Σιγά μη γράφω μέχρι αύριο!
Θα τελειώσω γρήγορα, γιατί για μερικά «πρόσωπα» δεν έχω τίποτα να πω ή μάλλον -έχω πολλά να πω- αλλά δεν το αξίζουν, τζάμπα θα φάω την ώρα μου! Τα αφήνω, θα περάσω δύο ενδεικτικές φωτογραφίες στο τέλος και όποιος καταλάβει κατάλαβε!!
Θα ασχοληθώ με το «Γεωπόνο» της αίθουσας «ΚΩΣΤΑΣ ΧΕΙΜΩΝΙΔΗΣ» του Καυτανζογλείου.
Ο άνθρωπος δεν παίζεται!
Ένας μπαμπάς είναι, όπως εκατοντάδες άλλοι, ο κ. Κώστας. Δροσερός, ορμητικός και Χειμαρρώδης όπως ο «Δούναβης», που φέρνει τα παιδιά του να γνωρίσουν τον αθλητισμό.
Η δική του συνεισφορά στο να γνωρίσουν -τα «πρόσωπα του αθλητισμού»- τα παιδιά που χρησιμοποιούν την αίθουσα του «Κώστα Χειμωνίδη», είναι απείρως μεγαλύτερη από τον καλύτερο προπονητή και τον καλύτερο Δάσκαλο του σταδίου.
Χρόνια τώρα, έχει πάρει «υπό διοίκηση» τις λιγοστές γλάστρες που διατηρούμε στην αίθουσα. Η αρχή έγινε με 4 γλάστρες που «γλυτώσαμε» από τον Τελικό του «7th IAAF World Athletics Final, που έγινε 12 & 13 Σεπτεμβρίου 2009 στο Καυτανζόγλειο (οι μόνες που σώθηκαν από τις εκατοντάδες που είχαν τότε για ντεκόρ)!
Ο “Κήπος μας” εμπλουτίστηκε με δύο τρείς υπέροχες γλάστρες, που μας έφερε ο κ. Καρματζόγλου Σταύρος.
Τις παραμελημένες αυτές γλάστρες, που μόνο νεράκι τις δίναμε μέχρι τώρα για να ζήσουν, βάλθηκε να τις κάνει αντάξιες της φιλοσοφίας του χώρου, ο κος Κώστας.
Κάθε τόσο, φυτεύει στις γλάστρες νέα καλλωπιστικά φυτά εσωτερικού χώρου, κλαδεύει τα υπάρχοντα φυτά, τα ξεσκονίζει, γυαλίζει τα φύλλα τους, ρίχνει τα σχετικά φυτοφάρμακα κ.α. και τα φυτά … ανταποκρίνονται!
Οι γλάστρες γίνονται δροσερές και όμορφες και όλες μαζί στολίζουν το χώρο και δείχνουν ένα από τα «πρόσωπα του αθλητισμού».
Μακάρι να υπήρχε και η ανάλογη φροντίδα της αιθούσης εκ μέρους όλων των άλλων εμπλεκομένων (από την καθαριότητα της αιθούσης μέχρι και τη φροντίδα αυτής, εκ μέρους όσων τη χρησιμοποιούν). Τότε θα ήμασταν σίγουροι ότι οι λιλιπούτιοι αθλητές μας θα γνώριζαν τουλάχιστον ένα από τα βασικά πρόσωπα του αθλητισμού, αυτό της φροντίδας του χώρου που μας φιλοξενεί, της καθαριότητας και του σεβασμού του Δημόσιου χώρου. Πατώντας γερά στη γνώση αυτή, τα επόμενα «πρόσωπα του αθλητισμού» θα γινόντουσαν εύκολα κατανοητά, θα ήταν φυσική συνέπεια, και όλα τα γύρω από τον αθλητισμό θα έπαιρναν το σωστό τους δρόμο.
Σε ευχαριστούμε κ. Κώστα, όχι μόνο για τη δική σου φροντίδα του χώρου, που χρησιμοποιούν εκατοντάδες παιδιά, αλλά και για το καλό παράδειγμα που δίνεις σε όσα παιδιά βλέπουν τη διαδικασία της φροντίδας των φυτών, αφού τελευταία έχεις αντάξιο βοηθό την κόρη σου Ναταλία. Έμαθες και στη Ναταλία να αγαπά το χώρο και να προσφέρει το δικό της οβολό στον «Αθλητισμό».
Είμαστε σίγουροι πως και άλλοι γονείς έχουν ανάλογες ευαισθησίες, τις οποίες πιθανά δεν αντιληφθήκαμε, άλλα όπως και να έχει εμείς θα τους ευχαριστήσουμε για το οτιδήποτε κάνουν για το κοινό καλό και που ξέρουν ίσως μόνον οι ίδιοι.
Αλήθεια! εμείς οι προπονητές και οι παράγοντες, οι άνθρωποι της «πρώτης σελίδας του Αθλητισμού» έχουμε να δείξουμε κάτι ανάλογο ως προσφορά στο κοινό καλό – με σημείο αναφοράς τον αθλητισμό- ή νομίζουμε ότι επειδή είμαστε κάθε μέρα στο στάδιο προσφέρουμε κιόλας; (Ω! ρε κουβέντα που σηκώνει εδώ…).
Γονείς, όλοι μαζί μπορούμε, μέσα από τον αθλητισμό, να φυτέψουμε «κάτι καλό» μέσα στην ψυχή του κάθε μπόμπιρα. Το οτιδήποτε καλό περνάει στην ψυχή, δεν ξεριζώνεται, δεν εξαφανίζεται, δε μαραίνεται. Ριζώνει, μεγαλώνει, ανθεί, καρποφορεί και … μεταφέρεται από μπαμπά σε γιό και από γιό σε εγγονό (σίγουρα και από Μαμά σε κόρη ή γιό… Μαμάδες, μην παραπονιέστε)!
Αν αυτό δεν είναι το νόημα του αθλητισμού τότε τι είναι; Το ρεκόρ και η νίκη;
Προσωπικά πιστεύω ότι έρχονται μακράν δεύτερα και καταϊδρωμένα.
Η άλλη πλευρά!!!!
