Με τις παρακάτω γραμμές θα δώσουμε -τη δική μας άποψη- γύρω από τον αθλητισμό που κάνουμε και γύρω από τις σχέσεις που πρέπει να δημιουργούνται μέσα από τον αθλητισμό.
Μη μας κακολογήσετε που και πάλι το επί κοντώ θα φέρουμε ως παράδειγμα! Ε! πώς να το κάνουμε, με αυτό το ξεχωριστό αγώνισμα ασχολούμαστε για πολλά χρόνια τώρα.
Στο επί κοντώ (Α) προχθές 22.4.17 στο διασυλλογικό στους Αμπελόκηπους, για μια ακόμη φορά συνέβησαν πράγματα που δύσκολα συναντάς …
Από τους 11 αθλητές που αγωνίστηκαν οι 6 ήσαν «Βετεράνοι». Από τους 6, οι 5 είναι μπαμπάδες με σύνολο παιδιών 12 και ένα στο δρόμο που έρχεται… Μάλιστα ο μεγαλύτερος των μπαμπάδων ο Ανδρέας ο Ρίζος που πέρασε το 3.40, αγωνίστηκε με τον γιό του τον Ιωάννη Ρίζο, που με 4.60 ήταν 2ος.
Κάποιοι από τους «όψιμους επικοντιστές» έχουν χρόνια που σταμάτησαν τον ενεργό αθλητισμό, αλλά προσπαθούν να είναι σε ετοιμότητα για να βγάλουν μερικά άλματα στο διασυλλογικό. Άλλοτε το καταφέρνουν χωρίς τραυματισμούς και άλλοτε πληρώνοντας το τίμημα, όπως πάντα όταν ζητάμε «πολλά» από τον οργανισμό μας χωρίς να τον προετοιμάζουμε κατάλληλα.
Όμως δε θα σταθούμε στην αγωνιστική τους παρουσία, αυτή όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα, είναι ξεχωριστή, στην περίπτωση αυτή ποιος νοιάζεται για τα ρεκόρ και τις επιδόσεις!
Το σημείο στο οποίο θα εστιάσουμε είναι η εικόνα που καταγράφεται στα μάτια των παιδιών των αγωνιζομένων.
Βλέπουν τον πατέρα τους να αγωνίζεται, να τρέχει με τα παραπάνω κιλά του, ίσως την κοιλίτσα του, να λυγίζει το κοντάρι και να προσπαθεί να περάσει τον πήχη … το χειροκρότημα και οι φωνές ενθάρρυνσης των παιδιών φτάνουν στα ουράνια.
Ποιο από αυτά τα παιδιά χρειάζεται να του εξηγήσουν τι σημαίνει αθλητισμός για να τον ακολουθήσει;
Έχουν μπροστά τους ζωντανά παραδείγματα τους γονείς τους, που αν και φορτωμένοι με τα βάρη του «οικογενειάρχη» βρίσκουν τρόπο να χαρούν το δικό τους αθλητισμό αλλά και να δείξουν στα παιδιά τους και τα παιδιά όλου του κόσμου το δρόμο του αθλητισμού.
Ω! πόση χαρά και υπερηφάνεια προκαλούν κουβέντες όπως «στο διασυλλογικό θα αγωνιστούμε για το σύλλογο και τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από το σύλλογο και ας φύγουμε με δέκα θλάσεις!»
Κούκλοι, βετεράνοι στην ηλικία αλλά φωτεινά παραδείγματα για τα παιδιά σας και τα παιδιά όλου του κόσμου, σας ευχαριστούμε γιατί οι δικές σας πράξεις γεμίζουν τις μπαταρίες πολλών -με ενέργεια- για να υπηρετούν τους … «νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες»…
Ας είστε καλά, και σε όσους τραυματίστηκαν … γρήγορη ανάρρωση.
