Προβληματίστηκα πολύ αν πρέπει να γράψω αυτές τις γραμμές.
Κάνω την εισαγωγή, γιατί όταν λες τη γνώμη σου και υποστηρίζεις το ένα ή το άλλο, που πιθανά θίγουν κάποιους τότε αρχίζει ο πόλεμος, λες και έχω κάτι να κερδίσω.
Σέβομαι την προσπάθεια όλων και τον ιδρώτα των αθλητών και θέλω να αισθάνομαι ότι βάζω και εγώ το λιθαράκι μου στην επιτυχία του αγωνίσματος που υπηρετώ πολλά χρόνια τώρα.
Είδα και ξαναείδα τα τρία τελευταία άλματα του «DonKaralisdeFlores” στο βίντεο.
Κατέληξα … ότι πρέπει να το κάνω εγώ, ένας τρίτος και όχι ο προπονητής του, που είναι λεπτή η θέση του:
Τι σημασία έχει που ο αθλητής δεν είναι «δικός μου»! όλοι οι αθλητές είναι παιδιά μας και όσοι αντιλαμβανόμαστε κάτι που πιθανά μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό ή μη αιτιολογημένη αποτυχία έχουμε υποχρέωση να παίρνουμε θέση. Έτσι νοιώθω και μόνο γιαυτό ξεκινάω να γράφω.
Ο στόχος μου δεν είναι να επιρρίψω ευθύνες, ο στόχος μου είναι να προλάβω την επανάληψη του συμβάντος σε άλλες επαρχιακές πόλεις, που θα γίνει και πάλι το αγώνισμα. Στόχος μου είναι Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, όποια και αν είναι αυτά.
Δεν παίρνω θέση «όντας χθεσινός στο αγώνισμα». Έχω ζήσει και έχω δει χιλιάδες άλματα και ίσως γιαυτό το μυαλό μου πάει και σε αιτίες που δύσκολα αντιλαμβάνονται όσοι είναι «λίγο» κοντά. Θα σας θυμίσω την εξήγηση της αποτυχίας του Λαβιλενί στο 6.21 που από την πρώτη στιγμή «είδα την αιτία» της αποτυχίας (το κοντάρι δε βρήκε βαλβίδα).
Τι σημασία έχει που ίσως κάποιοι πουν «εσένα τι σε ενδιαφέρει», το παιδί έχει προπονητή.
Μίλησα με τον προπονητή του αθλητή τον κ. Β. Μεγαλοιοκονόμου. Δεν του ζήτησα την «άδεια» να γράψω τη γνώμη μου ούτε και περίμενα ένας τόσο σοβαρός προπονητής και υπεύθυνος άνθρωπος να θελήσει να ρίξει αλλού τις «ευθύνες» για τα άκυρα άλματα.
Είναι τόσο λεπτή η θέση του που αυτά πρέπει να ακουστούν από τρίτους (έτσι πιστεύω).
Το κάνω λοιπόν εγώ (γράφω), γιατί αν το έκανε ο προπονητής του, πολλοί θα έλεγαν ότι προσπαθεί να βρει «άλλοθι» για τη μικρή επίδοση του “Don…deFlores”.
Με ενδιαφέρει η ασφάλεια όλων των παιδιών και κυρίως της «Μαύρης Τουλίπας».
Δεν πρόκειται να μακρηγορήσω. Απλά θα παραθέσω δύο τρία στοιχεία που «κατά τη γνώμη μου» αιτιολογούν το αποτέλεσμα των προσπαθειών του Εμμανουήλ.
Όσο πιο δυνατά έμπαινε ο «DON» -όσο πιο πολύ λύγιζε το κοντάρι του- τόσο πιο έξω τον άφηνε το κοντάρι, με το τρίτο άλμα το κοντάρι να ωθείται από κάποια δύναμη προς τα έξω (βλέπετε φωτογραφία).
Σας περνώ μόνο 4 Φώτος τη στιγμή που ο αθλητής μαζεύει τα πόδια και έχουμε το μεγαλύτερο λύγισμα. Προσέξτε στο 3ο λύγισμα το επάνω μέρος του κονταριού (ως προς το σημάδι που υπάρχει στο χόρτο). Το κοντάρι στο 3ο άλμα λύγισε πολύ περισσότερο, βρήκε κόντρα στο στρώμα και ξελύγισε αφύσικα. Μία δύναμη το ώθησε προς τα έξω, δεν το άφησε να περάσει «μέσα» κοντάρι και αθλητής γιαυτό και το τρίτο άλμα ήταν και το πλέον επικίνδυνο.
Σε λίγο θα περάσω (αν προλάβω) και το βίντεο από το τρίτο άλμα του Εμμανουήλ και προσέξτε την “κάποια δύναμη” που ωθεί το κοντάρι μακριά από τον πήχη!
Καταλήγω οι διοργανωτές και οι Τεχνικοί υπεύθυνοι να τηρούν τα 15 εκατοστά περιθώριο, γύρω από τη βαλβίδα, που προβλέπει ο κανονισμός και κυρίως αν τα στρώματα δεν έχουν την κλίση που προβλέπεται (45ο ) να φροντίζουν για τα μεγάλα κοντάρια να υπάρχει το ανάλογο κενό.
Με ευχαρίστηση θα παραθέσω τα επιχειρήματά μου σε όποιον τεχνικό του ΣΕΓΑΣ θα ήθελε να ακούσει τη γνώμη μου.
Προστατέψτε τους ξεχωριστούς αθλητές του άλματος επί κοντώ για να μπορείτε να είστε (είμαστε) υπερήφανοι για τα παιδιά μας για πολλά χρόνια ακόμη.
