Το 2,25 κρίθηκαν τα μετάλλια στην εσωτερική ημερίδα που διοργάνωσε ο ΑΣ ΡΗΓΑΣ για τους μικρούς του αθλητές. Περισσότεροι από 20 αθλητές και αθλήτριες (από 9 μέχρι 12 ετών) προσπάθησαν να συντονιστούν με το κοντάρι και σιγά σιγά να «πιάσουν» την κίνηση του άλματος επί κοντώ.
Ήταν τόσα τα όσα έπρεπε να προσέξουν οι μικροί μας αθλητές (φορά, πάτημα, λαβή, αιώρηση, γύρισμα, προσγείωση) που όσοι κατάφεραν να περάσουν πήχη (να κάνουν έστω και ένα έγκυρο άλμα) πρέπει να είναι υπερήφανοι. Δεν είναι καθόλου εύκολο να κάνεις άλμα επί κοντώ ακόμη και με τη βοήθεια του «σπαστού κονταριού». (Το κοντάρι βρίσκεται στη βαλβίδα και ελέγχεται από τον προπονητή. Ο αθλητής τρέχει, πιάνει το κοντάρι που στηρίζει ο προπονητής στη βαλβίδα και κάνει άλμα).
Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που δοκίμασαν και ιδιαίτερα σε όσα παιδιά κατάφεραν να ελέγξουν το κορμί τους στον αέρα ακόμη και να δεν είναι αυτοί οι νικητές. Μπράβο και στους νικητές γιατί σίγουρα κάτι έκαναν καλύτερα από τα άλλα παιδιά που τους οδήγησε στο να περάσουν υψηλότερο πήχη και στα μετάλλια)!
Από τον αγώνα ξεχώρισαν αρκετά παιδιά, άλλο για την ταχύτητά του, άλλο για την αλτικότητά του , άλλο για τη δύναμή του, την ικανότητά του να ελέγχει το σώμα του και άλλο για την αποφασιστικότητα της προσπάθειάς του.
ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ Ο ΝΙΚΗΤΗΣ!
Τα παιδιά και οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι όλα τα αγωνίσματα που δοκιμάζουμε έχουν τις ιδιαιτερότητες τους αλλά και τις δυσκολίες τους. Ένα δυνατό παιδί, που ίσως θα έχει και μερικά κιλά παραπάνω, είναι φυσικό να μην μπορεί να ελέγξει τα κιλά του σε αυτή την ηλικία, ίσως να μην τα καταφέρει στο άλμα επί κοντώ. Όταν όμως θα έρθει η ώρα των ταχυδυναμικών αγωνισμάτων «των ρίψεων» π.χ. σφαίρα, δίσκος, Ακόντιο, Σφύρα, όπου τα κιλά σε συνδυασμό με τη δύναμη ευνοούν τον αθλητή, τότε το «τσιλιμπιθρόξυλο» που ήταν 1ος στο επί κοντώ θα τα βρει σκούρα.
Με άλλα λόγια ο καθένας μας γεννιέται με διαφορετικά χαρίσματα, διαφορετικά προσόντα. Από την άλλη στον Στίβο, υπάρχει τόσο μεγάλη ποικιλία αγωνισμάτων που σίγουρα κάποιο αγώνισμα είναι αυτό που ταιριάζει γάντι σε κάθε παιδί. Το μόνο που μας μένει είναι να δοκιμάζουμε όλα τα αγωνίσματα μέχρι να βρούμε αυτό που μας αρέσει και στο οποίο τα καταφέρνουμε καλύτερα. Στη συνέχεια όποιος προσπαθήσει περισσότερο θα καταφέρει και να διακριθεί ανάμεσα στα τόσα παιδιά που θα δοκιμάσουν το ίδιο αγώνισμα.
ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ: ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
Το ξεχωριστό με το στίβο είναι ότι υπάρχει η «μεζούρα» και το «χρονόμετρο». Ανά πάσα στιγμή μπορούμε να μετρήσουμε την επίδοσή μας είτε σε ένα αγώνισμα δρόμου (ταχύτητας ή αντοχής) είτε στα άλματα και τις ρίψεις και να καταλάβουμε αν βελτιωθήκαμε.
Αυτό είναι το ζητούμενο, κάθε φορά να ξεπερνάμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Αν το πετυχαίνουμε αυτό τότε ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΙΚΗΤΕΣ, αυτό και μόνο θα μας φέρει σταδιακά κοντά και στη διάκριση και στα μετάλλια, αλλά προς το παρόν ας τα αφήσουμε αυτά και να επιδιώκουμε ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ.
Να είμαστε ευχαριστημένοι εάν καταφέραμε να πετύχουμε κάτι καλύτερο από εχθές και να στοχεύουμε κάτι ακόμη πιο καλό για αύριο … τότε θα χαιρόμαστε τον αθλητισμό ακόμη και χωρίς μετάλλια.
Στο κάτω κάτω δε χρειάζεται να γίνουμε όλοι οι καλύτεροι σε όλα. Ε! πώς θα γίνει …
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΣΤΟΧΟΣ: ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΦΙΛΟΥΣ
Να δοκιμάζουμε για να το γνωρίσουμε το οτιδήποτε συναντάμε είτε στο σχολείο είτε στην προπόνηση είτε αλλού. Να έχουμε το νου μας να διαλέξουμε αυτό που μας κάνει χαρούμενους και που μας οδηγεί σε δρόμο που να μας ταιριάζει (για άλλον θα είναι τα γράμματα, για άλλον οι τέχνες, για άλλον ο αθλητισμός και τόσα άλλα). Το σημαντικό είναι σε όλη αυτή την περιπλάνηση ακόμη και μέσα στον αθλητισμό να μη χάνω τις ευκαιρίες να κάνω φίλους. (Ήταν υπέροχο που από το βάθος ακούγονταν φωνές ενθάρρυνσης για την κολλητή σας και τον κολλητό σας που αγωνίζονταν για τα μετάλλια).
Μπράβο παιδιά! Το να κάνω φίλο τον ανταγωνιστή μου μετά από ένα δύσκολο και κοπιαστικό αγώνα είναι μακράν «σημαντικότερο» από κάθε μετάλλιο.
ΓΟΝΕΙΣ & ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ – ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΟΜΑΔΑ
Καλά που είδα τη φωτογραφία και θυμήθηκα τους Γονείς και κηδεμόνες που ήταν ΑΨΟΓΟΙ!
Η παρουσία σας στον αγώνα ήταν ίσως το καλύτερο κομμάτι της όλης προσπάθειας. Επειδή με έπιασε πάρλα για τα μικρά παραπάνω, και για να μην το κουράζω δεν θα επεκταθώ. Θα τονίσω όμως ότι η παρουσία σας πάντα έχει θετικά αποτελέσματα, ακόμη και αν το παιδί δεν τα κατάφερε.
Είναι στο χέρι «μας» το οποιαδήποτε αποτέλεσμα να το μετατρέπουμε σε κίνητρο για να γίνουν καλύτερα τα παιδιά. Πάντα υπάρχει τρόπος, απλά θα πρέπει να ψάχνουμε «το κουμπί» του κάθε παιδιού.
Γονείς και κηδεμόνες μη διστάζετε να μας πείτε δυο λόγια για το «κουμπί» του παιδιού σας, αν κάνουμε ομάδα (γονείς και προπονητές) θα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να στρώσουμε τους «ανταρτάκους».
