ΣΤΑΜΑΤΑΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ … ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ ΠΟΥ ΦΟΡΑΣ

Η επίδοση στο Μαραθώνιο δρόμο και πολύ περισσότερο στην Κλασική διαδρομή του εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Το σίγουρο είναι ότι οι συνετοί ξεκινούν την κούρσα με πλάνο και συγκεκριμένο στόχο σύμφωνα με την προπόνηση που προηγήθηκε και ελπίζουν αν όλα πάνε καλά να χαρούν την επίτευξη του στόχου των.

Το παραμικρό πρόβλημα που θα παρουσιαστεί μπορεί να γίνει αιτία ο αθλητής να μην πετύχει το στόχο του.

Κάτι ανάλογο έγινε και με τον Βαγγέλη Σταματάκη στο σημερινό Μαραθώνιο, το οποίο μας περιγράφει παρακάτω, δίνοντας τίτλο στην περιγραφή του «Ένα όνειρο που εξελίχθητε σε εφιάλτης».

Από την πλευρά μας, από την πλευρά του ΑΣ ΡΗΓΑΣ το μόνο που βλέπουμε είναι έναν μαχητή της ανθρώπινης φύσης που αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις να πετύχει το στόχο του και όταν τον πετυχαίνει … διδάσκει από ήθος μέχρι … μετριοφροσύνη.

Όταν όμως για ανυπέρβλητους λόγους δεν τον πετύχει τότε … μεγαλουργεί! τότε φανερώνει το μεγαλείο του εσωτερικού του κόσμου και ανοίγοντας τα στεγανά για να ισοφαρίσει την «αποτυχία του» βγάζει θησαυρούς. Βγάζει τρόπους σκέψης που δύσκολα συναντάς κάθε του σκέψη και μάθημα ζωής…

«Δούλεψα δίπλα στη ΔΑΣΚΑΛΑ μου με τον σεβασμό που της αρμόζει»,
«ξαφνικά πέφτει το βλέμμα στο μπλουζάκι που φοράς….να το πρώτο στήριγμα…πάνω σου κρέμεται και γράφει ΑΣ. ΡΗΓΑΣ»,
«Ναι πρέπει να μάθεις να αποδέχεσαι και τις άσχημες στιγμές στη ζωή σου! Εξάλλου αυτές θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο σε όλους τους τομείς.»

«το μόνο που ξέρω είναι ότι τερμάτισα με το κεφάλι ψηλά!!!Και σίγουρα τα έδωσα όλα!! Δεν ξέρω αν τελικά με νίκησε ο πόνος και οι αρνητικές σκέψεις…αλλά σίγουρα τον κοίταξα κατάματα!!!»

Βαγγέλη μας, μετά από τα τόσα θετικά που πήραμε από τη σημερινή «μη επίτευξη του στόχου σου»! ανυπομονούμε για το επόμενο «μάθημα ζωής» που θα έχει ως αντικείμενο «η χρηστή διαχείριση της επίτευξη των στόχων μας στον αθλητισμό».

Ότι και να κάνεις εσύ, εμείς και τα παιδιά μας μόνο θετικά μηνύματα εισπράττουμε.

Βαγγέλη Σταματάκη … Σε ευχαριστούμε γιατί μας δείχνεις πώς να πετύχουμε στην πράξη αυτά που και ο ΡΗΓΑΣ Ευσταθιάδης πρέσβευε.

Μας μαθαίνεις τί και πώς να κερδίζουμε όταν … ΧΑΝΟΥΜΕ!

Μας μαθαίνεις να εκτιμούμε και να σεβόμαστε τον κόπο για την ΕΠΙΤΥΧΙΑ.

Μας διδάσκεις ότι «είναι δύναμη» το να ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ στους καλυτέρους.

Μας διδάσκεις να ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΟΥΜΕ κανέναν.

Μας τονίζεις ότι μέσα από τον αθλητισμό μπορούμε ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ.

Μας φανερώνεις με το δικό σου μοναδικό τρόπο ότι:
«Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ενώ όλοι εμείς ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ.

Γράφει ο Ευάγγελος Σταματάκης:

«Ένα όνειρο που εξελίχθητε σε εφιάλτης».

Πόσο κοντά μπορεί να είναι ένα όνειρο ζωής από ένα εφιάλτη;
Δυστυχώς ή ευτυχώς στο άθλημα που αγαπώ και παλεύω με όλες μου τις δυνάμεις τον μαραθώνιο δρόμο υπάρχουν αυτές οι εναλλαγές….το όνειρο μπορεί σε μια στιγμή να γίνει εφιάλτης.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Σκληρή προετοιμασία για την Αθήνα αυτή τη φορά …όλα πήγαν ρολόι μέχρι την τελευταία στιγμή. Ένιωθα πολύ καλά και δυνατός για τον αγώνα αυτό. Φέτος πίστευα οτι ήρθε η στιγμή να βγάλω ένα καλό αγώνα ισάξιο της δουλείας που είχα κάνει.

Δούλεψα δίπλα στη ΔΑΣΚΑΛΑ μου με τον σεβασμό που της αρμόζει ….ήρθα πολύ κοντά στο να ζήσω ένα όνειρο ζωής ….να δουλέψω δίπλα της και να τρέξω έστω για μια φορά τον κλασικό μαραθώνιο της Αθήνας μαζί της!

Δεν ήταν γραφτώ να υλοποιηθεί αυτό το όνειρο όμως. Αν και έφυγα 30″ πιο μετά δεν μπόρεσα σε κανένα σημείο να την πιάσω. Φυσικά αυτό δεν λειτούργησε σε καμία περίπτωση αρνητικά στην ψυχολογία μου ούτε και επηρέασε τον αγώνα μου!

