Με τη συμμετοχή 60 και πλέον ατόμων και έναν καιρό καταπληκτικό, ανεβήκαμε στο Χορτιάτη.
Αφού μαζευτήκαμε στο σημείο συνάντησης οι υπεύθυνοι για το ψήσιμο πήραν τις θέσεις τους. Με το άναμμα της φωτιάς δόθηκε η εκκίνηση! οι «παιδαράδες» ξεχύθηκαν στα μονοπάτια του Χορτιάτη (γύρω από το καταφύγιο).
Περπατήσαμε, στο πανέμορφο δάσος, που οι καστανιές είχαν τον πρώτο λόγο. Ανεβήκαμε σε δρόμο με τα κλαδιά των δένδρων να σχηματίζουν φυσικές τέντες για τον ήλιο. Υπέροχα! Συνεχίσαμε να προχωράμε ανάμεσα στα δέντρα και δίπλα στα τα αγριολούλουδα, που όλα μαζί βάλθηκαν να μας δείξουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Καταπληκτικά μικρο-λούλουδα συναντούσαμε από όπου περνούσαμε. Ήταν τα υπέροχα λουλακί λουλούδια «ο Κρόκος» που φυτρωμένα εδώ και εκεί κάτω από τα κλαδιά των μεγάλων δένδρων ήταν σας τις έγχρωμες ζωηρές πινελιές στο φθινοπωρινό τοπίο ενός πίνακα. Τόσο πολλά και τόσο όμορφα σκορπισμένα με μαεστρία σε όλο το απάτητο κομμάτι των δρόμων που όταν μπαίναμε σε μονοπάτια το μυαλό μας ήταν συγκεντρωμένο στο να μην τα πατήσουμε. (Να πως δικαιολογούνται οι τρεις φορές που έπεσα)!
Περπατήσαμε κουβεντιάζοντας σε μικρές παρέες, με τους μικρούς μας αθλητές να πηγαίνουν μια μπροστά και μια πίσω, σταματημό δεν είχαν «τα αχώνευτα». Αλλάξαμε συνομιλητές, τα είπαμε όλα τίποτε δεν αφήσαμε.
Βγάλαμε φωτογραφίες, χαρήκαμε το τοπίο και τις εναλλαγές των χρωμάτων που σιγά σιγά ξεπροβάλουν. Το μάτι χόρτασε από εναλλαγές χρωμάτων (όσων βλέπουν καλά). Από το έντονο πράσινο ζωηρό χρώμα των μικρών ελάτων μέχρι και το κατακίτρινο των φύλλων μερικών δένδρων υπήρχαν εκατοντάδες αποχρώσεις. Πού να τις διακρίνουμε (χωρίς γυαλιά) όλα πράσινα τα βλέπαμε! Μέχρι και ιξό (γκι ή γκυ) συναντήσανε στις άκρες του δρόμου!
Κάποτε γυρίσαμε στο χώρο που οι μυρουδιές χόρευαν το χορό… του Ζαλόγγου. Εδώ θα είμαι Λακωνικός, μη σας τρέξουνε και τα σάλια! ΦΑΓΑΜΕ ΚΑΛΑ, ήπιαμε τις μικροποσότητες από τα ποτά που υπήρχαν, γλυκαθήκαμε με «homemade» γλυκά από τις χρυσοχέρες μαμάδες και τραγουδήσαμε.
Μέχρι και τραγούδι για την εκδρομή σκαρώσανε οι συνήθεις ύποπτοι (Φαρμάκης Γκοτζαμάνη με τη βοήθεια όλων). ΤΟΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΚΔΡΟΜΗΣ
ΜΕ τη φόρα που είχαμε τραγουδήσαμε και τον ΥΜΝΟ ΤΟΥ ΑΣ ΡΗΓΑΣ.
Χαλαρώσαμε, οι μερακλήδες παρήγγειλαν το καφεδάκι τους στο διπλανό καφέ της κ. Κλεοπάτρας! και κατά τις 16:30 ξεκινήσαμε για την επιστροφή, αφού όλοι συμφωνήσαμε ότι ανάλογες εξορμήσεις πρέπει να γίνονται ακόμη πιο συχνά.
Η επόμενη ήδη άρχισε να μελετάται.
Φίλοι που χάσατε και αυτή την ευκαιρία να έρθετε στην παρέα του ΑΣ ΡΗΓΑΣ, μην αδρανήσετε άλλη φορά. Ειλικρινά τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με ένα περπάτημα στο δάσος παρέα με «κοινούς φίλους» γονείς των παιδιών σας, που αυτή τη φορά σας το προσφέρει η οικογένεια του ΑΣ ΡΗΓΑΣ.
Να ετοιμάζεστε για την επόμενη εκδρομή, Ρε! θα γίνει ακόμη και με χιόνια…
