ΜΙΑ ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΑΠΟ … ΑΛΛΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Το ερέθισμα για αυτές τις γραμμές μας το έδωσε ο καλός φίλος και συνάδελφος προπονητής Ρίψεων Γιάννης Χρίστογλου, που μέσα από τον αθλητισμό «χτίζει» … παλάτια αλλά και χαρακτήρες.
ΟΜΑΔΙΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ VS ΣΤΙΒΟΣ
Θα προσπαθήσουμε να συγκρίνουμε την «εικόνα» που σχηματίζουμε για το παιδί μας από την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα, από τα ομαδικά αθλήματα (ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίριση, πετοσφαίριση, χειροσφαίριση, κ.ά.) και από το Στίβο.
Θα παρομοιάσουμε τις εικόνες που παίρνουμε για το παιδί μας από το στίβο με τη Μαγνητική Τομογραφία (MRI)* και θα ψάξουμε να βρούμε το πώς βοηθάει όσους ενδιαφέρονται για το παιδί, ώστε να του προσφέρουν ό,τι χρειάζεται είτε από πλευράς επίδοσης είτε από πλευράς ψυχολογικής υποστήριξης και συμπεριφοράς.
* [Η Μαγνητική Τομογραφία (MRI) είναι τεχνική απεικόνισης για την παραγωγή λεπτομερών εικόνων της ανατομίας και της φυσιολογίας του ανθρώπινου σώματος]
Θα προσπαθήσουμε να δούμε την ενασχόληση του παιδιού μας με τον αθλητισμό από «παράθυρο» που ίσως δεν είχαμε την ευκαιρία να «δούμε» μέχρι τώρα, από το παράθυρο που ο καθένας βλέπει αντικειμενικά την πραγματική εικόνα των χαρισμάτων-προσόντων του παιδιού του.
Όμως δε θα σταθούμε εκεί, θα προχωρήσουμε και στα οφέλη που μπορούν να προκύψουν για το παιδί μας από τη γνώση των δυνατών και αδύνατων σημείων του παιδιού μας.
ΤΑ ΟΜΑΔΙΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η «ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ» ΚΡΙΣΗ
Για όλους τους γονείς που το παιδί τους παίζει κάποιο ομαδικό άθλημα, το παιδί τους είναι:
- Στο ποδόσφαιρο, ένας εκκολαπτόμενος Lionel Messi
- Στο Μπάσκετ ένας Γκάλης (για τους παλιούς) ή ένας Αντετοκούνμπο (για τους πιο νέους)
- Στο Βόλλευ …. κ.ο.κ.
Έτσι το βλέπουν οι γονείς, αυτή είναι η υποκειμενική τους κρίση, που σαφώς επηρεάζεται από το «φίλτρο» του γονέα.
– «Είναι ο καλύτερος» λέει ο κάθε γονιός για το παιδί του· έτσι απλά, γιατί έτσι το βλέπει, χωρίς όμως αυτό το «καλύτερος» να είναι αντικειμενικό, χωρίς να είναι μετρήσιμο.
Ακόμη και όταν η ομάδα του παιδιού μας νικήσει είναι δύσκολο να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για τα «συν και τα πλην» του δικού μας παιδιού.
Μη γνωρίζοντας το ακριβές μέγεθος των φυσιολογικών χαρακτηριστικών (ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ – ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ) που διαθέτει το παιδί μας είναι δύσκολο να το βοηθήσουμε εκεί που υστερεί ή να το βελτιώσουμε ακόμη περισσότερο εκεί που υπερέχει.
Παράλληλα δεν μπορούμε να υπεισέλθουμε στον ψυχολογικό τομέα και να το βοηθήσουμε ώστε τα όποια συναισθήματα από τη νίκη ή την ήττα να τα τιθασσεύσουμε (να μην τα αφήσουμε ανεξέλεγκτα).
Ο ΣΤΙΒΟΣ ΚΑΙ Η «ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ» ΚΡΙΣΗ.
Από την άλλη ο Στίβος ή Κλασικός Αθλητισμός περιλαμβάνει αγωνίσματα τα οποία στηρίζονται σε συγκεκριμένες ξεχωριστές φυσικές ικανότητες όπως (Ταχύτητα, Δύναμη, Αντοχή), χαρακτηριστικά που είναι μετρήσιμα (με τη μεζούρα και το χρονόμετρο) και επιτρέπουν την αντικειμενική κρίση του καθενός μας.
