“ΙΠΤΑΜΕΝΟ” ΚΑΙ ΤΟ 3ο ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΣΤ ΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ – ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ

Υπέροχο και το 3ο τμήμα της ΣΤ τάξης του Δημοτικού Σχολείου των εκπαιδευτηρίων “Απόστολος Παύλος”. Μπορεί να αρχίσαμε κάπως «χαλαρά» με τους ψηλούς και τους “όμορφους” όμως στη συνέχεια η προσπάθεια όλων «χτύπησε κόκκινο»…
Από προσπάθεια σε προσπάθεια υπήρχε βελτίωση και όσο βλέπαμε βελτίωση τόσο και «γκαζώναμε» για να φτάσουμε τον μέσο όρο σε πρωτόγνωρα επίπεδα.

Παρούσα και αεικίνητη, πρόθυμη να βοηθήσει παντού η κ. Κώμη Κονακλή Υ.Φ.Α.ΣΧ.Α. Ανατ. Θεσσαλονίκης (διπλανή φωτο). Χωρίς το δικό σας ανήσυχο πνεύμα, ακόμη και τα σχολεία που ψάχνουν ευκαιρίες και επιδιώκουν το καλύτερο για τα παιδιά τους δεν θα είχαν τη δυνατότητα να ενεργοποιηθούν και να προσφέρουν στα παιδιά τους την εμπειρία του «παίζω επί κοντώ»..

Η συνοδός του τμήματος κ. Ελένη Ηρακλοπούλου (Κ.Φ.Α.) ήταν συνεχώς διακριτικά κοντά μας και βοήθησε σε πολλές περιπτώσεις. Όταν δε χρειάστηκε να σημειώσουμε τις προσπάθειες στο «Πινάκιο» για να καθορίσουμε τον νικητή (αλλά και για να μάθουν τα παιδιά πως γίνονται οι αγώνες) λειτούργησε και ως Έφορος του αγωνίσματος.
Τελικά τα κατάφεραν τα παιδιά της κ. Ελένης και με αιχμή του δόρατος τον Δημήτρη Μπαλίτα (αλτικός ως η Ακρίδα)! έφτασαν το ρεκόρ στα 2.50.Έτσι ξεπέρασαν την προηγούμενη καλύτερη επίδοση του «παίζω επί κοντώ» (με τον Απόστολο που είχε το ρεκόρ με 2.30 να μην έχει πει την τελευταία του λέξη)! Δικαιολογημένα στο νικητή δόθηκε και ένα χρυσό μετάλλιο που θα του θυμίζει τις πτήσεις του στο άλμα επί κοντώ.

Βέβαια η παρουσία και της κ. Σοφία Γκοτζαμάνη επίσης Κ.Φ.Α. και συνοδός έκανε τη διαφορά. Η κ. Σοφία που είναι χρόνια ο στυλοβάτης του ΑΣ ΡΗΓΑΣ, δεν αρκέστηκε στο ρόλο του συνοδού, βοήθησε τα μέγιστα όταν τα πράγματα άρχισαν να γίνονται σοβαρά. Δημιουργώντας και 2ο συνεργείο στις βασικές ασκήσεις τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να κάνουν περισσότερες προσπάθειες και να κατανοήσουν τα βασικά για τις περισσότερο δύσκολες ασκήσεις που ακολούθησαν.

Με αυτές τις βάσεις (της μιας ώρας) στη συνέχεια το κάθε παιδί ξεδίπλωσε τα προσόντα του τα σχετικά με το αγώνισμα. Κάποιοι δοκίμασαν και ανακάλυψαν ότι Ναι μπορούν αλλά χρειάζεται αρκετή δουλειά. Οι περισσότεροι τα κατάφεραν και το ευχαριστήθηκαν. Μερικοί ενθουσιάστηκαν αφού βρήκαν την ευκαιρία να δείξουν ότι το αγώνισμα τους ταιριάζει και το καταχάρηκαν.

Το καλό είναι ότι όταν έφτασε η ώρα που έπρεπε να σταματήσουμε για να γυρίσουν τα παιδιά στο σχολείο, ΟΛΟΙ είχαν δοκιμάσει να πετάξουν με τη βοήθεια ενός κονταριού και ο καθένας θα έχει να θυμάται τα όσα είδε -από το «δικό του παράθυρο»- και τα όσα κατάφερε να πετύχει.
Όλοι μπορούν να βελτιωθούν αρκεί να προσπαθήσουν.
Ε! κάποιοι που έχουν και τα ανάλογα προσόντα ξεχώρισαν, όπως γίνεται σε κάθε δραστηριότητα της ζωής, αλλά και αυτοί πρέπει να καταλάβουν ότι μόνο με σοβαρή προσπάθεια θα αξιοποιήσουν τα προσόντα τους που θα ταιριάζουν σε κάθε νέα δραστηριότητα.

Κούκλες και Κούκλοι, μην αφήνετε καμία ευκαιρία να πάει χαμένη όταν καλείστε να δοκιμάσετε πρωτόγνωρα πράγματα· ίσως σε κάποιο από αυτά να βρείτε αυτό που σας ταιριάζει, αυτό που θα σας κάνει ευτυχισμένους αυτό για το οποίο γεννηθήκατε και με το οποίο θα θελήσετε να ασχοληθείτε σοβαρά στην ζωή σας.

Μακάρι να καταφέρετε να κάνετε επάγγελμα για την υπόλοιπη ζωή σας αυτό που σας γεμίζει, αυτό που σας ευχαριστεί … το «χόμπι» σας.
Τότε σύμφωνα με το μότο του φίλου μας του Θοδωρή: «Choose a job you love, andYou will never have to work a day in your life», (διάλεξε για επάγγελμά σου αυτό που αγαπάς, έτσι δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα στη ζωή σου).
Όμως, για να πετύχεις να διαλέξεις ως επάγγελμα αυτό που ΕΣΥ ΑΓΑΠΑΣ πρέπει, τώρα που είναι καιρός, να διαβάζεις.
Αυτό θα σε οδηγήσει στο να κάνεις ό,τι αγαπάς. Ρίξτε μια ματιά στο άρθρο:
Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ
[Γονείς και κηδεμόνες, δώστε στον κούκλο ή την κούκλα σας να διαβάσει το παραπάνω άρθρο ίσως να βοηθήσει και αυτό στο να καταλάβουν τώρα που είναι νωρίς, το γιατί πρέπει να διαβάζουν …]

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
του υπογράφοντος, στον κ. Νίκο Μακρή, στην κ. Κώμη Κονακλή στους Διευθυντές και Κ.Φ.Α. των Δημοτικών σχολείων της Διεύθυνσης της Ανατολικής Θεσσαλονίκης, αλλά και στα «Αχώνευτα» που έγιναν αιτία μέσα από το «παίζω επί κοντώ» να κάνουμε αυτό που αγαπάμε.
Χωρίς το χεράκι σας, ως συνταξιούχος, ο καναπές και η οθόνη θα μας κρατούσε δέσμιους.
Τι σημασία έχει που μπορεί και να μας κουράζει (πλέον) το δίωρο και κάτι του προγράμματος! Κάνουμε αυτό που αγαπάμε … βλέπουμε χαρούμενες φάτσες και ίσως να προσφέρουμε και κάτι στα παιδιά μας.
Αυτό και αν είναι επιχείρημα για να μη σταματήσουμε να «παίζουμε επί κοντώ» όσο είμαστε …«Νέοι»!