Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ “ΣΧΟΛΕΙΟ” & ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
ΣΗΜΕΡΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ. ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΑΥΤΕΣ ΟΜΩΣ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΟΥΣ … ΓΟΝΕΙΣ
Γονείς, προπονητές παράγοντες και όλοι εμείς οι μεγάλοι (σε ηλικία) είμαστε απαράδεκτοι ή θα είμαστε απαράδεκτοι αν η παρουσία μας στο γήπεδο δεν συνοδεύεται με ευκαιρίες για να δείχνουμε το σωστό στους μικρούς μας φίλους.
Όμως δεν φτάνει η διάθεση των μεγάλων για να “μάθουν” τα παιδιά να συμπεριφέρονται σωστά. Χρειάζεται η οικογένεια και το άμεσο περιβάλλον, στο οποίο μεγαλώνει το παιδί, να “έχουν το νου” τους.
ΓΟΝΕΙΣ
Χρειάζεται να ασχοληθούμε με το παιδί μας.
Αν “εμείς” οι γονείς δεν διδάξουμε στο παιδί μας το σωστό, τότε αυτό θα ακολουθήσει ό,τι βλέπει και ό,τι ακούει ή θα κάνει ό,τι κάνει ο συνομήλικος του με τον οποίο δεν ασχολείται κανένας.
Το υπέρτατο Αξίωμα, το να είναι κάποιος Γονέας (Πατέρας ή Μητέρα) έχει και υποχρεώσεις. Με τη λέξη υποχρεώσεις δεν αναφερόμαστε μόνο στην προσπάθεια για εξασφάλιση των καθημερινών αναγκών των παιδιών. Σε Πατερο-ώρες και Μητερο-ώρες αναφερόμαστε. Το παιδί χρειάζεται τις εργατο-ώρες των γονέων του, χρειάζεται να έχει πρότυπα, χρειάζεται να βλέπει σωστές συμπεριφορές και να έχει παραδείγματα για να μιμείται.
Δυστυχώς αυτή την υποχρέωση των γονέων, προς τα παιδιά τους, μερικοί (ευτυχώς λίγοι) την αγνοούν. Τη θεωρούν δευτερεύουσα και δεν προσπαθούν καθόλου προς αυτήν την κατεύθυνση. Κυρίες και κύριοι, γονείς των παιδιών μας, πρέπει να προσπαθήσετε να πλησιάσετε το παιδί σας, πρέπει να ασχοληθείτε σοβαρά με αυτό, πρέπει να γίνετε εσείς οι ίδιοι καλύτεροι, έχετε Παιδί να μεγαλώσετε.
Μερικοί γονείς, (επαναλαμβάνω ευτυχώς λίγοι, αλλά η ζημιά γίνεται), δεν προσπαθούν καθόλου να γίνουν οι ίδιοι καλύτεροι για να δώσουν το καλό παράδειγμα στα παιδιά τους!
Μα πώς είναι δυνατόν από τη μια στιγμή στην άλλη να είμαστε ειδικοί στο να μεγαλώσουμε ένα παιδί. Εδώ για να οδηγήσουμε ένα αυτοκίνητο κάνουμε ένα σωρό μαθήματα και πρέπει να μάθουμε ένα σωρό πράγματα αν θέλουμε να πάρουμε το δίπλωμα. Για να μεγαλώσουμε το πλέον ΑΚΡΙΒΟ ΑΓΑΘΟ που υπάρχει στον Κόσμο “το παιδί μας” δεν πρέπει να μάθουμε τίποτα; δεν πρέπει να προσπαθήσουμε καθόλου;
Οι γονείς στις μικρές κατηγορίες έχουν το 100% της ευθύνης για την απαράδεκτη συμπεριφορά των παιδιών τους.
Τα παιδιά δε φταίνε: ίσως δεν ξέρουνε, ίσως κανείς δεν τους είπε ή δεν τους μίλησε για το σωστό ή το λάθος, Ίσως κανείς δεν τους είπε “να μην αφήνουμε σκουπίδια” οπουδήποτε.
Φεύγοντας το πρωί από το Στάδιο εντοπίσαμε σκουπίδια που ήταν δίπλα από τις τσάντες (Φώτο 1). Θελήσαμε να νουθετήσουμε τη μικρή μας φίλη λέγοντας “μην αφήσεις τα σκουπίδια όταν φύγεις”. Ίσως το παιδί να μην το σκέφτηκε, ίσως να μην έμαθε από κάποιον ότι πρέπει να μαζεύουμε τα σκουπίδια μας. Ίσως στο σπίτι να καθαρίζει άλλος … όμως στο Στάδιο και γενικά σε δημόσιους χώρους δεν καθαρίζει κανείς τα σκουπίδια μας. Ίσως κανείς να μην της είπε ότι αν αφήσει εκεί τα σκουπίδια της θα τα βρει εκεί το άλλο παιδί το απόγευμα.
Μέχρις εδώ όλα καλά.
Η συνέχεια όμως μας έδωσε αφορμή να ασχοληθούμε με το συμβάν (ανώνυμα βέβαια γιατί δεν είναι ο στόχος μας να ψέξουμε τη συγκεκριμένη κοπέλα). Όταν σε ένα λεπτό η κοπέλα έφυγε… τα σκουπίδια … έμειναν!!! (Φώτο 2). (Χρειάστηκε δεύτερη παρατήρηση για να πεταχτούν τα σκουπίδια στον κάδο).
Την αποκλειστική ευθύνη για τη συμπεριφορά των παιδιών τους, για αυτές τις ηλικίες, την έχουν οι Γονείς. Για τις μεγαλύτερες ηλικίες η ευθύνη βαρύνει όλους μας: τους γονείς, τους προπονητές, τους παράγοντες, μέχρι και το ίδιο το μεγάλο πλέον παιδί.
Αν δεν μάθουμε στο παιδί μας να συμπεριφέρεται “κόσμια”, να αγαπάει την καθαριότητα, να ακούει τους μεγαλύτερους, να σέβεται το περιβάλλον κ.α. …. τότε τί θα μάθουμε στα παιδιά μας;
Κυρίες και κύριοι (Γονείς), μήπως στέλνετε τα παιδιά σας στο Στάδιο για το μετάλλιο και τη νίκη (για τους δικούς του λόγους ο καθένας) ή ίσως για να έχετε για λίγο ήσυχο το κεφάλι σας και η συμπεριφορά του δεν σας απασχολεί καθόλου; Μήπως για μερικούς από εσάς η συμπεριφορά του παιδιού σας είναι δευτερεύον θέμα ή “λεπτομέρεια”;
Όχι κυρίες και κύριοι Γονείς (Μαμάδες και Μπαμπάδες), η συμπεριφορά των παιδιών σας στο Στάδιο δεν είναι λεπτομέρεια, δεν είναι δευτερεύον θέμα. Είναι ο καθρέφτης σας, δείχνει πεντακάθαρα την αγωγή που του δίνετε και τις αρχές και τις συνήθειες που “περνάτε” στα παιδιά σας.
Παρακαλώ στα παιδιά, τους αθλητές και αθλήτριες, να δώσουν στους Γονείς τους να διαβάσουν αυτές μου τις σκέψεις αυτές μου τις παρατηρήσεις.
Δεν φταίτε πάντα (μόνον) εσείς παιδιά όταν κάτι δεν γίνεται σωστά…
Φταίμε και εμείς ….
Θεσσαλονίκη 5-4-09
Με τιμή
Κατσίκας Φώτης