Η “ΠΡΟΩΡΗ” ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΟ 6.18 ΤΟΥ DUPLANTIS – ΑΝΩΔΥΝΟ ΛΑΘΟΣ ΄Η ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ;

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ
Πολλές φορές ακούσαμε από όσους ασχολούνται με τη μαγειρική το «Αχ! τι ωραίο! Δώσε μας τη συνταγή» για (πίτα, γλυκό, φαγητό κ.α.).

Δίνει τη συνταγή με το «νι» και με το «σίγμα» η γιαγιά για την πίτα … βάζει τα δυνατά της η φίλη ή η νύφη … αλλά πίτα σαν της γιαγιάς δεν τρως.
Αυτά και αυτά θα βάλεις στο φαγητό, τόση ώρα θα το μαγειρέψεις λέει η μαμά στη νύφη της! αλλά φαγητό σαν της μαμάς δεν τρως, ούτε στο όνειρό σου!
Κάτι δεν πάει καλά με τις πετυχημένες συνταγές ή κάτι που κάνει τη διαφορά δεν το εντοπίζουμε – μας ξεφεύγει.

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΡΕΚΟΡ
Το ίδιο συμβαίνει και μετά από κάθε «φουρνιά» από παγκόσμια ρεκόρ, κυρίως σε τεχνικά αγωνίσματα.
Βάζεις στην κατσαρόλα ό,τι καλύτερο υπάρχει από πλευράς αθλητικών προσόντων, βάζεις ό,τι καλύτερο έχεις σε σωματότυπο, σε ταχύτητα, σε δύναμη, σε αλτικότητα, σε ευκινησία, σε σπιρτάδα, σε αντίληψη, σε θάρρος και σε τόσα άλλα … αλλά άλματα όπως του Mondo Duplantis στο επί κοντώ δεν βλέπεις!
Δεν μπορεί «ρε παιδιά» άλματα στο 100% της τιμής για κάθε παράμετρο και για κάθε ηλικία (από 7 ετών κάνει παγκόσμια ηλικιακά ρεκόρ) να γίνονται συνεχώς και μάλιστα «να φαίνονται» τόσο εύκολα!

ΕΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΡΕΚΟΡ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΤΥΧΑΙΟ
Από πού να αρχίσω να περιγράφω την εμφάνιση της Μαύρης Τουλίπας (του επικοντιστή) στην έκθεση των λουλουδιών … για να τελειώσω στο πέρασμα του πήχη που –μέχρι στιγμής- βρίσκεται στο 6.18!

ΤΟ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΤΟΥΛΙΠΑΣ
Θα αρχίσω από τα γενικά και το θερμοκήπιο μέσα στο οποίο θα μεγαλώσει η Μαύρη τουλίπα. Γεωπόνος, γνώσεις, αγάπη, στόχος ζωής, δέσμευση, υπομονή, επιμονή, επιλογή κλίματος θερμοκηπίου, θερμοκρασία, υγρασία, ιδιαίτερες συνθήκες· Σπόρος, φροντίδα, σκάλισμα, πότισμα, υποστήριξη στο βλαστάρι, διατήρηση ισορροπίας σωματικής-ψυχικής, για να φτάσει η στιγμή της παρουσίασης στον διεθνή διαγωνισμό και να κερδίσει -ίσως- το βραβείο της ομορφότερης και καλύτερης τουλίπας του κόσμου.
Να φτάσει να είναι ο καλύτερος αθλητής του κόσμου, να μπορεί να επαναλαμβάνει το τέλειο άλμα σε δυσθεώρητα ύψη που να οδηγούν σε νέο παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ.

ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΑΛΜΑ
Έχοντας βάλει γερές βάσεις για ένα υγιές και ανθεκτικό «φυτό», με στόχο να γίνει κάποτε το καλύτερο ή το ομορφότερο, θα πρέπει να παρακολουθήσουμε την πορεία της ανάπτυξής του ή στο άλμα επί κοντώ για να «φτάσει πιο ψηλά από όλους» θα πρέπει να εστιάζουμε στο «τέλειο άλμα».

Για να πάρετε μια γεύση από το τι σημαίνει «τέλειο άλμα» που οδήγησε στο πέρασμα του πήχη που βρίσκονταν στο 6.17 και 6.18 (παγκόσμια ρεκόρ), θα κάνω μια μικρή αναφορά στα πράγματα πρέπει να γίνουν «τέλεια» -στο ίδιο άλμα- για να έχουμε ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ.
Οι παράγοντες-κινήσεις που θα αναφέρουμε παρακάτω πρέπει να γίνουν όλα με το μέγιστο της απαιτούμενης έντασης, σε αυστηρά προκαθορισμένα χρονικά όρια και ενώ ο αθλητής θα βρίσκεται στον αέρα, κρεμασμένος από το ασταθές λυγισμένο κοντάρι. Στις διάφορες αυτές φάσεις το σώμα θα παίρνει διαδοχικές θέσεις για να καταλήξει ανάποδα (με τα πόδια στον ουρανό) να εκτινάσσεται σε ύψη επικίνδυνα -αν κάτι δεν πάει καλά-. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι πιθανότητες για το τέλειο άλμα περιορίζονται σε τιμές που αγγίζουν το “ακατόρθωτο”.

