Δεν είμαστε ο μόνος σύλλογος αλλά σίγουρα είμαστε ένας -από τους λίγους- συλλόγους, που νοιάζονται και φροντίζουν τα όσα όργανα καθημερινά χρησιμοποιούμε. Όταν δε τα όργανα αυτά είτε τα έφεραν γονείς-κηδεμόνες στο Στάδιο, είτε τα “αναστήσαμε” από τις «χωματερές», είτε …, τότε τα πονάμε και τα φροντίζουμε πολύ περισσότερο.
Θα μπορούσαμε να σας γράφουμε … μέχρι αύριο, για τους κατά καιρούς γονείς και κηδεμόνες που προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν, στην αθλητική οικογένεια του Καυτανζογλείου αλλά και της Θεσσαλονίκης.
Δεν αναφέρω κανένα όνομα γιατί είναι τόσο μεγάλη η λίστα των ανθρώπων που προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν που σίγουρα κάποιον θα αφήσουμε παραπονεμένο.
Δυστυχώς, η εθελοντική προσφορά σπάνια εκθειάζεται και ακόμη πιο σπάνια εκτιμάται.
Την ανάγκη για ευχαριστίες και την ανάδειξη τέτοιων ενεργειών δεν την έχουν ούτε και τη ζήτησαν ποτέ οι προσφέροντες . Είναι δική μας «η ανάγκη» να τους ευχαριστήσουμε. Θέλουμε να δείξουμε ότι δε χάθηκε το φιλότιμο και η εκτίμηση για την ανιδιοτελή προσφορά αλλά και να αναδείξουμε τη δύναμη της «διάθεσης» για προσφορά.
Σημερινός μας «ήρωας» ο Κώστας Παπαγεωργίου (γονιός με τρία παιδιά στον ΑΣ ΡΗΓΑΣ), που μόλις είδε ότι προσπαθούσαμε να σουλουπώσουμε τα χαλασμένα στηρίγματα των ποδιών, στο μηχάνημα για τους ραχιαίους, χωρίς δεύτερη κουβέντα μας είπε: «Δώστα μου να τα διορθώσω».
Τα διόρθωσε και μας τα έφερε, μαζί με τη μανιβέλα για το μηχανισμό ανύψωσης του πήχη του στυλοβάτη του επί κοντώ, που επίσης ήταν χαλασμένος.
Κύριε Παπαγεωργίου και όλοι οι Γονείς και Κηδεμόνες, που κατά καιρούς δε χάνετε την ευκαιρία να προσφέρετε…, παρακαλούμε να μας επιτρέψετε να σας απευθύνουμε ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ εκ μέρους όλων των καθημερινά εμπλεκομένων στη διαδικασία διαπαιδαγώγησης των «αχώνευτων».
ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ (ΕΜΕΙΣ) ΑΝΑΓΚΗ.
