Για το κάθε επόμενο βήμα μας στη ζωή, θα πρέπει να ετοιμαστούμε: Θα πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας, να δούμε μπροστά, πίσω, αριστερά και δεξιά, να επιλέξουμε στόχο, να το ψάξουμε, να ρωτήσουμε, να μάθουμε και στο τέλος να αποφασίσουμε.
Έλα μου όμως που όταν το ψάχνεις, αλλά δε σκοπεύεις να πας προς τα «εκεί» και βλέπεις, μαθαίνεις, καταλαβαίνεις (τα κίνητρα των άλλων), και το στόχο τους, τότε … τι κάνεις;
Δύο είναι οι δρόμοι: Ή παίρνεις φόρα και χώνεσαι στο δρόμο αφού βλέπεις και ξέρεις, μήπως μπορέσεις με την παρουσία σου να διορθώσεις ή να εμποδίσεις τα «προμελετημένα εγκλήματα» ή τραβάς το δρόμο σου αφήνοντας τους άλλους να κάνουν το παιχνίδι τους.
Ε! αυτό βλέπω στις εκλογές του ΣΕΓΑΣ που έρχονται:
Βλέπω Ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται για τον Αθλητισμό όπως νοιάζεται και ο κάθε γονιός για το καλό του παιδιού του. Είναι αγνοί και ξεκάθαροι που έχουν πραγματικά αγνά κίνητρα (και ευτυχώς είναι αρκετοί). Κάποιοι είναι με τους δυνατούς – ευτυχώς.
Όμως υπάρχουν αγνοί και από την άλλη πλευρά, την πλευρά των αδυνάτων! Την πλευρά των νέων ιδεών, της νέας πνοής αλλά, σιγά μη τους ψηφίσουν…
Δε μας κάνουν έχουν προσωπικότητα, στην πρώτη ευκαιρία που θα θέλουμε να γίνει το δικό μας αυτοί θα στηρίξουν το «σωστό» δε μας κάνουν. Παρόλα αυτά βάλτε τους στο Δ.Σ. εκεί στην άκρη, όσο να λέμε ότι έχουμε και από αυτούς. Προσοχή όμως, μη γίνουν πολλοί και μας πάνε αλλού.
Βλέπω, ανθρώπους που μέσα από τη θέση στο Δ.Σ. μιας τόσο δυνατής Ομοσπονδίας όπως ο ΣΡΕΓΑΣ, θα κάνουν το κομμάτι τους για τέσσερα χρόνια. Θα πετύχουν τα όσα έχουν στο μυαλό τους, που όμως δεν έχουν καμία σχέση με την ανάπτυξη του αθλητισμού, τον ιδρώτα της προσπάθειας για την επίτευξη του όποιου στόχου του κάθε πιτσιρικά, που θα περιμένει από τη δική τους ενέργεια να γνωρίσει τον αθλητισμό να γίνει άνθρωπος σωστός.
Βλέπω ανθρώπους του «αθλητισμού» που σκίζονται να είναι εκπρόσωποι συλλόγου για να έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν. Ξαφνικά κολλάμε σε κάποιον σύλλογο, που τις περισσότερες φορές έχει το ελάχιστο της δραστηριότητας, τόση δραστηριότητα όση να τους δίνει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι –γιαυτό μόνο νοιάζονται.
Βλέπω ανθρώπους ή οικογένειες ανθρώπων, να σκίζονται να δημιουργούν συλλόγους, μόνο και μόνο για να αποκτήσουν δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι για να έχουν δύο και τρείς ψήφους στις εκλογές. Μπορείτε να δείτε τα ονόματα των αντιπροσώπων των συλλόγων … θα καταλάβετε.
Βλέπω «όψιμους» σωτήρες του Κλασικού Αθλητισμού, να χώνονται σε συλλόγους που υπολειτουργούν μόνο και μόνο για τις εκλογές.
Βλέπω ανθρώπους που έχουν την ταμπέλα του «yesman» να κυκλοφορούν συνέχεια στο Δ.Σ. αλλά οι ίδιοι δεν το βλέπουν έτσι.
Αυτοί «μας κάνουν» σκέφτονται «οι μεγάλοι» αφού βρίσκονται στο Δ.Σ. μόνο και μόνο για να συμπληρωθεί η ομάδα. Και ω! του θαύματος, χρόνια και χρόνια είναι στο Δ.Σ.
Βλέπω από μερικές περιοχές (ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ) πάμπολλες υποψηφιότητες, από αλλού ένας ή κανένας. Why?
Βλέπω υποψηφιότητες από μικρούς συλλόγους χωρίς καμία ιστορία, ενώ οι μεγάλοι παραδοσιακά σύλλογοι “ποιούν τη νήσσα”! Why?
Βλέπω τη δεύτερη μεγαλύτερη ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ, αυτή της Θεσσαλονίκης με 40 συλλόγους να έχει έναν υποψήφιο και αυτόν σε διαφορετικό σύλλογο από εκείνον που στηρίζει τόσα χρόνια why?
Βλέπω 362 συλλόγους από τους οποίους σχεδόν οι μισοί (138) δεν έχουν την ελάχιστη δραστηριότητα για να δικαιούνται ψήφο, (μόνον 224 σύλλογοι ψηφίζουν).
Γνωρίζω πρόσωπα και τα κίνητρά τους, καμία σχέση με την καθαρή προσφορά και όμως τους βλέπω ξανά και ξανά υποψηφίους, αλλά και εκλεγμένους!
Και τι κάνεις για όλα αυτά; θα είχε το δικαίωμα να ρωτήσει ο καθένας.
Τα βλέπω, τα ξέρω, τα καταλαβαίνω, βράζω στο ζουμί μου, αλλά τραβάω το δρόμο μου, δυστυχώς, δεν πάω κατά κει και να πήγαινα, το έχουμε δει το έργο πολλές φορές, δε θα γινόταν τίποτε.
Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε, το κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Χρησιμοποιούμε τη δύναμη που έχουμε -ως ΑΣ ΡΗΓΑΣ- που σε μέγεθος ακούει στο 1/224 των ψήφων, για να διορθώσουμε ότι μπορούμε. Στις εκλογές ο αντιπρόσωπός μας θα κάνει το καθήκον του. Θα ψηφίσει τους 13 πιο ικανούς και ειλικρινείς υποψηφίους, σύμφωνα με τα δικά μας κριτήρια και πάντα με γνώμονα το κοινό καλό και όχι το συμφέρον.
Εύχομαι κάποτε να ψηφίζουμε με γνώμονα το κοινό καλό του και όχι το ατομικό, το ομαδικό ή το οποιοδήποτε άλλο συμφέρον.
Αν το κάνουν αυτό όλοι, τότε θα έχουμε παντού και πάντα τους καλύτερους.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΕΓΑΣ.
