ΔΗΜΗΤΡΑ! ΜΑΘΕ ΜΑΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ

Ρε παιδιά! δεν έχω άλλον τρόπο να διορθώσω τα πράγματα! Θα παίξω και το τελευταίο μου χαρτί!

Τελευταία με τα (5-Φ) που «συνέβησαν» στον ΑΣ ΡΗΓΑΣ- θέλοντας να καλύψουμε τη θέση του υπεύθυνου των «δρόμων», ρωτήσαμε από δω, ρωτήσαμε από κει, ακούσαμε, είδαμε … μάθαμε αρκετά, ώσπου φτάσαμε στο κεφάλαιο Δήμητρα Ιορδανίδου.
– Τι εστί Δήμητρα;

– Σιγά μην αρχίσω να σας γράφω για την «αχώνευτη»! μεγάλη η χάρη της!
Το πολύ πολύ να σας παραπέμψω σε δύο τρία δημοσιεύματα από αυτά που διάβασα και εγώ αφού έβαλα στο Google το όνομα «Δήμητρα Ιορδανίδου». Μην το επιχειρήσετε, θα φάτε όλη σας την ημέρα με την «αχώνευτη»! αυτό η Δήμητρα, εκείνο η Δήμητρα … για εμάς τίποτε!

Δήμητρα Ιορδανίδου  1

«θα εγκαταλείψεις;» 2

ΟΤΑΝ Η ΤΥΧΗ, ΣΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ –

ΜΗΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ – ΡΙΞΤΗΝ.

ΠΟΡΤΑ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ – Η ΤΥΧΗ ΝΑ ΜΗ ΣΟΥ ΦΥΓΕΙ

Με τη βοήθεια το Βαγγέλη Σταματάκη, του «Στο τέρμα να το πας παλληκάρι μου», άλλο «κεφάλαιο» και αυτός! … ήρθαμε σε επαφή με τη Δήμητρα.
Θέλουμε τη Δήμητρα κοντά μας, θέλουμε να μυρίσουμε λίγο από το δυνατό άρωμα της ψυχής της που ακούει στο όνομα «αγαπώ το τρέξιμο», θέλουμε κοντά στους μελλοντικούς μας δρομείς να πάρουμε και εμείς λίγη από τη δύναμη της ψυχής όσων βάζουν στόχους. Λίγη από τη δύναμη της ψυχής των δρομέων, που ο στόχος του επόμενου αγώνα δεν τους αφήνει να βαρεθούν να κουραστούν και να εγκαταλείψουν την όποια προσπάθεια.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ –  ΣΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ

Συνεπέστατη και τελειομανής η Δήμητρα, τα μετράει από δω τα ζυγίζει από κει και, πιστεύει ότι δύσκολα θα τα χωρέσει όλα -όσα αγαπά- στην αγκαλιά της.
Να όμως που εδώ κάνει λάθος.
Νομίζει ότι αγκαλιά για την ίδια είναι το άνοιγμα των χεριών της και μόνον.
Όχι «κούκλα» μου από -πραγματική αγκαλιά- για την περίπτωσή σου δεν ξέρεις τίποτα! Η δική σου αγκαλιά κορίτσι μου, ξεκινάει από το Καυτανζόγλειο και τελειώνει στο Βαρδάρι, πηγαίνοντας από τα κάστρα μέχρι την παραλία, τόσο μεγάλη είναι.
Όσο για μας, σε όποιο κομμάτι της αγκαλιάς σου και να μας βάλεις, εμείς θα βολευτούμε και θα είμαστε «Βασιλιάδες». Χίλια ευχαριστώ θα πούμε, δεν είμαστε σαν και σένα «στριμμένοι».

Ρε παιδιά! χρησιμοποιώ λέξεις που «δεν ταιριάζουν» αλλά επίτηδες το κάνω, μπας και την ταρακουνήσω λιγάκι «την αχώνευτη» και μας σκεφτεί και εμάς!  (Άκου 2:51 στο Μαραθώνιο -στην Κλασική διαδρομή- και εμείς κάναμε 4:36 και κοντέψαμε να χάσουμε και το αεροπλάνο! και είμαστε και παιδαράδες!)

ΑΣΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

Πήραμε ένα Μήνυμα που ούτε λίγο ούτε πολύ μας έλεγε ότι … είναι δύσκολο να τα συνδυάσει όλα και ίσως θα ήταν καλύτερα να αναλάβει άλλος «πιο έτοιμος… Όμως αν χρειαστείτε κάποια βοήθεια , θα είμαι πάντα ΕΔΩ».

Εκεί εμείς.    Αρπάζουμε την ευκαιρία.

– Έλα να μας βοηθήσεις τότε και να «δεις», πριν μας πεις το τελικό ΟΧΙ.
– Ήρθε! Μας ενθουσίασε και … της άρεσε!
Μας είπε θα ξανάρθει τη Δευτέρα!

Ε! μέχρι να έρθει η Δευτέρα (θέλει δύο ημέρες), βάζουμε τα καλά μας, βάζουμε τα γυαλιά μας -για κοντά- και προσπαθούμε να δούμε ποιες χορδές της Δήμητρας πρέπει να αγγίξουμε, για να την έχουμε κοντά μας.

Το βρήκαμε!
Ούτε για χρήματα, ούτε για παροχές, ούτε για υποχρεώσεις θα της μιλήσουμε,  δε θα αναφέρουμε τίποτε από όλα αυτά, σε αυτού του είδους των ανθρώπων δεν έχουν καμία δύναμη!
Για την αγάπη της για  «το τρέξιμο και τον αθλητισμό» θα μιλήσουμε;
Δε θα είναι κρίμα τόση αγάπη να μοιράζεται μόνο σε λίγους, τους τυχερούς;
Η μουσική μπορεί να καταφέρνει να κάνει το τρέξιμο, ποτάμι που κυλάει ομαλά προς το στόχο του.  Όλα τα ποτάμια όμως έχουν και ορμή μέσα τους. Όταν δε κυλούν από ψηλά “ορμούν” να συναντήσουν τα ήρεμα νερά της θάλασσας· Θέλουν να τα δώσουν λίγη από τη δική τους ζωντάνια και σε μερικές περιπτώσεις τα καταφέρνουν θαυμάσια.

Δήμητρα,
μάθε τα παιδιά μας να αγαπούν το τρέξιμο.
Μόνο αν αγαπάς κάτι πολύ, μπορείς να κάνεις και τους άλλους να το αγαπήσουν. Όλα τα άλλα είναι … “να είχαμε να λέγαμε”.
Δώσε σε μας και τα παιδιά “μας” λίγη από την απέραντη αγάπη σου για το τρέξιμο.

“Dum spiro spero” …   ότι θα σε έχουμε κοντά μας.

Όσο για τις συνθήκες, κάνουμε και υποχωρήσεις, ας είναι όσες ημέρες ευκαιρείς.

Δε σε πιέζουμε αλλά … σε θέλουμε κοντά μας, Ρε! «Αχώνευτη»!
Ε! Πώς αλλιώς να σου το πούμε!

Φώτης Κατσίκας

print

Written by