Μικροί και μεγάλοι, περνάω τα άλματα που έχω (σε video) από τη χθεσινή ημερίδα, για δύο λόγους.
Πρώτον, όσοι έχουν περασμένο άλμα να δουν το άλμα τους και να το σχολιάσουν. Δεύτερον, από τα πετυχημένα άλματα αλλά και κυρίως από τα αποτυχημένα μπορείτε να δείτε τι δεν κάνατε σωστά και πόσο εύκολα ένα άλμα μπορεί να καταστραφεί.
Το παραμικρό λάθος οδηγεί σε αποτυχημένο άλμα. Αν κάτι δεν γίνει την κατάλληλη χρονική στιγμή, με την κατάλληλη ένταση και προς τη σωστή κατεύθυνση θα οδηγήσει στην καλύτερη περίπτωση σε ένα αποτυχημένο άλμα. Στη χειρότερη, αν δεν είμαστε συγκεντρωμένοι και κάνουμε άλλα αντί άλλων, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε ένα επικίνδυνο άλμα.
Στο επί κοντώ δεν έχουν καμία θέση όσοι δεν μπορούν να έχουν τα μυαλά τους στη θέση τους, όταν επιχειρούν ένα άλμα. Και αυτό ισχύει για κάθε άλμα, για το 100% των αλμάτων. Δεν μπορείς στα 99 άλματα να είσαι συγκεντρωμένος και στο 100 το μυαλό σου να είναι … αλλού. Αυτό το 1 απρόσεκτο άλμα μπορεί να γίνει η αιτία να … σταματήσουμε αυτό που τόσο αγαπάμε.
Από τα παρακάτω άλματα, ξεχωρίζουμε το άλμα του κ. Παπαγεωργίου γιατί είναι … τόσο ωραίο! Μπράβο Γιωργάκη, τον έστρωσες τον μπαμπά!
Διαλέξατε τα δύσκολα γιατί στα δύσκολα μπορείς να βρεις την υπέρτατη χαρά αλλά, θα πρέπει να μην αφήνετε τίποτε στην τύχη αν θέλετε να χαίρεστε για πολλά χρόνια το επί κοντώ, όπως κάνουν οι κ.κ. Ανδρέας Ρίζος (1965) με τρία παιδιά και Κώστας Παπαγεωργίου (1977) επίσης με τρία παιδιά. Ρωτήστε τους τι βρίσκουν και είναι κολλημένοι στο κοντάρι για τόσες δεκαετίες και προσπαθούν σε κάθε αγώνα να ξεπεράσουν τον εαυτό τους.
Σίγουρα χαιρόμαστε όλοι ένα άλμα από τον Νίκανδρο Στυλιανού, που πετάει στα 5.40, το βλέπεις και νομίζεις ότι είναι τόσο εύκολο. Βάλτε το άλμα του Νίκανδρου καρέ-καρέ και μελετήστε την ένταση της κάθε στιγμής και τότε θα καταλάβετε ότι υπάρχουν χιλιάδες μικρά κομματάκια (lego), τα οποία μπαίνουν στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη χρονική στιγμή και με την ανάλογη ένταση για να παρουσιαστεί στο τέλος αυτή η υπέροχη ζωγραφιά, ένα άλμα με τη βοήθεια ενός εύκαμπτου κονταριού. Ακολουθείστε την πορεία του σώματός του στον αέρα, στην αρχή (στην τοποθέτηση), στην αιώρηση, στην αναστροφή, στο τράβηγμα, στο γύρισμα, στην ώθηση, στο πέρασμα του πήχη ακόμη και στην προσγείωση. Αναλογιστείτε ότι όλα αυτά γίνονται στον αέρα έχοντας ένα κοντάρι στα χέρια που δεν είναι σταθερό και που αν κάτι δεν γίνει σωστά μπορεί να πετάξει τον αθλητή προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Όσο πιο ψηλά θέλεις να πηδήσεις τόσο πιο μεγάλο σε μήκος αλλά και σε σκληρότητα, πρέπει να είναι το κοντάρι σου.
Όμως είτε προσπαθείς να περάσεις τα 3 μέτρα είτε τα 6 μέτρα, πρέπει να ξέρεις τι θα κάνεις και πότε· πρέπει να συντονιστείς με το κοντάρι σου για να πετύχεις ένα άλμα – μία «ζωγραφιά».
Μελετήστε τα άλματά σας, και στην προπόνηση θέλω τη δική σας ερμηνεία στο τι δεν έγινε σωστά ή στο τι θα μπορούσε να γίνει καλύτερα και δεν έγινε. Ποια στοιχεία έχουμε και ποια μας λείπουν και πρέπει να δουλέψουμε σε αυτά.
Τπ άλμα επί κοντώ μπορεί να είναι θεαματικό και υπέροχο σαν αγώνισμα αλλά θέλει και τα ανάλογα προσόντα και τις ανάλογες θυσίες. Κουβεντιαστά (χωρίς προσπάθεια) και προπόνηση όποτε μας μείνει χρόνος από τη βόλτα, σίγουρα δεν είναι τα στοιχεία που αρκούν για να κάνει κάποιος επί κοντώ. Όσοι δεν βλέπετε τόσο σοβαρά το αγώνισμα που διαλέξατε, αφήστε το, πάτε σε κανένα πιο εύκολο αγώνισμα, πάτε σε κανένα αγώνισμα που να μην είναι τόσο απαιτητικό και χαρείτε τη συμμετοχή σας στο επίπεδο που θα καθορίζει ο χρόνος που διαθέτετε και τα προσόντα σας.
Άντε γεια … μου “βγήκαν” τα μάτια, αχώνευτοι!
