Επηρεασμένος από τη χαμό του Γιώργου, δεν ασχολήθηκα καθόλου με τη συνάντηση του Μαΐου 2019 αφού το πρωί αποχαιρετήσαμε τον Γιώργο Κουρκούτη. Το τραγικό είναι ότι στην κηδεία μάθαμε ότι ο Γιώργος περίμενε πώς και πώς την ώρα για να έρθει στη συνάντηση αλλά … δεν πρόλαβε.
Αποφασίσαμε να πάμε και αφού βγάλαμε ποτήρι και πιάτο για τον Γιώργο τα είπαμε και είχαμε το χρόνο να εκτιμήσουμε όλες αυτές τις συναντήσεις. Κανείς δεν ξέρει πότε θα πάρουμε σειρά μετά 20-30 χρόνια! (έμαθα ότι όποιος κρατάει το απουσιολόγιο φεύγει τελευταίος)…
Κούκλοι, για εσάς που όλο και κάτι συμβαίνει την τελευταία στιγμή και “δεν σκάτε μούρη” στη συνάντηση, ελάτε να θυμηθούμε ιστορίες και να πούμε τα δικά μας. Οι παιδικοί φίλοι είναι αυτοί στους οποίους μπορούμε να «ακουμπήσουμε» τις δεκαετίες μας και κούτσα κούτσα να κάνουμε ένα ευχάριστο διάλειμμα από την καθημερινότητα του καθενός μας. Μην ξεχνάτε σε 20-30 χρόνια όλοι θα την κάνουμε …
Περνάω μερικές φωτογραφίες από τη σημαδιακή συνάντηση 19.5.19
