Μόνο στο λεξικό μπορεί να βρει κάποιος τον Αθλητισμό, ως ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ. Στις μέρες μας, δυστυχώς, τίποτε δε συνηγορεί προς αυτήν την κατεύθυνση.
Κάποτε, οι προγονοί μας λέγανε ότι ο αθλητισμός συμβάλλει στη δημιουργία του «καλού κ’ αγαθού» πολίτη, δηλαδή του ανθρώπου με καλλιέργεια πνεύματος-ψυχής και σώματος. Στο πέρασμα των αιώνων οι κοινωνίες κατάλαβαν ότι ο αθλητισμός μπορεί να καθοδηγήσει σωστά τη νεολαία, να της προσφέρει Αρχές και Αξίες και γι’ αυτό «τον προσέφεραν» με κάθε δυνατό τρόπο. O αθλητισμός προσέφερε τα μέγιστα στη διαπαιδαγώγηση της εκάστοτε νεολαίας. Φτάσαμε στις μέρες μας και στις μέρες της σημερινής γενιάς και ο Αθλητισμός πάντοτε αποτελεί το αντίβαρο στις διάφορες κακές έξεις όπως τσιγάρο, ποτό, ναρκωτικά και τόσα άλλα.
Σε όλες αυτές «τις πληγές» της κοινωνίας μας οι εκάστοτε διοικούντες μπορούσαν να αντιπαρατάξουν τον αθλητισμό ως τον καλύτερο φύλακα άγγελο των Αρχών και των Αξιών.
Μικρές και μεγάλες χώρες που έδωσαν έμφαση στον Αθλητισμό, είχαν και τα ανάλογα θετικά αποτελέσματα για τη νεολαία τους. Όλες οι χώρες, πλούσιες και φτωχές προσπάθησαν να κρατήσουν ψηλά τον Αθλητισμό γιατί ήταν πεπεισμένες ότι είναι Κοινωνικό αγαθό. Πιστεύοντας ότι ο Αθλητισμός είναι κοινωνικό αγαθό έπρεπε πάση θυσία να τον παρέχουν στις επερχόμενες γενεές.
Όλα αυτά μέχρι χθες, όλα αυτά μέχρι πριν από λίγο.
Σήμερα, κανένας δεν δίνει δεκάρα για τον Αθλητισμό.
Η περίπτωση του Δήμου.
Μαζέψαμε ένα κάρο χαρτιά, τα υποβάλαμε, επιτέλους μετά από καιρό εγκρίθηκε το κονδύλιο βγήκε το ένταλμα πληρωμής και όταν πήγαμε να εισπράξουμε ακούσαμε το ιστορικό «εδώ δεν έχουμε να πληρώσουμε τους μισθούς εσείς ζητάτε χρήματα για επιχορήγηση;» Τα μαζέψαμε και φύγαμε (το κακό είναι ότι δεν πήραμε πίσω ούτε … το γραμμάτιο είσπραξης!)
Η περίπτωση της ΓΓΑ.
Η σημερινή Πολιτεία, μέσα στο κομφούζιο του ΔΝΤ, των “Spreads” και των μεγάλων χρεών το πρώτο που βρήκε να κόψει είναι το οξυγόνο από τον Αθλητικό Σύλλογο. Είναι τόσο μεγάλη η κοροϊδία και ο εμπαιγμός της Πολιτείας προς τα κύτταρα του Αθλητισμού, τους ερασιτεχνικούς Συλλόγους, που χωρίς ίχνος ντροπής μας λένε καθαρά … κόψτε το λαιμό σας, μην ασχολείστε με τον Αθλητισμό (δεν πουλάει). Φτάσανε στο σημείο να μας κοροϊδεύουν και να παίζουν με τη διάθεσή μας να προσφέρουμε.