Όλα ξεκίνησαν πολύ καλά …δεν ένιωθα καμία ενόχληση μέχρι τα μισά όταν ξαφνικά άρχισα να νιώθω ενόχληση στα ισχία μου, σιγά σιγά η ενόχληση γινόταν πόνος…και όλο και πιο δυνατός και το σώμα πονούσε φρικτά! Άρχισε το μυαλό κι η ψυχή να μπάζει από παντού….δεν ήξερα ποια αρνητική σκέψη να σταματήσω….εκεί άρχισα να νιώθω ότι ζω έναν εφιάλτη! Εικόνες άσχημες παντού …αθλητές και αθλήτριες με επιτεύγματα να κάνουν στην άκρη και να τα παρατάνε….!

Και εσύ …τι κάνεις;

Κάπου εκεί κάνεις στην άκρη του δρόμου….κοιτάς γύρω σου κάτι να πιαστείς!
Ναι σου περνά από το μυαλό να δηλώσεις εγκατάλειψη….!!

Και μετά τι;

Πώς να αφήσεις την ψυχή σου στην άκρη ενός δρόμου που κάθε χρόνο τον περνάς με ψηλά το κεφάλι;:!!

Κοιτάς γύρω σου να βρεις κάτι να σε σηκώσει από κάτω! Ο πόνος δεν σε αφήνει να δεις καθαρά…και ξαφνικά πέφτει το βλέμμα στο μπλουζάκι που φοράς….να το πρώτο στήριγμα…πάνω σου κρέμεται και γράφει Α.Σ. ΡΗΓΑΣ .

Σήκω και κάνε αυτό που ξέρεις…πάλεψε μέχρι το τέλος!! Αυτοί οι άνθρωποι δεν περιμένουν από σένα νούμερα και επιδόσεις…ήθος και εικόνες περιμένουν από σένα για όλα αυτά τα παιδιά που μαθαίνουν μέσα από τον αθλητισμό πως να μην τα παρατάνε στη ζωή τους .

Δεν έχω εγκαταλείψει αγώνα στη ζωή μου ….δεν γινόταν να το κάνω σήμερα!!

Συνέχισα με ότι δυνάμεις είχα…. κ με πολλά σταματήματα. Αθλητές αριστερά και δεξιά του δρόμου κάτω, λες και βρισκόμουν σε πεδίο μάχης….άλλα 4κμ, το χρονόμετρο στο ρολόι μου δεν το σταμάτησα… γιατί πολύ απλά δεν νιώθω καμία ντροπή (απεναντίας το αντίθετο) για την προσπάθεια αυτή!!

Ναι πρέπει να μάθεις να αποδέχεσαι και τις άσχημες στιγμές στη ζωή σου….!!
-Εξάλλου αυτές θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο σε όλους τους τομείς.-

Για καλή μου τύχη με έπιασε ένας φίλος ο Γιώργος… από αυτούς τους ανθρώπους που μόνο δύναμη μπορούν να σου δώσουν μαχητής πραγματικός, στη ζωή και στους δρόμους!! Μια του κουβέντα ήταν αρκετή να με παρασύρει μαζί του….σαν ένα τρένο που επιβιβάστηκα πάνω του.

Τερματίσαμε μαζί χέρι χέρι δίνοντας τέλος στον εφιάλτη μου…!!!

Τώρα καθισμένος στη θαλπωρή του σπιτιού μου σας γράφω τις πρώτες ακατέργαστες σκέψεις μου….με το σώμα να διαμαρτύρεται συνέχεια, δεν έχω το κουράγιο να δω τι πήγε στραβά, πρέπει να κλείσουν οι πληγές πρώτα… το μόνο που ξέρω είναι ότι τερμάτισα με το κεφάλι ψηλά!!! Και σίγουρα τα έδωσα όλα!!

Δεν ξέρω αν τελικά με νίκησε ο πόνος και οι αρνητικές σκέψεις…αλλά σίγουρα τον κοίταξα κατάματα!!!

Θέλω να δώσω τα συγχαρητήρια μου σε όλους τους φίλους και γνωστούς που πάλεψαν με κάθε δυσκολία που αντιμετώπισαν σήμερα, στον Σάββα Ηλιάδη για τη σημερινή του μάχη!!!

Ένα ευχαριστώ είναι λίγο για την οικογένειά μου και τα παρακλάδια της… που στέκουν ακούραστοι να με στηρίζουν σε κάθε μου προσπάθεια !!!

Σας χαιρετώ λαβωμένος αλλά με αισιοδοξία και χαμόγελο!»

A/A

00:24:43

00:24:18

00:48:43

00:48:19

01:12:58

01:12:33

01:43:07

01:42:43

02:02:57

02:02:32

02:28:56

02:28:32

02:57:42

02:57:18

03:28:51

03:28:26

03:42:12

03:41:47

00:22:02

00:22:01

00:43:59

00:43:58

01:07:05

01:07:04

01:36:02

01:36:01

01:56:08

01:56:06

02:22:57

02:22:55

02:53:14

02:53:12

03:31:23

03:31:21

03:43:39

03:43:37

00:21:22

00:21:20

00:43:20

00:43:18

01:06:30

01:06:28

01:35:43

01:35:40

01:55:42

01:55:40

02:21:12

02:21:10

02:45:43

02:45:41

03:10:38

03:10:35

03:21:10

03:21:08

Written by Fotios Katsikas