Το πιο δύσκολο κομμάτι των αγώνων, όλων των αγώνων (διασυλλογικά, Πανελλήνιοι, Χειμωνίδεια, κ.ά.), από την πλευρά του υπογράφοντος είναι όταν μετά από το «τρέξιμο» της ημέρας και την παρακολούθηση όλων των αγωνιζομένων, να φτάσω σπίτι και να ενημερώσω τη σελίδα μας!
Γνωρίζοντας αυτή την κούραση από πρώτο χέρι, αλλά από την πλευρά του προπονητή, όχι του αθλητή που τρέχει Μαραθώνιο! πέφτω από τα σύννεφα όταν καταφθάνει το παρακάτω ΜΝΜ.
Η γραφή γίνεται από τον Βαγγέλη Σταματάκη, που θέλει να μοιραστεί μαζί μας την προσπάθειά του και αγνοεί την κούραση του! Εύγε!
Ε! πώς θα μπορούσαμε να μην περάσουμε στη σελίδα μας, αμέσως μόλις πήραμε το μήνυμα του Βαγγέλη; Το περνάμε αμέσως, τώρα που είναι ζεστό, για να χαρείτε και εσείς και να μάθετε ότι τίποτε δεν είναι τυχαίο και σε σοβαρές προσπάθειες πρέπει «να δείχνουμε σε κάθε ανηφόρα το σεβασμό που της αρμόζει».
ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ
«Επιστροφή στη βάση…..”έκανα τον γυρισμό μου όρκο…”
Τι μάχη και αυτή ;;;;!!! Ίσως μια από τις πιο δύσκολες κούρσες που έχω κάνει ποτέ… “πόλεμος” πραγματικός αλλά και ταυτόχρονα και η μεγαλύτερη γιορτή του δρομικού κινήματος (και όπως μου λέει η ΔΑΣΚΑΛΑ μου… -Στρατιώτη, αν δεν ζήσεις τον “πόλεμο” πώς θα εκτιμήσεις την ειρήνη;;!!- ) αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.
Με ωραία διάθεση φτάσαμε στον Μαραθώνα και φέτος…φίλοι και γνωστοί είναι εκεί για να ανταλλάξουμε πειράγματα. Εντόπισα και τον Σάββα Ηλιάδη….όχι που θα μου ξέφευγε!!!
Πήραμε τις θέσεις μας στα μπλοκ και δώσαμε τον όρκο του μαραθωνοδρόμου…!!Λέξεις που σε κάνουν να ανατριχιάζεις αν τις πιστεύεις …!!
Ο καιρός μας έδειχνε τα δόντια του και όποιος θα αγνοούσε τα σημάδια, σίγουρα θα την πλήρωνε στη συνέχεια.
Ξεκίνησα ήρεμα…τα λόγια της ΔΑΣΚΑΛΑΣ δε φεύγαν από το μυαλό μου…”Θέλω να κάνεις ένα σοφό αγώνα, να έχεις υπομονή και να ζυγίσεις καλά το σώμα σου και τις παραμέτρους του αγώνα. πειθαρχία μέχρι και το τελευταίο μέτρο, στρατιώτη!”
Ο αέρας κόντρα, κατάλαβα από την αρχή ότι πάμε για διαφορετικό αγώνα σήμερα. Η πειθαρχία και η εμπειρία θα ήταν αυτή που θα με έβαζε μέσα στο καλλιμάρμαρο νικητή…και έτσι έγινε, η ψυχή ερμητικά κλειστά…δεν χωρούσε ψήγμα φόβου, ούτε αρνητικής σκέψης. Το σώμα δυνατό, το μυαλό κρυστάλλινα καθαρό…κάθε χιλιόμετρο καλά μελετημένο, κάθε ανηφόρα με το σεβασμό που της αρμόζει!! Ο αέρας μετά το πρώτο μισό δυνάμωσε, ίσως στο χειρότερο σημείο, μέσα στις ανηφόρες, λες και είχε σκοπό να μας αποτελειώσει!!
