ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ «ΑΞΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ» ΚΑΙ ΟΧΙ «ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΞΙΖΕΙΣ»

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ «ΑΞΙΖΕΙΣ» ΚΑΙ ΟΧΙ «ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ»

Πολλές φορές μέσα στην πολυπλοκότητα των καταστάσεων και των γεγονότων χάνεται η ουσία, χάνεται ο στόχος  της προσπάθειας. Σε γενικές γραμμές ο στόχος μας θα πρέπει να είναι  ΝΑ ΑΞΙΖΟΥΜΕ  για να πετύχουμε και όχι ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ χωρίς να αξίζουμε. Το να καταλάβω μια θέση με «πλάγια» μέσα (το κόμμα, ο γνωστός, ο συγγενής κ.ά.) δηλαδή να «πετύχω»  χωρίς να το αξίζω,  κάτι που γίνεται κατά κόρον στην εποχή μας,  δεν είναι στις προτεραιότητές μας.

Πρεσβεύουμε ότι η προσπάθειά μας θα πρέπει να επικεντρώνεται στο να ΑΞΙΖΕΙΣ για να πετύχεις και όχι στο να «πετύχεις» επειδή το θέλουν κάποιοι χωρίς να το αξίζεις. Κοιτάξτε γύρω σας και θα βρείτε πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Είναι οι «πετυχημένοι» που μας κάνουν κουμάντο χωρίς να το αξίζουν• είναι αυτοί δεν χαίρουν καμίας εκτίμησης αλλά κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Τους το λες, τους το δείχνεις ότι δεν αξίζουν τη θέση τους και κάνουν τους αδιάφορους. Ποιος από αυτούς νοιάζεται για το ότι δεν τους εκτιμούν;  Η εκτίμηση για αυτή τη μερίδα των ανθρώπων είναι λέξη άγνωστη, λέξη που  δεν θα συναντήσουν ποτέ  στο διάβα τους.

Εάν ζούσαμε σε κοινωνία με αξιοκρατία τότε η ΑΞΙΑ θα ήταν συνώνυμο της  επιτυχίας.  Όμως ακόμη και χωρίς αξιοκρατία,  παντού βλέπουμε να βρίσκονται στις καρέκλες οι «ημέτεροι», πάλι για συμβουλή στα παιδιά μας διαλέγουμε το ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΞΙΖΕΙΣ. Μπορεί να μην καθίσουν ποτέ στις καρέκλες που θα δικαιούνται  (αφού θα είναι πιασμένες με τα σακάκια και τα παλτά των «ισχυρών») όμως θα έχουν την αξιοπρέπειά τους και δεν θα είναι δακτυλοδεικτούμενοι…

Ο «ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ» ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ!

Στην ημερίδα του επί κοντώ του Σαββάτου, αναγκαστήκαμε να συνεχίσουμε το αγώνισμα των κοριτσιών χωρίς κριτές αφού σε κάποιο σημείο δεν μπορέσαμε να λύσουμε «το Γόρδιο δεσμό» δηλαδή τα διαδοχικά ύψη για την πρωτοεμφανιζόμενη παγκορασίδα μας να είναι 1.80, 2,00, 2.20.
Ο Έφορος ήταν ανένδοτος να πάει το ύψος από το 1.80 στο 2.20! Με την ισχύ του άρχοντα του αγώνα (αν δεν υπέγραφε στο πινάκιο δεν θα αναγνωριζόντουσαν τα ρεκόρ, έθεσε βέτο! «ο πήχης θα μπει στα 2.20 μ.»).  
Η απάντησή μας ήταν απλή. «Αφού δεν βάζετε τον πήχη στα 2.00 μ. αφήστε μας να συνεχίσουμε μόνοι μας» … το οποίο και τελικά έγινε. Αργότερα ήρθαν άλλοι κριτές και συνεχίστηκε το πρόγραμμα των Ανδρών κανονικά.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ


Ο ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (ΣΕΓΑΣ – ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ –  ΑΓΩΝΕΣ – ΚΡΙΤΕΣ)

