Η έλλειψη αγώνων στο άλμα επί κοντώ (Γ) μας ανάγκασε να πάμε στη ΧΑΛΚΙΔΑ για να βρούμε έναν αγώνα! Στο σημείο αυτό έχουν την ευθύνη τους τόσο οι ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ της περιοχής αλλά και η Επιτροπή Ανάπτυξης του ΣΕΓΑΣ γιατί δεν ρυθμίζουν “έτσι” τα προγράμματα των αγώνων ώστε αγωνίσματα που καλλιεργούνται να έχουν και αγώνες…
Κατά τα άλλα τι μας λέει η Επιτροπή Ανάπτυξης του ΣΕΓΑΣ; Πόσο καλά «νομίζει» ότι κάνει τη δουλειά της;
Μπορεί να κάναμε 1000 χιλιόμετρα σε μία ημέρα αλλά χαλάλι τα χιλιόμετρα και τις πολλές ώρες στο δρόμο και τον ήλιο. Όταν υπάρχει προσπάθεια -εκ μέρους όλων των εμπλεκομένων – ακόμη και να μην έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα κανένας δεν μπορεί να βαρυγκωμήσει. Όταν όμως έρχεται και το επιθυμητό αποτέλεσμα τότε … αυτό είναι το κώλυμα με τον Στίβο. Όταν οι άλλοι περνούν καλά αλλού, όσοι έχουν στόχους και τους κυνηγούν δεν βλέπουν τίποτε άλλο παρά το στόχο τους. Αν δεν κυνηγάς το στόχο σου ποτέ δεν θα τον φτάσεις.
Οι δύο μικρές μας: Δάφνη Τορουνίδη (2.30) και και Δανάη Τορουνίδη (Άκυρη) που επίσης αγωνίστηκαν κέρδισαν σε εμπειρίες αλλά και ένα μεγάλο ταξίδι -Δώρο για την ηλικία τους- που ήταν και μια ευκαιρία που τις δώσαμε, στρατηγικής του συλλόγου, γιατί αφενός μεν είναι συνεπείς στις προπονήσεις τους και αφετέρου ήταν κοντά στο όριο των Πανελληνίων αγώνων που είναι (2.50). Εφόσον το έπιαναν θα είχαμε δικαίωμα να πάρουμε στους αγώνες και κάποια άλλα κορίτσια ή αγόρια που και αυτά είναι κοντά στα όρια αλλά και προσπαθούν σοβαρά.
Είμαστε χαρούμενοι γιατί το ταξίδι μας είχε από όλα … (το λεμονάκι στις μπριζόλες στον Καραβόμυλο, θα μπορούσε να είναι περισσότερο!)
Μπράβο Μαρκέλλα Θεοδωρίδου, το χάρηκες και εσύ αλλά το χαρήκαμε και εμείς ίσως και περισσότερο.
Ευχαριστούμε όσους μας συμπαραστάθηκαν, είχαν το μυαλό τους σε εμάς στο ταξίδι και επικοινώνησαν μαζί μας όσο και όσους μας στήριξαν στον αγώνα.
