Ε΄ ΧΕΙΜΩΝΙΔΕΙΑ – ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΙΟΡΤΗ! – ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΡΗΓΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Μετά από μια τόσο έντονη ημέρα είναι τρομερά δύσκολο να περιγράψει κανείς

τα γεγονότα αλλά και συναισθήματα. Πώς να περιγράψεις με λόγια όλα όσα ετοίμασαν τόσοι άνθρωποι με εκατοντάδες ώρες δουλειάς

και ατελείωτο μεράκι, τα όσα έζησαν εκατοντάδες αθλητών μικρών και μεγάλων, τα όσα απόλαυσε πλήθος θεατών που έδειχνε πολύ συχνά τον ενθουσιασμό του και έδινε ξεχωριστή ζωντάνια στη γιορτή των Ε΄ Χειμωνιδείων. Δε θα μπω καθόλου στο αγωνιστικό κομμάτι και στις επιδόσεις των αθλητών. Αφήνω να το κάνουν όσοι «το κατέχουν» καλύτερα… Θα προσπαθήσω όμως να περιγράψω μερικές από τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε σήμερα στους αγώνες. Όσο για τις δυσκολίες και τις ατέλειες που πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν, νομίζω πως ήταν τόσο λίγες και τόσο μικρές που είναι πολύ δύσκολο να φανούν ανάμεσα στη τόση ομορφιά των αγώνων.

Ο καιρός που τις τελευταίες μέρες μας τρόμαξε με τις βροχές, μας έκανε τη χάρη και το γύρισε στον αέρα… Μπορεί να ήταν δυνατός και να μας έπαιρνε χαρτιά, κουτιά, πανό και ότι έβρισκε μπροστά του, αλλά ακόμη και αυτός την ώρα των επίσημων αγώνων υποχώρησε αισθητά ώστε να μη καταστήσει απαγορευτική την διεξαγωγή κάποιου αγωνίσματος.

Τα συναισθήματα των αθλητών πάντα έντονα και ξεχωριστά. Χαίρεσαι να τα «αφουγκράζεσαι» σε κάθε αγώνα. Όταν όμως οι άνθρωποι που βοηθούν εθελοντικά στα διάφορα πόστα κάνουν «τη δουλειά τους» με τόσο μεράκι και αγάπη όλα «απογειώνονται»! Προσωπικά είδα τόσα ξεχωριστά «σκηνικά» στους σημερινούς αγώνες που έκαναν τις στιγμές των αγώνων ακόμη πιο όμορφες και πιο φωτεινές. Πώς να μη χαίρεσαι όταν βλέπεις ανθρώπους που ήδη είναι από τις 2:00 στα διάφορα πόστα να φτάνει 8:30 και ακόμα να ανοιγοκλείνουν τη καγκελόπορτα

ως «έφοροι τάξης» με ένα τεράστιο χαμόγελο και να υποδέχονται ή να ξεπροβοδίζουν τους αθλητές όχι με απλή ευγένεια αλλά με θέρμη που σε κάνει να νιώσεις οικεία, όσα χιλιόμετρα κι αν έχεις ταξιδέψει για να αγωνιστείς. Πώς να μη χαίρεσαι να βλέπεις τους εθελοντές να κάνουν με περισσή προθυμία ότι χρειαστεί αλλά και να αναζητούν μόνοι τους «κάποια δουλειά» όταν έχουν την ευκαιρία λιγάκι να ξαποστάσουν. Πώς να μη χαίρεσαι να βλέπεις τα χαμόγελα των αθλητών όταν τα μικρά «ρηγάκια» τους έπαιρναν από το χέρι για να τους οδηγήσουν στο βάθρο των νικητών! Τα φυτά γύρω από το βάθρο και πολύ περισσότερο τα κορίτσια μας με τα άσπρα φορέματα που κρατούσαν τους δίσκους με τα μετάλλια, έδιναν στις απονομές μια ξεχωριστή ομορφιά. Όσο για τα χαριτωμένα πιτσιρίκια μας που «στόλιζαν» και αυτά το βάθρο με τη παρουσία τους, γέμιζαν με σχόλια και χαμόγελα τις κερκίδες του σταδίου.

Τα λίγο μεγαλύτερα «ρηγόπουλα» ανέλαβαν άλλες αρμοδιότητες και μας εξέπληξαν με τη διάθεση και τη προθυμία τους. Μοίρασαν τα προγράμματα βοήθησαν στα σκορμπορντς, έκαναν ένα σωρό δουλειές όμως εκεί που έδωσαν ρέστα ήταν στη καθαριότητα! Ξεκίνησαν να μαζέψουν μερικά από τα μπουκαλάκια που βρίσκονταν πεταμένα στο χώρο των κερκίδων. Τελικά καθάρισαν τα πάντα!!! Όταν πήγαμε το πρωί για να ετοιμάσουμε το χώρο βρήκαμε πολλά σκουπίδια σε κάποια σημεία των κερκίδων και κυρίως στο χώρο μπαίνοντας στο στάδιο. Και ο αέρας που

φυσούσε μανιασμένος σκόρπιζε τα σκουπίδια γύρω γύρω. Όταν φύγαμε τα σημεία εκείνα ήταν πεντακάθαρα. Μόνο που δε σφουγγάρισαν τα καμάρια μας. Και το ωραιότερο είναι ότι έκαναν κάτι τόσο υπέροχο χωρίς να τους το ζητήσεις και όταν έφερναν τις σακούλες που τις είχαν γεμίσει με σκουπίδια ήταν όλο χαρά και ενθουσιασμό.

Η παρουσία των βετεράνων αθλητών και η συμμετοχή πολλών από αυτούς στο αγώνα του άλματος εις ύψος αποτέλεσε ένα πολύ ξεχωριστό κομμάτι των αγώνων που σε κάποιους ξυπνούσε όμορφες μνήμες και σε εμάς τους νεότερους μας έκανε να φανταστούμε το «δάσκαλο» κάπου ανάμεσά τους να τους καθοδηγεί και να τους συμβουλεύει. Και η υπέροχη έκθεση φωτογραφιών του κυρίου Μένιου Τιμονίδη όπως κάποιος σημείωσε ορθά… «έκλεψε τη παράσταση»!

Όσο για τη τεράστια απουσία του κυρίου Φώτη δε στοίχησε τόσο πολύ. Κι αυτό γιατί φέτος εκείνος δούλεψε διπλά για τους αγώνες, πολύ πριν τους αγώνες! Ήθελε πριν φύγει να έχει οργανώσει όλα όσα μπορούσε για να μην πέσει μεγάλο βάρος στις δικές μας πλάτες. Αλλά ακόμα κι η αίσθηση ότι ο κύριος Φώτης λείπει, έκανε όλους να προσφέρουν διπλά για να καλύψουν το τεράστιο κενό. Κάπως έτσι δικαιολογείται το τόσο υπέροχο αποτέλεσμα!

Ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας όλους όσους βοήθησαν στη διοργάνωση των Ε΄ Χειμωνιδείων. Ευχαριστούμε όλους όσους λάμπρυναν με το δικό τους τρόπο αυτή τη γιορτή. Ευχαριστούμε όλους όσους συνεισέφεραν ώστε να τιμηθεί όπως του πρέπει, το όνομα του μεγάλου δασκάλου του αθλητισμού Κώστα Χειμωνίδη. Ευχόμαστε ο Θεός να μας αξιώσει να ζήσουμε και του χρόνου μια τόσο μεγάλη αθλητική γιορτή!

Γκοτζαμάνη Σοφία