Δέκα μέρες χωρίς τον ΡΗΓΑ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗ, χωρίς τον Άνθρωπο που μας ενέπνευσε να δημιουργήσουμε το σύλλογο.
Από όποια πλευρά και να το δει κανείς μόνον θετικά μηνύματα μπορεί να εισπράξει.
Ο δρόμος στον οποίο μας έβαλε «Ο ΡΗΓΑΣ» είναι εδώ, είναι μπροστά μας και μας οδηγεί προς τα εκεί που θέλαμε να πάμε και μέχρι πριν από λίγο … δεν ξέραμε το δρόμο; Το αξιοσημείωτο! Ο δρόμος μας όσο πάει από μονοπάτι γίνεται λεωφόρος … μέχρι και ο τρόπος σκέψης μας άλλαξε!
Μόνον έτσι μπορούμε πλέον να αγνοούμε τους κακούς και “τους λίγους” και να φτάνουμε ακόμη και να τους λυπόμαστε! Μόνον έτσι δικαιολογείται η ανοχή μας και η μεγαλοψυχία μας στη μικρότητά τους. Μιλάμε για όσους ενεργούν με μικρότητα και κακία -οι καημένοι- και για τους οποίους, συνάδελφοί τους βρήκαν να ταιριάζει γάντι το ανέκδοτο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, αυτό με την «κατσίκα του γείτονα»….
Ας είναι καλά ο ΡΗΓΑΣ που μας οδηγεί και μας δίνει δύναμη.
Μη φανταστείτε ότι επειδή μας έφυγε Ο Παππούς ΡΗΓΑΣ δεν υπάρχει άλλος ΡΗΓΑΣ.
Υπάρχει, είναι το νέο αίμα, είναι ο εγγονός του ΡΗΓΑ, ΡΗΓΑΣ και αυτός που συναντήσαμε στην κηδεία του παππού του.
Εκτός από την οικογένεια, που μας υποδέχτηκε «αδελφικά» -τέτοιες ώρες-, ο εγγονός ΡΗΓΑΣ Κούσης, ζήτησε να φωτογραφηθεί με τους αθλητές του συλλόγου που εκπροσωπούσαν όλους τους αθλητές του ΑΣ ΡΗΓΑΣ, τη 
Μαρκέλλα Θεοδωρίδου και τον Θεοφάνη Μπέλο. Αντάλλαξαν τηλέφωνα και ε-μαιλ και υποσχέθηκαν κάποια στιγμή θα ξαναβρεθούν.
Η φωτογραφία του Ρήγα Κούση με τη Μαρκέλλα Θοεδωρίδου και τον Θεοφάνη Μπέλο είναι από την ημέρα της κηδείας, όταν μας αποχαιρετούσε με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε.
