Μέσα στην αίθουσα του ΚΩΣΤΑ ΧΕΙΜΩΝΙΔΗ τα τελευταία χρόνια παίζεται ένα παιχνίδι σε βάρος μας! Ο αγαπητός μας κατά τα άλλα Φίλος Γιώργος, βάλθηκε να μας τρελάνει…
Όμως ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο Γιώργος το 2004 είχε ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό με βαριές κακώσεις στους σπονδύλους και τα νεύρα. Από τότε προσπαθεί να δυναμώσει τις μυϊκές ομάδες των ποδιών του για να σταθεί στα πόδια του. Μέχρις εδώ ποιος θα ήτανε αυτός που δεν θα θαύμαζε την προσπάθεια του Γιώργου και του πατέρα του; Καθημερινά προσπαθούν από το 2004!
Μπράβο τους και πάλι μπράβο.
Όπως θα δείτε παρακάτω με την περίπτωση του Γιώργου ασχοληθήκαμε ξανά και ξανά. Όμως δεν πάει άλλο δεν τον μπορώ άλλο τον «φλώρο»! βάλθηκε να μας τρελάνει. Δεν τον αντέχω άλλο θα σας πω τι μας κάνει!
Πριν μερικούς μήνες χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει το Δίζυγο για να στηρίζεται και να κάνει την προπόνησή του. Όλα καλά! Βάλαμε χαμηλά το δίζυγο. Ο Γιώργος έπιανε με τα χέρια και «βάδιζε» μπρος πίσω αργά αλλά σταθερά. Έκανε την προπόνησή του κάναμε την πλάκα μας και έφευγε.
Τελευταία δεν μπορούμε να ησυχάσουμε!
Ο «παλιοφλώρος» κάνει την προπόνησή του στο Δίζυγο με τις μπάρες σηκωμένες στο ύψος του ώμου του. Περνάει τα χέρια του πάνω από τις μπάρες και αντί να στηρίζεται με τις παλάμες, όπως έκανε παλιά στηρίζεται στους βραχίονες. Βάζοντας τα μπράτσα του επάνω στις μπάρες αυτά φαίνονται τεράστια, κυριολεκτώ, Τ Ε Ρ Α Σ Τ Ι Α, δείτε τη φωτογραφία.
Δεν έφτανε αυτό! Τελευταία προπονείται και με κοντομάνικο! Ε ! αυτό ήταν μας αποτελείωσε, δεν μπορούμε να κάνουμε προπόνηση.
Ακούστε ρε παιδιά τι κάνει ο άνθρωπος! Μόλις περάσουμε από κοντά, δήθεν μιλάει στον πατέρα του και η κουβέντα πάει στα μπράτσα! Χωρίς να το καλοσκεφτούμε ρίχνουμε μια ματιά από περιέργεια και … αυτό ήταν “ψαρώσαμε”. Μια ματιά να ρίξεις στα μπράτσα του, πού μυαλό μετά να κάνεις προπόνηση; Όλα μας φαίνονται παιδικά και αδύναμα. Κοιτάξτε ρε παιδιά το ύφος του, στη δεύτερη φωτο, το παίζει αδιάφορος! μόλις έκανε κουβέντα για τα χέρια !!!! Πού να βγάλουμε εμείς τις φόρμες, μέχρι και μπουφάν φοράμε για να μη φανούν τα “καλαμάκια” μας.
Κάντε κάτι! δεν τον αντέχω άλλο με το κοντομάνικο!! δεν ξαναπάω για προπόνηση!!!
Γιώργο μου,
σε θαυμάζουμε για την προσπάθειά σου και σε αγαπάμε.
Άσε να λέμε εμείς, εσύ συνέχισε την προσπάθειά σου και εμείς, αν συνεχίσεις με το κοντομάνικο, το πολύ πολύ να ελέγχουμε από δω και πέρα τα … κιλά σου!!!
Όχι θα σε άφηνα φλώρε χωρίς να σου τη «φέρω».
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Γιώργο, ΜΑΣ ΔΙΝΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ.
Ευχόμαστε η προσπάθειά σου να έχει γρήγορα τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Αλλά κρύψε ρε παιδί μου αυτά τα μπράτσα σου … δεν μας λυπάσαι;
ΠΑΛΙΟΤΕΡΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ
10-11-09
ΑΦΟΙ ΡΙΖΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΙΖΟΣ & ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΡΙΖΟΣ.
Ποιος είπε ότι ο αθλητισμός γίνεται με κονδύλια και επιχορηγήσεις από το απρόσωπο Κράτος! Όλα αυτά τα ακούω βερεσέ γιατί στην καθημερινότητα άλλα βλέπω να γίνονται. Βλέπω π.χ. τον Κοσμά να έρχεται με τους πίνακες, βλέπω τον Ανδρέα να κουβαλάει μια ξύλινη βαλβίδα του επί κοντώ που μας έκανε μαζί με τον αδελφό του τον Παντελή για κάποιες ασκήσεις και … “ΤΑ ΔΙΝΩ ΟΛΑ”.
Και αυτό δεν είναι τίποτε!
