Ο «ΑΣ ΡΗΓΑΣ» είναι παρών σε κάθε αγωνιστική εκδήλωση, όχι για να κερδίσουμε «πόντους» αλλά για να χαρούμε με τη χαρά των παιδιών μας και όλων όσων εμπνέονται από τον αθλητισμό.
Αυτή η χαρά μπορεί να έρθει από διαφορετικές φάσεις για το κάθε παιδί για τον κάθε εμπλεκόμενο. Πρώτη και κυρίαρχη η συμμετοχή. (Η αγωνία του αγώνα, η παρέα, η γιορταστική ατμόσφαιρα, η προσπάθεια, η κούραση, η ενθάρρυνση των θεατών, το «Μπράβο» των γνωστών και των αγνώστων, η συνύπαρξη στην προσπάθεια, ο καλός ο λόγος στον καταπονημένο συναθλητή, το κουράγιο και η δύναμη της ψυχής) και άλλα τόσα, που όλα μαζί οδηγούν στην πολυπόθητη στιγμή του τερματισμού.
ΜΠΡΑΒΟ! ΡΕ ΦΙΛΕ – ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ
Βρισκόμαστε στον τερματισμό του Μαραθωνίου (NN 11ος στη Θεσσαλονίκη 3.4.16) και βλέπουμε να τερματίζουν: Άλλος ακόμη ακμαίος, άλλος κάνοντας κουράγιο, άλλος τρεκλίζοντας, άλλος παρέα με τους κολλητούς του ή με τα παιδιά του (που τον περίμεναν στον τερματισμό), άλλος ερείπιο σωματικά (τα έδωσε όλα), άλλος, άλλος ….
Όμως, σε όλους αυτούς όταν περνούσαν τη γραμμή του τερματισμού υπήρχε ένα κοινό γνώρισμα, ένας κοινός παρονομαστής.
Ήταν το βλέμμα τους, ήταν η ψυχή τους (που από βαθειά και συγχρόνως από ψηλά) βλέπει, καθοδηγεί, και προστάζει.
Και είναι τόσο παράξενο!
Η ψυχή να μπορεί να προστάζει τα πάντα να κινηθούν και να λειτουργήσουν ακόμη και όταν δεν έχουν μείνει καθόλου «καύσιμα» καθόλου ενέργεια και το σώμα είναι έτοιμο να καταρρεύσει.
Όταν λοιπόν με ηγέτη και αρχηγό την ψυχή πλησιάζεις τον τερματισμό (σε ότι ο καθένας όρισε ως στόχο) και κάποτε περνάς τη γραμμή τερματισμού, τη γραμμή της επίτευξης του στόχου σου, της αποθέωσης της δικής σου προσπάθειας και της λύτρωσης, τότε τα πάντα λάμπουν.
Μπορεί τα πόδια να «είναι στο κόκκινο», μπορεί οι πατούσες να «καίνε», μπορεί τα πνευμόνια να «τσιρίζουν», μπορεί, μπορεί …., όμως τι σημασία έχει ο απολογισμός που μας στέλνουν τα μέλη μας και ο αριθμός των απωλειών -για την επίτευξη του στόχου- που αναφέρουν τα δελτία των «σωματικών ειδήσεων».
Τα μάτια λάμπουν, φλόγα δυνατή ξεπηδά έτοιμη να λιώσει και το πιο σκληρό μέταλλο. Εκείνη τη στιγμή -τη στιγμή του τερματισμού- τα μάτια είναι της ψυχής και από την ψυχή ξεχειλίζει το φως που βγαίνει σαν προβολέας και φωτίζει τα πάντα.
Σηκώνουν τα χέρια, κάνουν το σταυρό τους, αγκαλιάζονται μεταξύ τους ή και με τους δικούς τους όσους κατάφεραν να βρεθούν στη γραμμή τερματισμού πηδώντας από τα κάγκελα, γονατίζουν και φιλούν το χώμα, … και ψάχνουν να μοιραστούν τη χαρά τους.
Να! και κάποιος, που περνώντας τη γραμμή τερματισμού χωρίς να νοιάζεται για χρόνους και επιδόσεις (φαίνεται από τα κιλάκια του) γεμάτος χαρά και υπερηφάνεια που κατάφερε να τερματίσει, ψάχνει…
Γυρνάει αριστερά και δεξιά και ψάχνει, ψάχνει να βρει κάποιον να μοιραστεί τη χαρά του το κατόρθωμά του! Ψάχνει, θέλει να μοιραστεί τη χαρά του, θα σκάσει με τόση χαρά, τόση χαρά πώς να τη διαχειριστεί μόνος του;
Δεν είναι από δω δεν έχει γνωστούς να τον αγκαλιάσουν ή δεν τους βρίσκει. Και τότε ακούγεται το «ΜΠΡΑΒΟ! ΡΕ ΦΙΛΕ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ»…
Ε! το σπινθηροβόλο βλέμμα του που μοίραζε -ανείπωτη χαρά- και «βροντοφώναζε» ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, είναι το δικό μας μετάλλιο από τη σημερινή μας παρουσία στη μάχη των πολλών με αντίπαλο το στόχο τους.
Σε όλους εσάς που σήμερα καταφέρατε αλλά και σε κάθε αγώνα καταφέρνετε, να «φτάσετε στο τέρμα» σας απευθύνουμε από καρδιάς το
«ΜΠΡΑΒΟ! ΡΕ ΦΙΛΕ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ»…
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ θα τα βρείτε ΕΔΩ
Μερικές φωτογραφίες από όσους καταφέραμε να εντοπίσουμε στην πληθώρα των συμμετεχόντων.
ΣΕΙΧ –ΣΟΥ 10.4.16 ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΠΙΚ-ΝΙΚ ΜΕ ΜΠΑΡΜΠΕΚΙΟΥ.
Οι άνθρωποι του ΑΣ ΡΗΓΑΣ (παιδιά και γονείς) να ετοιμάζεστε για τον αγώνα (περπάτημα- τρέξιμο) στο Σέϊχ-Σου, την άλλη Κυριακή 10.4.16 κατά τις 11:30 με 12:00 που θα συνδυαστεί και με ΠΙΚ- ΝΙΚ και Μπάρμπεκιου (εφόσον βρούμε εθελοντές γονείς για να ψήσουν)!