Η μεζούρα και το χρονόμετρο αλλά και η απλή παρατήρηση (π.χ. ενός αγώνα δρόμου ταχύτητας ή μιας ρίψης της σφαίρας), καθορίζουν με ακρίβεια το ποιο από τα παιδιά είναι το πιο γρήγορο ή το πιο δυνατό στον συγκεκριμένο αγώνα. Όποιο τρέξει την απόσταση σε μικρότερο χρόνο ή πηδήσει (στο μήκος) μακρύτερα ή ρίξει (τη σφαίρα) επίσης πιο μακριά, ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ.
Όταν σε έναν αγώνα κάποιο παιδί θα τερματίσει πρώτο, μπροστά από όλα τα άλλα παιδιά, δε χωράει αμφιβολία ότι για τον συγκεκριμένο αγώνα είναι ο πιο γρήγορος. Τα παιδιά που θα χάσουν σε αυτόν τον αγώνα αναγνωρίζουν ότι ο νικητής ήταν ο «καλύτερος» -αντικειμενικά- το αποδεικνύει η μεζούρα, το χρονόμετρο αλλά και η απλή παρατήρηση.
Το ότι αργότερα με σοβαρή θέληση, προσπάθεια και την κατάλληλη προπόνηση μπορεί και οι «χαμένοι» να γίνουν πρώτοι και νικητές είναι γεγονός και η βάση της προπονητικής του αθλητισμού αλλά είναι άλλο κεφάλαιο με το οποίο ίσως ασχοληθούμε κάποια άλλη φορά.
ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΚΑΘΟΔΗΓΩ ΣΩΣΤΑ
Όταν γνωρίζουμε από νωρίς τις «ιδιαιτερότητες του παιδιού μας» (τα αδύνατα ή τα δυνατά του χαρακτηριστικά) τότε μπορούμε και να επέμβουμε και να καθοδηγήσουμε σωστά το παιδί μας.
Γονείς, κηδεμόνες, δάσκαλοι, προπονητές και γενικά όλοι όσοι ασχολούνται με την παιδική ψυχή και συμπεριφορά έχουν την ευκαιρία αλλά και την ευθύνη να εξομαλύνουν τα συν και τα πλην των παιδιών.
Η γνώση είναι δύναμη σε όλους τους τομείς.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η «αντικειμενική» γνώση των ικανοτήτων του παιδιού μου, μου επιτρέπει να επέμβω και να βοηθήσω όπου χρειάζεται.
Μακάρι το δικό μας παιδί να είναι το πιο γρήγορο, το πιο δυνατό ή το πιο ικανό στο να εκτελεί σύνθετες κινήσεις (να μαθαίνει εύκολα). Όμως το πιο πιθανό είναι κάπου να τα καταφέρνει καλύτερα και κάπου όχι τόσο καλά.
ΚΑΙ ΕΔΩ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΣΩΣΤΗΣ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ.
– Ήρθε το παιδί μου πρώτο ίσως και με μεγάλη διαφορά, χαιρόμαστε μεν αλλά η προσοχή μας πρέπει να στραφεί στο να μην περάσει το παιδί μας στα χωράφια της αλαζονείας της έπαρσης και της υπεροπτικής συμπεριφοράς έναντι των παιδιών τα οποία κέρδισε.
– Είναι αδύνατο να είμαστε παντού πρώτοι. Εκείνο που θα πρέπει να τονίσουμε στο παιδί μας, σε όποια θέση και αν κατατάσσεται, είναι η προσπάθεια για βελτίωση. Μπορεί ο τελευταίος να μην περάσει ποτέ τον πρώτο σε έναν αγώνα αντοχής. Μπορεί όμως να χαίρεται τον αθλητισμό και να βελτιώνεται συνεχώς (και κανείς δεν ξέρει το που μπορεί να φτάσει) έχοντας ως εφικτό στόχο να ξεπεράσει τον εαυτό του.
– Ήρθε το παιδί μου 10ο, 20ο, … τελευταίο σε κάποιο αγώνισμα, κανένα πρόβλημα.
Θα πρέπει να τονίσουμε στο παιδί μας ότι ο μόνος αντίπαλος με τον οποίο θα πρέπει να συναγωνίζεται (πολύ περισσότερο στα αγωνίσματα που δεν ταιριάζουν στο σωματότυπο του) είναι να προσπαθήσει να ξεπεράσει τον εαυτό του, την επίδοση που το ίδιο το παιδί πέτυχε την προηγούμενη φορά και που με λίγη προσπάθεια είναι εφικτός ΣΤΟΧΟΣ για ΟΛΟΥΣ.
