ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ – ΤΙ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!
Σύλλογος : Είναι ευλογία, το να έχεις στα τμήματά σου αθλητές όπως ο Νίκανδρος.
Προπονητής : Με αθλητές όπως ο Νίκαδρος «Χαίρεσαι να σιδερώνεις».
Συναθλητές : Τα πάντα είναι εφικτά, όταν ακολουθείς τον Νίκανδρο.
Γονείς : Έτσι το θέλω το παιδί μου.
Μαρία και Παναγιώτης Στυλιανού: Με όλα τα καμάρια του κόσμου «Είναι παιδί μας».
Γιατί θυμηθήκαμε σήμερα τον Νίκανδρο; Με λίγα λόγια.
Πέρασαν 4 χρόνια από την ημέρα που «Η ΑΡΓΩ*» (ο Νίκανδρος Στυλιανού της Μαρίας και του Παναγιώτη γεννημένος στις 22-8-1989 στην Λεμεσό της Κύπρου), έφτασε στο «λιμάνι» του ΑΣ ΡΗΓΑΣ και … «έδεσε».
Για τέσσερα χρόνια το καράβι φωταγωγημένο, όπως του αξίζει, βρίσκεται στο κέντρο του λιμανιού και «δεσπόζει» (έχει την πιο σημαντική θέση). Δεν μπορείς να περάσεις από την παραλία του ΑΣ ΡΗΓΑΣ χωρίς να δεις ή να ακούσεις ιστορίες για την «ΑΡΓΩ».
Μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια αυτό το ξεχωριστό καράβι «Η ΑΡΓΩ», δεν έμεινε ανενεργό, δεν έμεινε καθηλωμένο στο λιμάνι δέσμιο της πανέμορφης και δυνατής άγκυράς του. Κύλισε στα ήρεμα νερά του λιμανιού, περπάτησε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο στα πλακάκια της παραλίας, έτρεξε ανάλαφρα στα σοκάκια της πόλης και σκαρφάλωσε σαν τον καλύτερο αναρριχητή, στους γύρω βράχους και στα βουνά.
Πρόσχαρο και καλοσυνάτο σκάφος «Η ΑΡΓΩ», συγχρωτίστηκε (συναναστράφηκε) με μεγάλα καράβια αλλά και με βαρκούλες, με κότερα αλλά και με ψαροκάικα… με Φλώρους και με παιδαράδες, με μικρούς και με μεγάλους … απέκτησε καρδιακούς φίλους.
Φτιαγμένη από τα επιδέξια χέρια του Άργο, από όπου πήρε και το όνομά της «Η ΑΡΓΩ», δεν αρκέστηκε σε αυτά. Εξωτερικά εκσυγχρονίστηκε, εξοπλίστηκε με ό,τι καλύτερο, βελτιώθηκε, δυνάμωσε, ομόρφυνε και κατάφερε να διακριθεί … στον Κυπριακό, στον Ελληνικό αλλά και τον Ευρωπαϊκό αθλητισμό, στο άλμα επί κοντώ.
Εσωτερικά παρέμεινε το ίδιο σκαρί όπως όταν ήρθε! Δηλαδή! Δεν βελτιώθηκε;
Στο τέλειο σκαρί (περιγράφεται ως το γρηγορότερο και το πιο στέρεο σκάφος της εποχής της), δεν χρειάζεται να το αλλάξεις. Τον αδαμάντινο χαρακτήρα, με τον οποίο μας ήρθε από την Κύπρο, τη μάνα του, τους δασκάλους του και τους προπονητές του, δεν χρειάζεται να τον αλλάξεις. Δεν μπορείς να προσθέσεις «ανούσια» και περιττά χαρακτηριστικά δίπλα στο διαμάντι. Εκείνο που μπορείς να κάνεις είναι να του «ανοίξεις μερικά παράθυρα» για να μπορεί να βλέπει και από άλλες οπτικές γωνίες το κάθε «θέμα», και ανάλογα να ενεργεί. Ως προς αυτό το σημείο… «καλοκαιρινό» το κάναμε το δωμάτιο του Νίκανδρου αλλά και όλων των παιδιών “μας”.
Αύριο Παρασκευή 11.10.13, ο Νίκανδρος γυρνάει στην Κύπρο.
Αφού ολοκλήρωσε τις υποχρεωτικές παρουσίες στη σχολή του (ΤΕΦΑΑ/ΑΠΘ), δεν χρειάζεται να παραμένει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Θα έρχεται στην εξεταστική περίοδο για να δίνει τα μαθήματα, τα οποία χρωστάει. Είναι καιρός να τον χαρεί και η μάνα του, που τον έχει και μεγάλη αδυναμία!
Στόχος μας ήταν να αποχαιρετήσουν οι μικροί μας αθλητές τον Νίκανδρο εχθές στον Αγιασμό, αλλά … ένα μυαλό, χειμώνα καλοκαίρι για τόσες δεκαετίες, σχεδόν 4 (δεν θέλω σχόλια!) το ξέχασα.
Αλλά δεν χάθηκε και ο κόσμος, πάλι σε λίγο καιρό ο Νίκανδρος θα μας ξανάρθει. Καλύτερα που έγινε έτσι, είχα την ευκαιρία να πω αυτά που αισθάνομαι για τον Νίκανδρο.
Με όση σημασία μπορούν να κουβαλούν επάνω τους οι λέξεις, λέμε στον Νίκανδρο.
Νίκανδρε, μας κέρδισες.
Καλαμαράδες – Νίκανδρος 0-7, (στα έξι παίζαμε)!
Κέρδισες την εκτίμησή μας , την αγάπη μας και το θαυμασμό μας· όχι τόσο για τα απίστευτα πράγματα που κατάφερες στον αθλητισμό, όσο για τον ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ σου και την ΑΨΕΓΑΔΙΑΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ σου, σε πολλές και δύσκολες περιστάσεις.
Φλώρε** Νίκανδρε, στο καλό και η Παναγιά (Αθηνά) μαζί σου.
Για τον ΑΣ ΡΗΓΑΣ
Με τιμή
Κατσίκας Φώτιος
*Η Αργώ στην ελληνική μυθολογία ήταν το πλοίο στο οποίο επιβιβάστηκαν οι Αργοναύτες με σκοπό να μεταβούν στην Κολχίδα και να πάρουν το χρυσόμαλλο δέρας.
** Τίτλος τιμής, στον ΑΣ ΡΗΓΑΣ.
