Με την ψυχή στο στόμα προλάβαμε να είμαστε στις 20:00 στην τεράστια αίθουσα εκδηλώσεων στο Βελλίδειο όπου ταλαιπωρηθήκαμε για να βρούμε κάθισμα. Η αίθουσα ήταν «τίγκα» και οι όρθιοι πολλοί! Ξεκινώντας από το σπίτι, λίγο το ανέβα κατέβα στο βουνό (Πάικο), λίγο το τσιπουράκι που ήπιαμε εκεί, συνηγορούσαν στο να ακούσουμε ένα δύο τραγούδια, να δούμε τους καλλιτέχνες μας, Σταυρούλα Νάνου και Δημήτρη Κουμανδράκη (βιολί και οι δύο) και να φύγουμε!
Αμ δε! Μας καθήλωσαν εκεί τα αχώνευτα. Καθίσαμε μέχρι το τέλος και δεν θέλαμε να φύγουμε. Μπράβο στους εμπνευστές (Βαγγέλη Αραμπατζή) και σε όλα τα παιδιά της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Ελλάδος (Σ.Ο.Ν.Ε.).
Δεν θα μπορούσαμε να μη σχολιάσουμε τα «δικά μας» τα παιδιά, την Σταυρούλα Νάνου και τον Δημήτρη Κουμανδράκη. Όταν τους είδαμε από μακριά να βρίσκονται ανάμεσα στους «συναδέλφους τους» ενώ ακόμη είναι 12 και 13 χρόνων τους χαρήκαμε. Αν και μικροί ακόμη, μας φάνηκαν «δίμετροι» και καταπληκτικοί βιρτουόζοι του βιολιού! Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς αφού η συμμετοχή τους στη (Σ.Ο.Ν.Ε.) προϋποθέτει δεξιοτεχνία και ιδιαίτερες γνώσεις μουσικής. Μπράβο παιδιά … και σε ανώτερα.
