Τα παραλειπόμενα από τον «οπλισμό» (τα γλυκά) που χρησιμοποιήθηκε στο οργανωμένο έγκλημα.
Γιατί κυρία Λίνα Κυριακίδου (μητέρα της Μαρίας), γιατί μας το κάνατε αυτό;
Εμείς τι σας φταίξαμε; Είχαμε την ησυχία μας πηγαίναμε στη δουλειά μας γυρνούσαμε στο σπίτι μας κουρασμένοι και είχαμε ό,τι επιθυμούσε η ψυχή μας. Είχαμε επιπλέον οικογενειακή ηρεμία και ευτυχία. Δεν είχαμε γκρίνια και μουρμούρα. Πηγαίναμε στο σπίτι μας και ξεκουραζόμασταν από τη «βαβούρα των αχώνευτων».
Τώρα !!!
Γιατί μας το κάνατε αυτό κυρία Κυριακίδου; (ούτε με το μικρό σας όνομα δεν θέλω να σας αποκαλώ).
Πώς θα ξαναβρούμε την οικογενειακή μας ηρεμία;
Πώς θα γλυτώσουμε από την καθημερινή γκρίνια;
Πώς θα προφυλαχτούμε από τον «πλάστη» με τον οποίο μας περιμένει, πίσω από την πόρτα, η γυναίκα μας κάθε βράδυ που γυρνάμε στο σπίτι; Τα καρούμπαλα δεν κρύβονται πλέον, τι άλλες δικαιολογίες να βρούμε;
Και δεν φτάνουν μόνο αυτά. Όσο περνάνε οι μέρες τόσο δυσκολεύουν τα πράγματα. Μέχρι να μας διώξουν από το σπίτι θα φτάσουν και για όλα αυτά φταίτε εσείς. Ναι κυρία Λίνα Κυριακίδου Εσείς.
Μη μας πείτε ότι ακόμη δεν καταλάβατε ποιο είναι το θανάσιμο λάθος σας.
Μη μας πείτε ότι δεν ξέρετε για πιο πράγμα μιλάω.
Όχι δεν θα το πιστέψω! Όλα έγιναν βάσει σχεδίου.
Στο σχέδιο ήταν και η κορούλα σας κυρία Λίνα μας, να τη χαίρεστε! (Μπράβο Μαρία, δεν το περίμενα από σένα!). «Πάρτε τα αυτά για το σπίτι κύριε Φώτη» η μαμά μου τα έφτιαξε. Τι να κάνω; να μη της χαλάσω το χατίρι, πήρα από τα γλυκά (τούρτα, μελομακάρονα, τσουρέκι κ.α.) και για το σπίτι. Τι το ήθελα;
Αυτό ήταν στην ουσία το θανάσιμο λάθος μου.
Να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να τα αφήσω όλα τα γλυκά στην αίθουσα! Δεν θα με ενδιέφερε καθόλου αν ξεραθούν, αν πάει ο κόπος σας κυρία Λίνα μας χαμένος. Απλά να μην έφταναν στο σπίτι, μόνο αυτό θα με ενδιέφερε.
Έφτασε το τέλος μου, τι το ήθελα και κουβάλησα τα γλυκά στο σπίτι;
Δοκίμασε η γυναίκα μου το μελομακάρονο, ενθουσιάστηκε!
Δοκίμασε το τσουρέκι, δεν μας άφησε να το ξαναπλησιάσουμε!
Δοκίμασε την τούρτα … και τότε τρελάθηκε!
Τότε άρχισαν τα βάσανά μου. «Αν δεν μου φέρεις τη συνταγή να μην ξαναπατήσεις στο σπίτι» φώναξε όταν μου έκλεινε την πόρτα χωρίς κλειδιά την παραμονή των Χριστουγέννων!
Πάει χάθηκα!
Πάει τελείωσα!
Ως εδώ ήταν (πάλι καλά αφού έφτασα ως τα 60).
Χρονιάρες μέρες γυρνάω στους δρόμους και ψάχνω, ρωτάω και αγωνιώ.
Η ερώτησή μου είναι:
ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΩ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ
ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΓΛΥΚΑ
ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΩ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ;
Παρακαλώ βοηθήστε να βρούμε τις ΣΥΝΤΑΓΕΣ αλλιώς δεν βλέπω φώς για το 2011.
Αχ! Κυρία Λίνα μας σε τι μπελάδες μας βάλατε!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2011
