Πρώτα γίνεσαι αθλητής και μετά….. πρωταθλητής. Αν δε καταφέρεις να χαίρεσαι και να παθιάζεσαι ακόμη και με τις εσωτερικές ημερίδες του συλλόγου σου, αν καταφέρεις να εστιάσεις στον πραγματικό αντίπαλο (τον πήχη), αν θέλεις να κερδίσεις το φίλο σου και τον συναθλητή σου που είσαι κάθε μέρα μαζί, αν δεν παρατάς την προσπάθεια για βελτίωση και προσπαθείς στις προπονήσεις να βελτιώνεσαι διαρκώς, τότε νιώθεις τα συναισθήματα του αθλητισμού να σε πλημυρίζουν, ακόμη και στις εσωτερικές ημερίδες.
Τότε ΖΕΙΣ τον ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ και βιώνεις τα μοναδικά συναισθήματα που προσφέρει.
Ζεις την ένταση, και μόνο να σταθείς στο διάδρομο για να αγωνιστείς είναι υπέρβαση. Επιστρατεύσεις όλες σου τις δυνάμεις για να κάνεις την προσπάθεια (με νέο κοντάρι, με ψηλότερη λαβή, με βαρύτερο κοντάρι κ.α.). Ζεις τις αμφιβολίες, τα ερωτηματικά και τους φόβους που γεννά η κάθε προσπάθεια να περάσεις τον πήχη.
Όμως Ζεις και την ικανοποίηση, που νιώθεις σε κάθε πέρασμα του πήχη. Όποιος κατάφερε να περάσει έναν πήχη (δεν έχει σημασία πόσο ψηλά), απέκτησε εμπειρίες που δεν ξεχνιούνται ποτέ, είναι αυτές που έρχονται αμέσως στο μυαλό όσων πέρασαν από τον αθλητισμό … όταν αναπολούν.
Με τέτοια παρακαταθήκη που προσφέρει ένας αγώνας, ποιός νοιάζεται αν είναι ο νικητής, ποιός νοιάζεται για το «ποιος με πέρασε» ή «ποιόν πέρασα»; Τον πήχη έχει στο μυαλό του.
Για τον αθλητή ο πήχης είναι το «κόκκινο πανί». Βρίσκεις τον πήχη και «τα βάζεις» μαζί του. Θέλεις να τον κερδίσεις και μια και δυο και αμέτρητες φορές. Δεν ικανοποιείσαι με το να τον κερδίζεις στα χαμηλά, θέλεις όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο δύσκολα. Θέλεις η νίκη σου να αξιοποιεί όλα σου τα προσόντα κάθε ικμάδα από τις δυνάμεις σου γιαυτό και πολεμάς και μάχεσαι με όλες σου τις δυνάμεις. Θέλεις να τον κερδίζεις.
Όμως υπάρχει και η άλλη όψη, το άλλο παράθυρο, που βλέποντας από εκεί θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι χρωστάμε ευγνωμοσύνη στον πήχη!
Ναι! χρωστάμε ευγνωμοσύνη στον πήχη, (το χρονόμετρο και τη μεζούρα) διότι είναι αυτά που απορροφούν όλη την ένταση του αγώνα και προσφέρουν την ευγενή άμιλλα ακόμη και στους δυσκολότερους αγώνες. Αυτός είναι ο ΣΤΙΒΟΣ αυτή είναι η ομορφιά του Κλασικού Αθλητισμού αυτό είναι το μεγαλείο της «αντικειμενικής» κρίσης. Πέρασες τον πήχη πιο ψηλά… είσαι για σήμερα ο νικητής, τόσο απλά, τόσο ήρεμα, τόσο δίκαια.
Τουλάχιστον στον ΑΣ ΡΗΓΑΣ καταφέραμε να είμαστε αυτάρκεις. Δεν μας ενδιαφέρει με ποιούς θα αγωνιστούμε και πόσοι θα μας κοιτούν. Αγωνιζόμαστε σοβαρά και μεταξύ μας και «σκάμε από το θυμό μας» όταν δεν μας βγαίνουν τα άλματα.
Η σημερινή ημερίδα, με την παρουσία φίλων και γονέων στη θέση των κριτών, μας ικανοποίησε όλους. Όλους προπονητές, γονείς, αθλητές που έπιασαν το στόχο τους, ακόμη και όσους έκαναν άκυρα άλματα ή δεν έπιασαν τις επιδόσεις που πιστεύουν ότι μπορούν για αυτή την εποχή.
Το σημαντικό είναι ότι χαρήκαμε τον αγώνα και σίγουρα όλοι κερδίσαμε.
Για την ιστορία, νικητής ο Μπέλος Θεοφάνης με 4.70, Τριανταφύλλου Γεώργιος με 4.50….
Την Παρασκευή 16.1.15 θα αγωνιστούν οι μικροί μας αθλητές στο επί κοντώ. Όσοι από τους γονείς θέλετε να δείτε τους μπόμπιρες να αγωνίζονται και στο επί κοντώ, ελάτε να παρακολουθήσετε, θα πάρουμε ειδική άδεια.
Τα αποτελέσματα της σημερινής ημερίδας θα τα βρείτε ΕΔΩ.
