Καλλιεργώ = εκτελώ με συστηματικό τρόπο όλες τις απαραίτητες εργασίες (όργωμα, σπορά, συγκομιδή κ.λπ.) ώστε σε ένα κομμάτι γης να αναπτυχθεί και να καρποφορήσει ένα είδος φυτού (καλλιεργώτη γη, καλλιεργώ δημητριακά).
(Μεταφορικά) φροντίζω για την ανάπτυξη και την πρόοδο κάποιου πράγματος καλλιεργώτις κοινωνικές μου σχέσεις, καλλιεργώ το πνεύμα, καλλιεργώ τις επιστήμες.
Τι παιχνίδια σου παίζει το μυαλό!
Με σημείο αναφοράς «τα γεννητούρια» που έχουμε σε νέα φύλλα στα φυτά που «καλλιεργούμε» στην αίθουσα «Κ. ΧΕΙΜΩΝΙΔΗΣ» το μυαλό μας κάνει βόλτες.
Ο “ΓΕΩΠΟΝΟΣ”ΤΟΥ ΑΣ ΡΗΓΑΣ
Πρώτα από όλα πάει στον φροντιστή των φυτών της αιθούσης τον κ. Κώστα Δούναβη. Δώσαμε στον κ. Δούναβη τον τίτλο του «Γεωπόνου» του συλλόγου. Μέσα στο χαλασμό της προπόνησης, με το κάθε παιδί να κάνει τα δικά του, ταχτικά, το μάτι μας ξεχωρίζει μια φιγούρα να κινείται με ρυθμό χορευτή! ανάμεσα στις γλάστρες και τα φυτά που έχουμε στην αίθουσα. Στο ένα χέρι το ψεκαστήρι, στο άλλο το ειδικό πανάκι για τον καθαρισμό των φύλλων, παραδίπλα το ψαλιδάκι για το κούρεμα, στη μέση τα ειδικά πράσινα σύρματα για τη στήριξη των φύλλων! Δεν είναι άλλος από τον κ. Δούναβη Κ. που μόνος του και εθελοντικά φροντίζει ώστε τα λουλούδια μας να είναι τα καλύτερα. Δύο από τα λουλούδια μας (που ανήκουν στην παρέα των παραπτωμάτων) η Ναταλία και η Μαρκέλλα μας δείχνουν μία από τις γλάστρες που τα φυτά που μας έφερε κάποτε ο κ. Καρματζόγλου Σταύρος δείχνουν να περνούν ζωή παραμυθένια. Καινούρια φύλλα ξεπροβάλουν όλο ζωντάνια.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ
Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια στην προσπάθειά μου να αφυπνίσω τους υπευθύνους για την ανάπτυξη του αθλητισμού και ειδικότερα του άλματος επί κοντώ, είχα γράψει το παρακάτω κείμενο. Νομίζω ότι πάντα είναι επίκαιρο. Δεν μπορείς να χαρείς κανένα λουλούδι αν δεν κοπιάσεις να το καλλιεργήσεις. Όποιος δεν βαριέται το διαβάζει. Η ΜΑΥΡΗ ΤΟΥΛΙΠΑ.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΣ ΡΗΓΑΣ
Δεν είναι υπόθεση, σιγουριά και δεδικασμένο περιγράφω. Στον ΑΣ ΡΗΓΑΣ κάτι πετύχαμε. Ναι είναι πλέον σίγουρο, πετύχαμε γιατί καταφέραμε να έχουμε και τους γονείς κοντά μας. Προσπαθούμε όσο μπορούμε.
«Να ξέρετε ότι προσπάθησα πολύ» μας έγραψε προχθές η Ιωάννα, αλλά δεν κατάφερα να διακριθώ και να βοηθήσω όσο θα ήθελα το σύλλογο!