Βλέπω αυτό που κρατάει στο αριστερό του χέρι ο Ανδρέας Ρίζος (μηχανισμός ισορροπίας και ενδυνάμωσης των αρθρώσεων της ποδοκνημικής) και “θέλω να τον σηκώσω ψηλά” τόσο ψηλά όσο μεγάλη είναι η πράξη του.
Τον μηχανισμό αυτόν τον έκανε ο Ανδρέας για τον φίλο μας τον Γιώργο (δεν το ξέρει ακόμη ο Γιώργος – συγγνώμη Αντρέα ήθελα όμως να το φωνάξω), που βρίσκεται σε αναπηρική καρέκλα και χρόνια τώρα καθημερινά, συνοδευόμενος από τον πατέρα του, γυμνάζεται και προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του. Υπάρχει ένας ανάλογος μηχανισμός αλλά είναι ψηλός για την περίπτωση του Γιώργου!!!
Τί άλλο να πει κανείς για το ποιόν των ανθρώπων που έχουμε την τύχη να συναντάμε στα Στάδια και τα γυμναστήρια. Μακάρι όλοι να σκεφτόμαστε έτσι και να προσφέραμε στο διπλανό μας το οτιδήποτε, τότε ο Κόσμος μας θα ήταν “Αγγελικά πλασμένος”.
Αντρέα-Παντελή σας Ευχαριστούμε όχι τόσο για τον κόπο σας και τη δουλειά σας όσο για τα ερεθίσματα που μας δίνετε για να σκεφτούμε ότι: Στη ζωή μας πρέπει να κοιτάμε δίπλα μας και να αρπάζουμε τις ευκαιρίες να προσφέρουμε στο διπλανό μας ό,τι μπορούμε και που ο άλλος το έχει ανάγκη.
12-11-09
Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ – ΗΡΘΕ “ΓΑΝΤΙ” ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ
Σήμερα έγινε η παράδοση του Μηχανισμού, που ετοίμασε ο Ανδρέας Ρίζος για τον Γιώργο τον “Παιδαρά“. Μόλις δοκίμασε το μηχανισμό ο Γιώργος, πάντα με τη βοήθεια του πατέρα του (αριστερά), φάνηκε ότι βρήκε επιτέλους αυτό που ζητούσε. Να φανταστείτε ενώ μόλις είχε καθίσει και ξεκουραζόταν σηκώθηκε ξανά και άρχισε τις ασκήσεις. Μπράβο Γιώργο Φλώρε (Ωχ! παιδαρά ήθελα να γράψω αλλά …).
Τώρα ο Γιώργος έχει ένα ακόμη ερέθισμα για να συνεχίσει την πολύχρονη προσπάθειά του να σταθεί όρθιος και να μας δείξει τί μπορεί να κάνει ο άνθρωπος όταν το πιστεύει. Η βελτίωση του Γιώργου τα τελευταία χρόνια είναι πολύ μεγάλη αλλά χρειάζεται και άλλη προσπάθεια. Ευτυχώς ο Γιώργος αλλά και ο πατέρας του, που βρίσκεται συνέχεια κοντά του, έχουν μεγάλα αποθέματα από υπομονή και επιμονή.
Ο δε κολλητός μου ο Γιώργος, βρήκε μια νέα επιστημονική μέθοδο για να δυναμώσει περισσότερο τα πόδια του! Αντί να χρησιμοποιήσει πρόσθετη επιβάρυνση το έχει ρίξει στο φαί και έχει γίνει σαν “Ταυρί”!
Κούκλε, στο είπα αν δεν χάσεις μερικά κιλά «θα σε κάνω βούκινο»! Ήρθε η ώρα.-
Από την άλλη, ο Ανδρέας δικαιούται να νοιώθει “ωραία“.
Άρπαξε την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε και έκανε αυτό που του υπαγόρευε ο εσωτερικός του κόσμος. Η αλήθεια είναι ότι σε όλους μας παρουσιάζονται ευκαιρίες αλλά τις περισσότερες φορές δεν τις αξιοποιούμε, τις αφήνουμε στα … “χαρτιά”.
Τι καλά θα ήτανε τα πράγματα αν είχαμε όλοι την ετοιμότητα να αρπάζουμε τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται γύρω μας. Για να νοιώσουμε “ωραία” δεν χρειάζεται να κινήσουμε “Γή και Ουρανό”.
Ωραία θα νοιώθουμε αν αφήσουμε τον ηλικιωμένο να περάσει πριν από μας, αν κρατήσουμε την πόρτα ανοιχτή γι’ αυτόν που έρχεται πίσω μας, αν βρούμε το θάρρος να ζητήσουμε συγγνώμη (ακόμη και αν δεν φταίμε) και σε ένα κάρο άλλες περιπτώσεις από την καθημερινή μας ζωή.
Ας το δοκιμάσουμε ίσως μέσα από αυτές τις ασήμαντες ενέργειες βρούμε αυτό το κάτι που θα μας οδηγήσει σε συναισθηματική ανάταση και πληρότητα. Ίσως, χωρίς να το περιμένουμε, να βρούμε εκεί ακόμη και την Ευτυχία.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
