμε να προσφέρει. Μιλάμε για διάθεση προσφοράς, μιλάμε για ένα χαμόγελο, ένα χτύπημα στην πλάτη ή όπως στην παρούσα περίπτωση ένα πακέτο μακαρόνια, μισό κιλό ρύζι, μια κονσέρβα, ένα αλάτι ένα κιλό ζάχαρη και τόσα άλλα.
Θέλουμε να δώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά «μας» να χαρούν επειδή θα δώσουν. Ίσως μέχρι τώρα να έμαθαν να χαίρονται μόνον όταν παίρνουν. Καλή και αυτή η χαρά αλλά αν το παιδί μάθει να χαίρεται και όταν δίνει τότε, πιστεύουμε, ότι θα έχει πολύ περισσότερες ευκαιρίες στη ζωή του να είναι χαρούμενο. (Μακάρι να είμαστε σε θέση να μπορούμε να δίνουμε, δεν έχει σημασία το τι και το πόσα).
Πολλές φορές θέλουμε να δώσουμε, έχουμε τη διάθεση αλλά δεν βρίσκουμε το χρόνο. Πολλές φορές αποφασίζουμε να βοηθήσουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και το εννοούμε αλλά τις περισσότερες φορές δεν «ταιριάζει» δεν έρχεται αυτή η «κατάλληλη στιγμή» η διάθεση δεν γίνεται ποτέ πράξη!
Ας κάνουμε την αρχή με τα μακαρόνια και το ρύζι, ας αφήσουμε τα παιδιά να χαρούν για την προσφορά τους και είμαστε σίγουροι ότι θα νοιώσουν πολύ καλύτερα ιδιαίτερα τώρα που έρχονται οι Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων.
