ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΤΟΥΣ ΚΡΙΤΕΣ

Δεν υπάρχει εκδήλωση που γίνεται χωρίς να μας αφήνει κάτι, χωρίς να μαθαίνουμε κάτι, χωρίς τα θετικά ή τα αρνητικά της στοιχεία. Σήμερα ο ΑΣ ΡΗΓΑΣ έκανε «Αγώνες» στο δίπλωμα των ρούχων.

Ναι αγώνες! Τί σημασία έχει που ο στόχος ήταν να διπλώσουμε ένα μπλουζάκι ή μία φόρμα;  Αγώνας ήταν αφού ξεχωρίσαμε τις καλύτερες προσπάθειες  και δώσαμε διπλώματα και μετάλλια.

Θα σταθούμε λίγο στα αποτελέσματα, για χάρη των μικρών μας φίλων που «αγωνίστηκαν» για πρώτη φορά και ίσως δεν κατάφεραν να είναι οι καλύτεροι.

Σε κάθε αγώνα κάποιοι θα είναι οι καλύτεροι και αυτοί θα πάρουν τα μετάλλια και τα διπλώματα. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε όλοι πρώτοι! Στον Στίβο, ακόμη και όταν έχουμε ισοπαλία στην πρώτη θέση, έχουμε τρόπους να λύσουμε  την ισοπαλία για να έχουμε τους πρώτους στην κατάταξη, τον 1ο, τον 2ο τον 3ο κ.ο.κ.  Ακόμη και σήμερα, στον Τελικό ήταν δύσκολο να πούμε ποιες φόρμες ήταν οι τρεις καλύτερα διπλωμένες.  Λύσαμε την ισοπαλία, τους δώσαμε μια ακόμη ευκαιρία, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολο το διαγωνισμό (δίπλωμα σε χρόνο 30”) για να έχουμε κατάταξη (1ο, 2ο, 3ο).  Πράγματι είχαμε διαφορά λόγω του περιορισμού του χρόνου και μπορέσαμε να ξεχωρίσουμε τις τρεις καλύτερες.

Ο  ΑΓΩΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Αυτές οι λίγες γραμμές απευθύνονται σε όλα τα παιδιά που «αγωνίστηκαν». Σε όσα κατάφεραν να διακριθούν  αλλά και σε όσα η προσπάθειά τους δεν αξιολογήθηκε όσο έπρεπε για να είναι στις τρεις καλύτερες.
Παιδιά,
αυτό που θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας, σε κάθε αγώνα από δω και πέρα, είναι να αγωνίζεστε όσο πιο καλά μπορείτε και να μη σας απασχολεί το αποτέλεσμα και η κρίση.
Ιδιαίτερα στο Στίβο τα αποτελέσματα είναι αντικειμενικά και όχι υποκειμενικά. Υπάρχει η μεζούρα και το χρονόμετρο που θα καθορίζει τον νικητή. Ακόμη και σε αγώνες που δεν υπάρχει μεζούρα και χρονόμετρο π.χ. στο «δίπλωμα των ρούχων» και έχετε την εντύπωση ότι εσείς είσαστε οι καλύτεροι  αλλά οι κριτές δεν σας δικαιώσουν, πρέπει να δεχτείτε  την απόφαση των ανθρώπων που ανέλαβαν να βαθμολογήσουν την προσπάθειά σας.

  • Θα πρέπει να αγωνίζεστε με τη βεβαιότητα  ότι κανένας δεν θα σας αδικήσει εσκεμμένα.
  • Θα πρέπει να  εμπιστεύεστε τους Κριτές  χωρίς δεύτερη κουβέντα.
  • Θα πρέπει να μάθετε να δέχεστε το αποτέλεσμα,  όποιο και να είναι.
  • Θα πρέπει εκείνη τη στιγμή, όσο και αν νομίζετε ότι σας αδικούν, να δώσετε συγχαρητήρια στους φίλους σας, που κέρδισαν τον αγώνα. Εκείνη τη στιγμή θα δείξετε αν ξέρετε να αγωνίζεστε ή αν (επειδή νομίζετε ότι σας αδικούν) θα συμπεριφερθείτε απαράδεκτα.

Το πώς θα αντιδράσετε σε ένα πιθανά λανθασμένο αποτέλεσμα των κριτών (άνθρωποι είναι μπορεί και αυτό να γίνει) θα δείξει την αγωγή σας, τον ψυχικό σας κόσμο αλλά και το ποιόν των προπονητών σας, των δασκάλων σας και των γονέων σας.

Θα δείξει με λίγα  λόγια το «τι μάθατε» από τη συμμετοχή σας στον αθλητισμό.

Κανένας δεν έρχεται στο Στίβο για να μας αδικήσει είτε είναι αγώνες «στο  δίπλωμα των ρούχων» είτε είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

ΜΑΘΑΙΝΩ ΠΩΣ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΑ

  • Είμαι  ευγενικός με τους κριτές  αλλά και με κάθε εμπλεκόμενο στους αγώνες.
  • Είμαι «φιλικός» με  τους συναθλητές μου.
  • Εμπιστεύομαι τους Κριτές και  δέχομαι αδιαμαρτύρητα την κρίση τους.
  • Όταν δεν θα είμαι εγώ ο νικητής,  συγχαίρω τους νικητές.
  • Όταν θα είμαι ο νικητής, αντιμετωπίζω αυτούς που κέρδισα χωρίς  αλαζονεία και υπεροψία.

Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΓΩΝΑ

Οι γραμμές αυτές γράφτηκαν ειδικά για τα παιδιά που ίσως να νομίζουν ότι (ή πιθανά να) αδικήθηκαν στο αποτέλεσμα του αγώνα «το δίπλωμα των ρούχων»!

Είμαστε σίγουροι ότι  «τώρα που ξέρουν» στον επόμενο αγώνα θα προσπαθήσουν Τίμια και με όλες τους τις δυνάμεις για το καλύτερο αποτέλεσμα  και όποιο και αν είναι αυτό θα πρέπει να νοιώθουν «Νικητές».

Θα είναι Νικητές  γιατί αγωνίστηκαν  σε έναν Τίμιο και ευγενικό αγώνα. Αυτό και μόνο φτάνει για να είναι  ευτυχισμένοι και να  νοιώθουν υπερήφανοι που αγωνίστηκαν.

Φιλικά
14-11-11
Φώτιος Κατσίκας

Ο ΑΓΩΝΑΣ

Αύριο πρωί περισσότερες φωτογραφίες και “ρεπορτάζ” από τον αγώνα.

(Υπήρχε λόγος να προηγηθεί το σχόλιο – νουθεσία για τα παιδιά μας.  Μαμαδο-Μπαμπάδες, με κάποιο τρόπο, τα όσα γράφουμε να φτάνουν στα αυτιά των παιδιών. Μη νομίζετε ότι τα γράφουμε γιατί δεν έχουμε ύπνο!!!!

Αλλιώς πώς θα μάθουν;

print

Written by