Φτάσαμε στην Αγία Παρασκευή και πιάσαμε τις κατηφόρες, στο τελευταίο δεκάρι αν και κατηφόρα με τον αέρα κόντρα δεν μπορούσα να κάνω αλλαγή ρυθμού…αφήσαμε πολύ ενέργεια πίσω μας και από την άλλη ήθελα να φτάσω δυνατός στο καλλιμάρμαρο και να πραγματοποιήσω την τρέλα που πήγα και έκανα…να κουβαλήσω την σημαία του συλλόγου στην μέση μου από τον Μαραθώνα και να τη σηκώσω ψηλά μπαίνοντας στο καλλιμάρμαρο!!!
Και ποιά σημαία μου έδωσε η Σοφία μας…;;!!
Τη σημαία που πήρε ο γίγαντας Αλέξανδρος Αφεντουλίδης και την πήγε από την Αθήνα μέχρι την Σπάρτη!!! Αχ βρε Σοφία, δεν μου έφταναν τα 42.195 μέτρα που είχα να διανύσω, αυτό το “βάρος” στη μέση πώς το σηκώνεις μου λες;;;
Όλα καλά όμως…την κάναμε και αυτή την τρέλα!! Σοφία, τώρα θα περιμένεις να την πλύνω και να τη σιδερώσω γιατί έχει πολύ ιδρώτα 🙂 !!!
Άλλη μια “μάχη” στη φαρέτρα μου…και πιστεύω ότι ήταν από της πιο σοφές κούρσες μου!! Το χρονόμετρο μπορεί να έγραψε 3 ώρες και 27 λεπτά, αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένος και για την προσπάθεια μου αλλά περισσότερο για τον τρόπο που διαχειρίστηκα τις ιδιαιτερότητες της διαδρομής σε συνδυασμό με τις καιρικές συνθήκες!!!
Η καλύτερη αποθεραπεία η πιο ζεστή αγκαλιά της γυναίκας μου Στέλλας και της κορούλας μας Δήμητρας, που δεν έχουν σταματήσει ούτε λεπτό να είναι δίπλα μου και να μου δίνουν κουράγιο και δύναμη για να συνεχίζω να τρέχω γι’αυτούς και για όλους όσους αγαπώ!!
Πολλά συγχαρητήρια πρώτα στο Σάββα Ηλιάδη που σήκωσε στις πλάτες του και αυτός τις αρχές και τις αξίες του συλλόγου… και μετά σε όλους τους φίλους και γνωστούς που ξεπέρασαν τον εαυτό τους για να φτάσουν στον τερματισμό!
Σας ευχαριστώ όλους, που είστε δίπλα μου!!!
Βαγγέλης»
Οι φωτογραφίες:
1) Βαγγέλης Σταματάκης και Σάββας Ηλιάδης στην εκκίνηση του Μαραθωνίου 2016:
2) από τον τερματισμό του Βαγγέλη Σταματάκη με τη σημαία του συλλόγου να κυματίζει “ιδρωμένη και περήφανη” σε χέρια στιβαρά που σέβονται … από ΑΡΧΕΣ & ΑΞΙΕΣ μέχρι και … ανηφόρες!
«ΤΟ ΚΕΝΤΗΜΑ» ΤΗΣ ΤΙΜΗΜΕΝΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΤΟΥ ΑΣ ΡΗΓΑΣ
Όσο για το πλύσιμο της σημαίας … από τον τίμιο ιδρώτα σας!
Ο Σύλλογος, ως ελάχιστη ανταπόδοση της ΥΨΙΣΤΗΣ ΤΙΜΗΣ προς το Σύλλογο, όσων ΤΙΜΟΥΝ την οικογένεια του ΑΣ ΡΗΓΑΣ μεταφέροντας «στην πλάτη τους» τη σημαία του, καθιερώνει «το κέντημα» του ονόματος και του αγώνα του αθλητή, στη γωνιά της «Τιμημένης Σημαίας».
Μακάρι κάποτε να μην υπάρχει μέρος να κεντηθούν … νέα ονόματα.
Κύριοι ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ με επιτυχίες σε ό,τι αγαπάτε.