Σε μερικές περιπτώσεις χρειάζεται μία ή και δύο γενιές αθλητών για να φτάσει κάποιος να επιχειρήσει άλματα για την κατάρριψη των ρεκόρ.

ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ «ΙΔΑΝΙΚΗΣ ΣΟΥΠΑΣ» – ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΗΧΗ ΣΤΟ ΡΕΚΟΡ

Τα πάντα αρχίζουν με στόχο την υπερνίκηση της βαρύτητας. Θέλουμε να παράξουμε τόση ενέργεια που να μπορέσει να ανυψώσει τη μάζα του αθλητή σε τέτοιο ύψος ώστε να ξεπεράσει τον πήχη στο επιθυμητό ύψος. Την υπερνίκηση της βαρύτητας προσπαθούμε να την επιτύχουμε με τη βοήθεια της κινητικής ενέργειας και τη χρήση του κονταριού. Φορτώνουμε στο κοντάρι όσο μεγαλύτερα ποσά κινητικής ενέργειας μπορούμε να παράξουμε με κυρίαρχο συντελεστή την ταχύτητα (Εκιν. = ½ m.v²). Η ενέργεια αυτή αποθηκεύεται στο κοντάρι ως ελαστική ενέργεια λόγω παραμόρφωσης και στη συνέχεια αποδίδεται πίσω στον αθλητή ως κινητική ενέργεια. Η “σωστή” αξιοποίηση αυτής, θα μας οδηγήσει στην επιθυμητή κατεύθυνση για να ξεπεράσουμε τον πήχη.

Ταχύτητα, ακρίβεια στη φορά, προετοιμασία για την τοποθέτηση (με αυτή θα ασχοληθούμε στη συνέχεια), σωστή προετοιμασία των χεριών, σωστό πάτημα, λύγισμα, αιώρηση, αναστροφή, μάζεμα, κράτημα κοντά στο λυγισμένο κοντάρι, ξεδίπλωμα, τράβηγμα, στροφή, ώθηση, «απογείωση» (με την αυστηρή έννοια του όρου, χάνω την επαφή μου με το έδαφος), ταξίδι προς τον πήχη, περιστροφή γύρω από τον επιμήκη άξονα του κορμού, αγκάλιασμα του πήχη και περιστροφή γύρω από αυτόν, πέρασμα διαδοχικά όλων των μελών του σώματος πάνω από τον πήχη και … ταξίδι για ασφαλή προσγείωση στη «Γη» με τη βοήθεια της βαρύτητας.

Κουράστηκα και μόνο να αναφέρω τις γενικές φάσεις του άλματος πόσο μάλλον να περιγράψω και τις χρονικές στιγμές που πρέπει να σταματήσει η κάθε κίνηση προς μία κατεύθυνση και να αρχίσει η επόμενη προς διαφορετική κατεύθυνση και όλα αυτά σε αυστηρά προκαθορισμένα χρονικά όρια και με μέγιστες εντάσεις.

Το άλμα του 20^χρονου Mondo Duplantis μπορείτε να το μελετήσετε και να το χαρείτε στο βίντεο που ακολουθεί.

https://youtu.be/avDcRzexRUQ

ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ LAVILLENIE ΣΤΟ 6.21 – ΑΣΣΟΣ ΣΤΟ ΜΑΝΙΚΙ ΤΟΥ DUPLANTIS

Οι παλιότεροι θα θυμάστε το παγκόσμιο ρεκόρ του LAVILLENIE με 6.16 αλλά και το αμέσως επόμενο καταστροφικό άλμα στο 6.21 το 2014, που από λάθος στην τοποθέτηση τραυματίστηκε σοβαρά (δεν βρήκε βαλβίδα). Την περιγραφή του λάθους θα τη βρείτε ΕΔΩ.

«ΛΑΘΟΣ» Ή ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ ΤΟΥ DUPLANTIS;

Δεν γνωρίζω πόσοι ερευνητές (και αν) ασχολήθηκαν με το παράδοξο του τέλειου άλματος του DUPLANTIS στο 6.18.
Ίσως από τον πολύ κόσμο να μην έγινε καν αντιληπτό.
Είμαι σίγουρος ότι αρκετοί γνώστες του αγωνίσματος «που επανδρώνουν τα επιστημονικά εργαστήρια» θα βάλουν στο μικροσκόπιό τους τα υπέρ και τα κατά της “τοποθέτησης του κονταριού πριν από τη βαλβίδα“.