Η παρούσα κατάσταση με τους αγώνες που οδηγεί σε φαύλο κύκλο έχει ως εξής:
Ο ΣΕΓΑΣ καθόρισε τα διάφορα όρια για τη συμμετοχή των αθλητών στα διάφορα πρωταθλήματα. Τα όρια πρέπει να επιτευχθούν σε «επίσημους αγώνες». Οι επίσημοι αγώνες  εκτός των άλλων προϋποθέσεων απαιτούν και την παρουσία επισήμων κριτών.
Ο ΣΕΓΑΣ όμως, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις έναντι των κριτών (να τους πληρώσει για τη συμμετοχή τους στους  αγώνες).
Οι Κριτές με “δυνατό χαρτί”  την επισημοποίηση των ρεκόρ, απειλούν ότι  δεν θα κατέβουν στους  αγώνες  αν δεν πληρωθούν και αρκετές φορές που κατεβαίνουν η αγωνόδικος είναι ανάλογη των χρημάτων  που τους δίνουν (από τους 30 απαραίτητους κριτές έρχονται π.χ. 15) με συνέπεια να έχουμε αγώνες «μπάχαλο».
Οι αθλητές επιθυμούν την επίτευξη των ορίων για τα πανελλήνια πρωταθλήματα κ.ά.
Οι προπονητές, αγωνίζονται μέρα με τη μέρα για να δουν τους αθλητές τους να βελτιώνονται και να συμμετέχουν στους “αγώνες στόχους” για κάθε χρονιά.
Οι σύλλογοι δυστυχώς οι περισσότεροι ακολουθούν τα γεγονότα χωρίς να παίρνουν θέση.
Τελευταία κάποιοι σύλλογοι θέλοντας να βοηθήσουν διοργανώνουν αγώνες με πολλές και μεγάλες θυσίες, κυρίως για χάρη των ανθρώπων τους οποίους Τιμούν με τους αγώνες.

Το Μότο μας «ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΞΙΖΕΙΣ για να πετύχεις»  και
Ο ΣΕΓΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΡΕΚΟΡ

Μία λύση του οικονομικού προβλήματος που προέκυψε είναι να γίνονται αγώνες χωρίς έξοδα (με τη βοήθεια των προπονητών και των γονέων). Αυτόματα όμως οι επιδόσεις δεν θα είναι επίσημες!    Ε! και;
Αν ο ΣΕΓΑΣ θέλει επίσημες επιδόσεις ας φροντίσει ο ίδιος να διοργανώσει αγώνες. Οι σύλλογοι και οι προπονητές θα προετοιμάζουν τα παιδιά τους  ΝΑ  ΑΞΙΖΟΥΝ.  Μέσα από τους τοπικούς αγώνες  θα ξέρουν ότι μπορούν  να πετύχουν τις απαιτούμενες επιδόσεις  χωρίς επίσημους κριτές για να τσεκάρουν  την ΑΞΙΑ τους.  (Σε συζητήσεις με τους κριτές, διαβεβαιώνουν ότι και οι ίδιοι θα στηρίξουν ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ τους μη επίσημους τοπικούς αγώνες).

θα αφήσουμε τον ΣΕΓΑΣ και τις κατά τόπους ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ να λύσουν  το πρόβλημα της πρόκρισης  των αθλητών για τα Πανελλήνια πρωταθλήματα κ.ά.
Οι προπονητές συνεργαζόμενοι  θα δώσουμε αγώνες στους αθλητές μας χωρίς να είμαστε δέσμιοι των επιδόσεων και της αγωνίας  που προκύπτει από τη διαμάχη των Κριτών με τον ΣΕΓΑΣ. 

Επίσης δεν θα είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχόμαστε την αδιαλλαξία και την παραξενιά του κάθε  «άρχοντα του αγώνα».

Ακόμη ακόμη και τους αγώνες που με τόσο κόπο διοργανώνουν οι σύλλογοι  π.χ. ΧΕΙΜΩΝΙΔΕΙΑ ή ΖΑΧΑΡΙΑΔΕΙΑ και που τόση πίεση δεχόμαστε κάθε χρόνο από τους  «πετυχημένους» του ΣΕΓΑΣ, μπορούμε να τους  κάνουμε για το μαζικό αθλητισμό, για να φέρουμε περισσότερα παιδιά στα στάδια (δεν είναι απόφαση του συλλόγου όμως θα είναι πρόταση του υπογράφοντος για το επόμενο Δ.Σ.).
Ο στόχος μας να τιμήσουμε τους ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ μας «ΧΕΙΜΩΝΙΔΗ και ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ» επιτυγχάνεται  και μάλιστα σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό.  

Είναι υποχρέωση του ΣΕΓΑΣ να παρέχει αγώνες κριτήρια για επιτευξη των ορίων και όχι των συλλόγων.

Αφού φτάσαμε ως εκεί, θα πρέπει ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του και «οι υπεύθυνοι» να φροντίσουν για το καλό των αθλητών, όσων ζουν και αναπνέουν με τον αθλητισμό,  τους αυριανούς Ολυμπιονίκες μας.
 

print

Written by