Χαρείτε τη συνύπαρξη: Α) των πρωταθλητών στίβου του ΑΣ ΡΗΓΑΣ που έγραψαν και συνεχίζουν να γράφουν την ιστορία τους ενώ συγχρόνως αποτελούν και παράδειγμα προς μίμηση για τους νέους αθλητές [ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΡΙΟΣ, ΠΑΤΣΟΥΚΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, ΛΑΣΚΑΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΤΟΣΙΔΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ, ΜΠΕΛΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ, ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ ΜΑΡΚΕΛΛΑ …] και
Β) Των Νέων αθλητών που ονειρεύονται να τους μοιάσουν…
Όλοι αυτοί οι αθλητές και πολλοί άλλοι, που έφυγαν νωρίτερα και δεν είναι στη φωτογραφία, θεωρούν την αίθουσα του επί κοντώ -την αίθουσα Κ. ΧΕΙΜΩΝΙΔΗΣ- «σπίτι τους».
Οι μεγαλύτεροι (Ευαγγέλου Μάριος, Πατσουκάκης Δημήτριος) ανδρώθηκαν αρκετά χρόνια πριν δημιουργηθεί η αίθουσα του επί κοντώ, στις τότε αίθουσες του Σταδίου και συνέχισαν την αθλητική τους καριέρα στην Αθήνα.
Πηγαίνοντας αρκετά χρόνια πριν (από το 1967-1968) ήταν διαφορετικές οι αίθουσες που συγκέντρωναν τους αθλητές.
Οι δύο αίθουσες που ήταν δίπλα από το σημερινό Ιατρείο, η αίθουσα του μπάσκετ 
που γινόντουσαν ανεπανάληπτα «μονά» με τον Μπαμπίνο τον «Χερά» που αργότερα έγινε Αίθουσα του ύψους (με τις τότε κόντρες των μικρών Οικονόμου και Πατρώνη), η άλλη αίθουσα του ύψους (όπου λειτουργούσε ο Κ. Χειμωνίδης) κάπου εκεί που τώρα είναι τα αποδυτήρια της ΠΑΕ (στο διάδρομο του Ιατρείου), Τα βάρη κάπου εκεί που τώρα είναι τα γραφεία της ΕΑΣ με το μονόζυγο και τόσες άλλες.
ΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΚΑΙ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ ΜΕ “ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ”
Οι μεγάλες αλλαγές έγιναν με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 της Αθήνας. Τότε δημιουργήθηκε και «ΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΟΥ ΚΑΥΤΑΝΖΟΓΛΕΙΟΥ» στο ανάχωμα που υπήρχε περιμετρικά του Σταδίου. Εκεί στη δεκαετία του 80 και 90 κάναμε τις ρίψεις με τα τμήματα των ΤΕΦΑΑ ρίχνοντας το Ακόντιο ή το Δίσκο από το περιμετρικά του σταδίου πεζοδρόμιο στο χωμάτινο ανάχωμα.
Το 2004 έγινε στο χώρο αυτό «ΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ». Έκτοτε ο υπογράφων όντας σχεδόν καθημερινά στο χώρο ανέλαβε με τη βοήθεια φίλων που ενδιαφερόντουσαν να φροντίζει και να συντηρεί το χώρο αφού σχεδόν όλα τα όργανα που υπάρχουν στην αίθουσα είτε τοποθετήθηκαν είτε πληρώθηκαν είτε μεταφέρθηκαν και συντηρούνται από τους ανθρώπους του ΑΣ ΡΗΓΑΣ.
Μετά από τους περιορισμούς του Covid-19 αλλά και τα τελευταία κρύα η προσέλευση των αθλητών ήταν περιορισμένη.
Εχθές ήταν μια ξεχωριστή ημέρα. Λίγο που ο πόλεμος στην Ουκρανία έστρεψε την προσοχή μακριά από τα «μέτρα», λίγο η ύφεση των κρουσμάτων (όμως κακώς γιατί καθημερινά τα θετικά κρούσματα είναι παρόντα), λίγο η ανάγκη των αθλητών να θυμηθούν τα παλιά και να συνεχίσουν με καινούρια, έφερε αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα.
Παλιοί και Νέοι βρέθηκαν στην αίθουσα και «γυμνάστηκαν» ίσως και με διαφορετικούς ρόλους ο καθένας σημασία έχει ότι βρέθηκαν έκαναν τα άλματά τους οι επικοντιστές επιχείρησαν ασκήσεις στα όργανα που είναι κτήμα τους και χάζεψαν τους Νέους με την ευκολία που κάνουν ασκήσεις ενώ οι ίδιοι σκίζονται να τις μάθουν και τους φαίνονται «βουνό». Με την πρώτη ματιά φάνηκε ότι ένας αέρας που ευωδίαζε πέρασε από τα μισόκλειστα (με στηρίγματα)παράθυρα, περπάτησε στον κατατρυπημένο από τα «καρφιά» διάδρομο, έκανε τις τούμπες του στα σκισμένα στρώματα και προσγειώθηκε στο ταλαιπωρημένο στρώμα του επί κοντώ.
Δεν θα πιάσω να απαριθμώ τα όσα λείπουν από την αίθουσα (ορθοστάτες, διάδρομοι επί κοντώ, Φέτες βαρών!, μη συντηρημένα όργανα (σχοινιά, δίζυγο, πολύζυγα, ταπί βαρών, και τόσα άλλα) μόνο θα σταθώ στην πλήρη αδιαφορία των υπευθύνων της ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ.
Ακόμη και ο ορθοστάτης του επί κοντώ που για δύο χρόνια ζητούσαμε εγγράφως να διορθωθεί έγινε με προσωπική εργασία του υπογράφοντος, του Γενικού Αρχηγού του ΑΣ ΡΗΓΑΣ και του Τεχνικού Συμβούλου της ΕΑΣ «ευτυχώς»! ο ιμάντας που αλλάχτηκε έφτασε από τον ουρανό, μόνος του!
Μην είμαστε όμως τόσο επικριτικοί σήμερα που η αίθουσα ζωντάνεψε να πούμε ότι τουλάχιστον στο διάδρομο έβαλαν το χεράκι τους οι της ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ. Εκεί που στη μέση ήταν κατατρυπημένος τώρα είναι σχεδόν καινούριος τι σημασία έχει που αφού είδαμε και αποείδαμε αναγκαστήκαμε να κόψουμε στη μέση το διάδρομο και να ενώσουμε τις δύο άκρες που δεν έχουν την ίδια φθορά με τη μέση. Βέβαια η «εγχείρηση» έγινε στα κομμάτια που ακόμη κόβονται γιατί ο ένας διάδρομος έχει γίνει σαν τσιμέντο και αντί να τρυπάει από τα καρφιά αυτός «σπάει» φεύγουν κομμάτια!
ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΠΑΛΙΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ
Αφήνω όμως όλα τα παραπάνω προβλήματα και άλλα τόσα και εστιάζω στην τόσο ευχάριστη ατμόσφαιρα που επικρατεί στο χώρο, που ας μου επιτραπεί να την ονομάσω «ζεστή αγκαλιά» που υποδέχεται όλους όσους άφησαν τον ιδρώτα τους και άλλους τόσους που έρχονται καθημερινά, νέα άτομα, για να συνεχίσουν την ιστορία και να αποτελέσουν ένα κρίκο στην αλυσίδα των αθλητών που πέρασαν από την αίθουσα ΤΗΝ ΑΓΑΠΟΥΝ, ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ, για να την έχουν και να την χαίρονται και οι επόμενες γενιές των αθλητών.
