1) Η ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ

Πάνω από τον «Πράσινο μύλο» στη ΒΑΡΝΑ και πάνω από το νταμάρι που αργότερα κτίστηκαν οι εγκαταστάσεις του ΒΑΟ (κάπου στο 1960+), υπήρχε γκρεμός.
Τότε, για να εξοικονομήσουν χώρο και να κτίσουν την εκκλησία «Άγιοι Θεόδωροι & Αγία Αναστασία» μπάζωναν το γκρεμό. Έριχναν φορτηγά με μπάζα (χώμα και πέτρες) μέχρι να δημιουργήσουν «έδαφος» για να κτίσουν. Το χώμα έμενε στην πλαγιά ενώ στο κάτω μέρος μαζευόντουσαν οι κοτρόνες που κατρακυλούσαν.

Σε αυτά τα νταμάρια εμείς … παίζαμε!!!
Το «παίζαμε» μεταφράζεται … πηδούσαμε από το σημείο που έριχναν τα μπάζα -με στόχο ποιος θα πάει μακρύτερα- και στη συνέχεια τσουλούσαμε ή «κατρακυλούσαμε» μέχρι το κάτω μέρος από τα μπάζα…

Το «παιχνίδι» μας συνεχίστηκε μέχρι την ώρα που ο συμμαθητής μας Καρκαλ… Κωνσταντίνος, κουτρουβαλώντας έπεσε με το κεφάλι στις κοτρόνες, που τον …περίμεναν!!! Ευτυχώς «τη γλύτωσε» έγινε γιατρός και ζει στην Κατερίνη)! Να είσαι καλά Κώστα.

Ακόμη έχω στο μυαλό μου την εικόνα με την ανεξέλεγκτη «κατρακύλα» του φίλου μου, του Κώστα, που τελικά σταμάτησε στον πάτο της πλαγιάς αγκαλιά με τις κοτρόνες και το κεφάλι ανοιγμένο σαν καρπούζι!

Τόσο φρόνιμα παιδιά ήμασταν!!!

Τώρα θα απορείτε, τι την ήθελα αυτή την ιστορία;
Την ήθελα φίλοι μου, τη χρειαζόμουνα, μόνο και μόνο για να δανειστώ τη λέξη «κατρακύλα» που ταιριάζει απόλυτα στην πορεία του στίβου της Θεσσαλονίκης. Ακριβώς με το ίδιο «ανεξέλεγκτο στυλ» κατρακυλάει ο στίβος της Θεσσαλονίκης και όπου να είναι θα φτάσει στις κοτρόνες που τον …περιμένουν.

2) Η ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΤΟΥ ΣΤΙΒΟΥ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η αναφορά θα γίνει σε συνέχεια, απλά και μόνο γιατί περιμένω ένα Ο.Κ. από κάποιον ανώνυμο φίλο που πρώτος ενεργοποιήθηκε και μας κοινοποίησε ένα ε-μαιλ, μη τυχόν και προλάβει να μας κόψει έγκαιρα αυτό το «επικίνδυνο παιχνίδι της κατρακύλας».

Υπομονή μέχρι αύριο… και ετοιμαστείτε.
Πρέπει να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν… και να κάνουμε κάτι … «δεν πάει άλλο».