Κάποτε (κάπου στο 1995±) στην εποχή του BUBKA, μεγάλος ντόρος έγινε με τη χρονική στιγμή της «απογείωσης» του BUBKA που “συζητήθηκε” σε πολλά επιστημονικά άρθρα, ως “pre-jump take off” (δηλαδή απογείωση πριν το κοντάρι ακουμπήσει στο πίσω μέρος της βαλβίδας).

Η “ΠΡΟΩΡΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ” ΤΟΥ ΚΟΝΤΑΡΙΟΥ

Ένα κοντάρι των 5 μέτρων και κάτι (5.10, 5.20 ή …) στην αρχή της φοράς είναι «σχετικά ελαφρύ» αφού το Κ.Β. του κονταριού βρίσκεται κοντά στον αθλητή (το κοντάρι κρατιέται σχεδόν κατακόρυφο (βλέπετε φωτογραφία).

Όσο όμως ο αθλητής πλησιάζει προς τη βαλβίδα θα πρέπει προοδευτικά να κατεβάσει το κοντάρι σε θέση παράλληλη με το έδαφος (λίγα μέτρα πριν τη βαλβίδα) και στη συνέχεια να κατευθύνει το κοντάρι (την τάπα του κονταριού) προς τη βαλβίδα όπου θα βρει την “κόντρα” για να λυγίσει.

Η φάση της προετοιμασίας του κονταριού (χαμήλωμα) που οδηγεί στην τοποθέτηση του κονταριού στη βαλβίδα, επιφέρει μείωσης της ταχύτητας με συνέπεια την απώλεια κινητικής ενέργειας (Eκιν. =1/2 m.v²), αφού ο αθλητής χάνει ταχύτητα στην προετοιμασία του για την τοποθέτηση αλλά και για να αντισταθμίσει το “αυξανόμενο” βάρος του κονταριού. Με το κοντάρι παράλληλο με το έδαφος το Κ.Β. του βρίσκεται πολύ μακριά από το σημείο λαβής και ο αθλητής χρειάζεται να καταβάλει πρόσθετες δυνάμεις για να ελέγξει την τοποθέτηση.

Με τα μέχρι τώρα δεδομένα (προ Duplantis), η τοποθέτηση του κονταριού γίνεται από την πλειονότητα των αθλητών τη στιγμή που πατάει το πόδι απογείωσης (το αριστερό για τους δεξιόχειρες) και με την τάπα του κονταριού να έρχεται σε επαφή με τη βαλβίδα (στα 30-40 εκ. πριν από το πίσω μέρος της), όπου και θα κοντράρει για να λυγίσει.
Ο Duplantis, τουλάχιστον στο άλμα που οδήγησε στο παγκόσμιο ρεκόρ 6.18(*), κατεβάζει το κοντάρι νωρίτερα και η τάπα ακουμπάει στο έδαφος εκτός βαλβίδας και πριν ακόμη πατήσει (το δεξί πόδι) στον προτελευταίο διασκελισμό (βλέπετε φωτογραφία) ή και το άλμα σε βίντεο (παραπάνω).

Η πιθανά “εσκεμμένη” πρόωρη τοποθέτηση, θα μπορούσε να αιτιολογηθεί από το ότι: Ο αθλητής κατεβάζοντας το κοντάρι νωρίς, κατά τη διάρκεια του τελευταίου διασκελισμού δεν ασχολείται πλέον με το βάρος του κονταριού αλλά σε αυτά τα εκατοστά του δευτερολέπτου συγκεντρώνεται στο πάτημα που θα τον βοηθήσει να εφαρμόσει μεγάλη τιμή κατακόρυφης ταχύτητας κατά την “απογείωση” που θα βοηθήσει στο να λυγίσει “ψηλά” το κοντάρι.

Όλοι εμείς, δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων των ερευνών, που θα προσπαθήσουν να μελετήσουν και ίσως να αιτιολογήσουν την «πρόωρη τοποθέτηση».
Εάν όμως τα αποτελέσματα δεν αιτιολογήσουν την “πρόωρη τοποθέτηση” και καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι “δεν είναι επιθυμητή”, τότε θα πρέπει να δοθεί -ακόμη και από τον Duplantis- ιδιαίτερη έμφαση στην ασφάλεια του άλματός του διότι με την ταχύτητα που προσεγγίζει τη βαλβίδα θα μπορούσαν να προκύψουν συνθήκες μη ελεγχόμενης τοποθέτησης (το κοντάρι να μην καταλήξει στη βαλβίδα) με επακόλουθο … επανάληψη του καταστροφικού άλματος του LAVILLENIE στο 6.21!