– Χρέος των «μεγάλων σε ηλικία» (γονείς, δάσκαλοι, προπονητές) είναι να χειριστούν σωστά την όποια επιτυχία ή «αποτυχία» του κάθε παιδιού, σε σύγκριση με τις επιδόσεις των άλλων παιδιών της ίδιας ηλικίας.
Με κάθε τρόπο πρέπει να τα δείξουν στα παιδιά τους το δρόμο της προσπάθειας για λογικά επιλεγμένους στόχους για κάθε παιδί, της επιμονής και υπομονής ως προς το αποτέλεσμα και της χαράς της συμμετοχής στον αθλητισμό.
– Κανείς δεν ξεκινάει τον αθλητισμό με στόχο την πρωτιά και την κορυφή. Ξεκινούμε το ταξίδι του αθλητισμού έχοντας ως στόχο στη μικρή ηλικία «να χαίρεται τη συμμετοχή του στις αθλητικές εκδηλώσεις», να μαθαίνει να ακολουθεί κανόνες, να συμπεριφέρεται κόσμια με ανωτερότητα, να κάνει φίλους, να ακολουθεί το «ευ αγωνίζεσθαι» και να προσπαθεί να ξεπερνάει τον εαυτό του.
– Εφόσον το παιδί διαθέτει εκείνα τα ξεχωριστά προσόντα για κάθε αγώνισμα σύντομα θα ξεπερνά και όλους τους άλλους, τότε αρχίζουμε να μιλάμε για ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟ.
– Όπως είναι μεγάλο λάθος να μη δώσουμε την ευκαιρία στο παιδί μας να αξιοποιήσει στο έπακρο τα χαρίσματα που διακρίναμε σε αυτό, το ίδιο μεγάλο λάθος είναι να πιέζουμε το παιδί με στόχο την πρωτιά, έχει δεν έχει τα προσόντα.
Μην ξεχνάμε ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ «γεννιέται και γίνεται» κανένα από τα δύο δεν μπορεί να σε κάνει από μόνο του πρωταθλητή.
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ VS ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
Εδώ σηκώνει μεγάλη κουβέντα ως προς το «πώς βλέπω τον αθλητισμό» η οποία καταλήγει στη φιλοσοφία των γονέων, των προπονητών, των συλλόγων, των ομοσπονδιών, των κρατών, που κάποιοι χαίρονται τον αθλητισμό σε όποιο επίπεδο και αν τον βιώνουν και κάποιοι άλλοι έχουν τη φιλοσοφία ότι αξίζει να κάνει αθλητισμό μόνον ο πρώτος «όλοι οι άλλοι να πάνε στα σπίτια τους» (μας λέει προπονητής, που αυτή την εποχή φέρνει μετάλλια με τον καλύτερο άλτη μας)!
«ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ» !!!
Δυστυχώς αυτή είναι η φιλοσοφία μερικών παραγόντων, προπονητών, που τους νοιάζει μόνον το μετάλλιο και η κορυφή και που καλώς ή κακώς σε αυτούς τους προπονητές φτάνουν όσοι ξεχωρίζουν από κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Κανείς όμως δεν είπε ακόμη και σε αυτούς που ασχολούνται μόνο με τον πρώτο ότι ο πρώτος χρωστάει μεγάλη χάρη στον 2ο, τον 3ο, … τον 100ο, τον τελευταίο, γιατί όλοι αυτοί δίνουν αξία στη νίκη του.
Για φανταστείτε τον Τεντόγλου σε έναν αγώνα να είναι μόνος!
– Τι βγήκες;
– 1ος
– Πόσοι ήσασταν;
– Μόνον εγώ!
Σε αυτή την περίπτωση ευτυχώς που υπάρχει η μεζούρα (ήμουν μόνος αλλά πήδησα 8.60)!
Η Δική μας Φιλοσοφία (ΑΣ ΡΗΓΑΣ) προστάζει τη συμμετοχή όλων ώστε ο καθένας να κερδίζει τα οφέλη του αθλητισμού σε όποιο επίπεδο και αν καταφέρει να τον ζήσει.
Όσοι ξεχωρίσουν και είναι πρώτοι … καλό ταξίδι στα χωράφια του Πρωταθλητισμού, που από μόνο του είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο.