Τι μας λες κορίτσι μου; τι μας λες ρε Ιωάννα μας; Ποιος νοιάζεται (σε τελική ανάλυση) το αν θα καταφέρεις να δώσεις βαθμούς στο σύλλογο! Η συγκομιδή βαθμών έρχεται μακράν τελευταία και καταϊδρωμένη σε «αξιολόγηση προσφοράς» στο σύλλογο. Προσπάθεια, διάθεση και μάτια ανοιχτά χρειαζόμαστε για να αρπάζεις τις ευκαιρίες να μάθεις αλλά και να γίνεις καλύτερος άνθρωπος σε όλους τους τομείς, επιδιώκουμε. Και σε αυτούς τους τομείς όχι μόνο τα πήγες περίφημα αλλά ακόμη και τώρα μας δείχνεις ότι έχεις μάτια ανοιχτά που κοιτούν στη σωστή κατεύθυνση. Αν δεν είναι αυτή προσφορά στο σύλλογο τότε ποια είναι;
Προσπαθούμε λοιπόν, και η προσπάθειά μας αυτή αποκτάει φτερά όταν βλέπουμε ότι με την παραμικρή δυσκολία που αντιμετωπίζουμε π.χ. πώς να μετακινηθούμε στις Σέρρες παρουσιάζονται πολύ περισσότεροι γονείς από όσους χρειαζόμαστε!
Αν αυτό δεν είναι οικογενειακό πνεύμα και οικογένεια-ομάδα τότε τι είναι;
Και για να σας αποδείξω ότι είμαστε ΟΜΑΔΑ και τα παιδιά μας ζαβολιάρικα ή όχι έχουν ομαδικό πνεύμα σας λέω τούτο. Σήμερα σκοπεύουμε μετά τους αγώνες να φάμε το κατιτίς μας πριν γυρίσουμε. Στην παρέα μας έχουμε και μερικούς «παραπτωματίες» που είναι υπό καθεστώς τιμωρίας. Απλά εμείς θα τρώμε και οι τιμωρημένοι θα ανοίξουν το δισάκι τους να βγάλουν το ψωμί τους και την ντοματούλα τους να φάνε! Το αλατάκι γα τους το κάνουμε εμείς δώρο. Σε τέτοιο βαθμό έχει αναπτυχθεί το ομαδικό πνεύμα, που και οι μη τιμωρημένοι θα θυσιαστούν θα προτιμήσουν το ψωμί με την ντομάτα (από τα σουβλάκια και σουτζουκάκια).
ΑΡΠΑΖΩ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
Μπράβο παιδιά! έχετε τα μάτια σας ανοιχτά και αρπάζετε τις ευκαιρίες που περνούν από μπροστά σας. Μην περιμένετε να σταθούν μπροστά σας αιώνες, περνούν και φεύγουν. Έχετε το μυαλό σας σε εγρήγορση και εκμεταλλευτείτε την κάθε ευκαιρία να αναδείξετε κάποιες από τις Αρχές και τις Αξίες που επιλέξατε να ακολουθείτε στη ζωή σας. Και να μη φάτε μια μέρα σουβλάκια ή σουτζουκάκια δεν χάλασε και ο κόσμος. Το να προτιμήσετε όμως να κάνετε παρέα «τους τιμωρημένους» είναι όλα τα λεφτά είναι το ομαδικό πνεύμα που σε πολλές περιπτώσεις στη ζωή σας πρέπει να είναι η επιλογή σας.
(Ακόμη και η ανάληψη ευθύνης που μας τόνιζαν στο στρατό και μερικοί από εμάς το είχαμε παρακάνει! Ποιος έκανε αυτό …-Διατάξτε! Ποιος έκανε το άλλο -Διατάξτε. Στο τέλος ακόμη και πραγματικότητα να ήτανε ότι εμείς «το κάναμε» κανείς δεν μας πίστευε!
Να δούμε ποιος θα αρπάξει την ευκαιρία! (σε λίγο φεύγουμε και πιστεύω ότι δεν θα έχουν το χρόνο να το δουν γραμμένο, για να το ακολουθήσουν).
