Όποιος ταξιδεύει, κερδίζει.
Κερδίζει σε γνώσεις, σε εμπειρίες, σε ιδέες, σε τρόπους επίλυσης των προβλημάτων … απλά και μόνο βλέποντας το πώς ζουν οι άλλοι, ή προσέχοντας τα «αποφθέγματά» τους. Κάθε ρητό, κάθε παροιμία, κάθε απόφθεγμα, … εμπεριέχει συσσωρεμένη σοφία χιλιάδων ετών που εσύ το βρίσκεις έτοιμο και «καρατσεκαρισμένο».
Και για να χρησιμοποιήσω μιαν άλλη δανεισμένη φράση, από ταξίδια και αυτή, και αγαπημένη της κ. Ελένης … «Οι αναμνήσεις από τα ταξίδια είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί κανείς να σου το πάρει»…
Δεν έχεις παρά να τα αξιολογήσεις, σύμφωνα με τα πιστεύω σου και εφόσον σε εκφράζουν, να τα υιοθετήσεις. Αυτόματα γίνεσαι πιο σοφός, έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου όλη αυτή τη σοφία που συνάντησες κρυμμένη μέσα σε δύο τρείς λέξεις.
Ταξιδεύοντας βλέπεις και καταγράφεις το πώς συμπεριφέρονται οι άλλοι, πώς σκέφτονται, πως ενεργούν, τι θεωρούν ύψιστο αγαθό, πού στοχεύουν στην εκπαίδευση των παιδιών τους, τι εκτιμούν περισσότερο, με ποιο τρόπο μεγαλώνουν τα παιδιά τους, τι εφόδια διαλέγουν να δώσουν στα παιδιά τους … και τόσα άλλα.
Σίγουρα όποιος ταξιδεύει … κερδίζει.
Κάποτε (στην εποχή των παππούδων μας) και μόνον που είχαν ταξιδέψει κάποιοι στην Αμερική ή κάπου μακριά, εθεωρούντο από τους άλλους -γνώστες και σοφοί- ήταν «ταξιδεμένοι».
Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΑΣ ΦΕΥΓΕΙ … ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ.
Βλέποντας τη Δήμητρα (Μήτσο!) να ετοιμάζεται να φύγει, και την παρέα της να υψώνει το πανό «Μήτσε θα μας λείψεις πολύ»… αναλογίζομαι αν πρέπει να λυπηθώ που θα φύγει ή να χαρώ.
Τελικά χαίρομαι, που μας φεύγει ο Μήτσος, όπως χαίρομαι και για κάθε παιδί που βρίσκει το δρόμο του και μας «αφήνει».
Ναι! Χαίρομαι γιατί αμέσως μου έρχεται στο νου η Σταυρούλα και ο Τάσος Drivas, που συναντήσαμε φέτος στον Καναδά. Το μότο της οικογένειας του Τάσου και της Σταυρούλας σύμφωνα με το οποίο μεγάλωσαν τα παιδιά τους φαίνεται στη φωτογραφία. Δεν χρειάζονται εξηγήσεις απλά το μεταφράζω για όσους «τα Γαλλικά» τους δεν είναι τόσο καλά.
“To our children we give two things, one is ROOTS, the other WINGS”
«Στα παιδιά μας δίνουμε δύο πράγματα, το ένα είναι ΡΙΖΕΣ, και το άλλο ΦΤΕΡΑ»
Χαίρομαι, γιατί όπως οι γονείς της Δήμητρας Βλαδίμηρος και Καίτη έτσι και οι γονείς της κάθε Δήμητρας θα πρέπει να φροντίζουν να δώσουν στα παιδιά τους στοιχεία, που θα τρέφουν τις ΡΙΖΕΣ τους (να θυμούνται από πού ξεκίνησαν και ένα κομμάτι του εαυτού τους να ριζώνει στα πάτρια «εδάφη») αλλά και «ΦΤΕΡΑ». Θα πρέπει να ετοιμάζουν τον κάθε «Μήτσο τους» κάποια στιγμή να ανοίξει τα φτερά του και να γνωρίσει το δικό του κόσμο. Τον κόσμο που απλώνεται μπροστά του και βρίσκεται στην κατεύθυνση των Αρχών και Αξιών, με τις οποίες μεγάλωσε και τις οποίες όλοι “οι εμπλεκόμενοι” στην ανατροφή του παιδιού, φρόντισαν να περάσουν στο πετσί του (εδώ κολλάμε λιγάκι και εμείς).
Χαίρομαι που φεύγει η Δήμητρα γιατί πιστεύω ότι (στο μερίδιο που μας αναλογεί) βοηθήσαμε, και να αναπτύξει γερές ΡΙΖΕΣ (δύσκολα θα μας ξεχάσει -άμα μπορεί ας κάνει και αλλιώς-), αλλά και δυνατά ΦΤΕΡΑ (που θα την οδηγήσουν να γνωρίσει το δικό της κόσμο).
Στο καλό Δήμητρα, πέτα να γνωρίσεις το δικό σου κόσμο και κάπου κάπου πότιζε και λίγο τις ΡΙΖΕΣ σου για να θυμάσαι το πόσο σε αγαπάμε (Αχώνευτη).