Στην περίπτωση του Συλλόγου μας η Ετήσια Τακτική Επιχορήγηση για το 2010 είναι 1.500 €. (Τις επιχορηγήσεις των προηγουμένων ετών μπορεί να τις πάρουμε όταν … πλουτίσουμε!)
Αντί λοιπόν να πουν στους Συλλόγους «κόψτε το λαιμό σας να τα βγάλετε πέρα μόνοι σας ή διαλύστε το, εμείς δε σας δίνουμε φράγκο» αρχίζουν το παραμύθι. Θέλουμε αυτά τα χαρτιά (από το ΙΚΑ, την Εφορία, Τη ΓΓΑ, τον μπακάλη, τον μανάβη και ένα κάρο άλλα χαρτιά). Όταν τα στέλνεις αρχίζει ο δεύτερος γύρος, θέλουμε και αυτά και εκείνα. Υπάρχει και τρίτος, συμπληρωματικός γύρος. Όταν τελικά τα στέλνεις όλα, αφού ξόδεψες μέρες και μέρες να τρέχεις σε εφορίες, σε δημόσιες υπηρεσίες και κόντρα θεωρήσεις, σου τα στέλνουν πίσω, διότι δεν τα κατέθεσες «έγκαιρα». Το αστείο είναι ότι σε κανένα έγγραφο δεν σου λένε καταληκτική ημερομηνία, δεν σου λένε ότι θα πρέπει να τα καταθέσετε μέχρι τότε. Παρόλα αυτά έχουν το θράσος να σου πετάνε ένα δεν τα «καταθέσατε έγκαιρα».
Δηλαδή δεν σου λένε κόβουμε τις επιχορηγήσεις αλλά, εφαρμόζουν καλύτερο σύστημα. Σας «ξεσκίζουμε στο τρέξιμο», θέλουμε αυτό, εκείνο και το άλλο έγγραφο (δεκάδες στην κυριολεξία) και αν καταφέρετε να τα μαζέψετε όλα τότε, βγάζουμε το ατού από το μανίκι και λέμε: Α! δεν προλάβατε να τα καταθέσετε έγκαιρα … να είστε γεροί, του χρόνου πάλι!!!
Με τέτοιες βοήθειες από τους Κοινωνικούς Φορείς και την Πολιτεία, ας μας πει κάποιος λογικός, γιατί εμείς κοντεύουμε να σαλτάρουμε, τι ψέματα να πούμε στους εαυτούς μας για να τους πείσουμε να συνεχίσουν να ασχολούνται με αυτό που αγαπούν. Τι ψέματα να βρούμε για να τους πείσουμε ότι δεν μας «φτύνουν» αλλά ψιχαλίζει. Πόση δύναμη πρέπει να έχεις για να συνεχίζεις να υπηρετείς αυτό που αγαπάς μεν αλλά που δεν εκτιμάται από κανέναν «υπεύθυνο»;
Με άλλα λόγια σε σπρώχνουν να πεις «άντε κάτσε σπίτι σου» αφού κανένας δε νοιάζεται, όλοι από μακριά και εκ του ασφαλούς. Φτάνεις σε σημείο να τα βάζεις με το αγύριστο κεφάλι σου, κυρίως όταν συναντάς, ανεύθυνους «υπεύθυνους», ακατάλληλους «καρεκλάτους» και αδιάφορους κοινωνικούς λειτουργούς.
Α! να μη ξεχάσω και μερικούς γονείς, που έχουν την εντύπωση ότι τα προβλήματα που έχουν σχέση με τα παιδιά τους, πρέπει να λύνονται από όλους τους άλλους γιατί οι ίδιοι δεν έχουν χρόνο, ασχολούνται με τη δουλειά τους!
Ευτυχώς υπάρχουν «αρκετές ψυχές» με τα ίδια μυαλά και τα ίδια πιστεύω και ο ένας σιγοντάρει τον άλλο και … «πηγαίνουμε». Να δούμε μέχρι πότε θα αντέξουμε!
