Ακόμη ένα σχολείο που η επίσκεψή του στο Καυτανζόγλειο ίσως να μείνει χαραγμένη στο μυαλό των παιδιών για πολλά χρόνια.
Ήρθαν οι κούκλες και οι κούκλοι με τις κυρίες τους και μέσα σε δύο ώρες και κάτι, γνώρισαν το άλμα επί κοντώ. Έτρεξαν, έκαναν ασκήσεις, οργανώθηκαν ως ένα ενιαίο τμήμα με τους ψηλούς μπροστά ή τους όμορφους! και στο τέλος τα κατάφεραν.
Μπράβο κούκλοι και κούκλες από την ώρα που πήρατε μπροστά (τα βρήκαμε με το “ψηλοί και όμορφοι”)! βελτιωνόσασταν συνεχώς. (Αλήθεια έχετε δει κανέναν ψηλό να είναι και όμορφος; Γιατί υπήρχαν αρκετές αντιδράσεις όταν ζητούσα να μπουν οι «όμορφοι» μπροστά και οι ψηλοί πίσω)!
Και σε αυτό το σχολείο, όπως παντού, υπήρχαν παιδιά με διαφορετικό σωματότυπο αλλά και στοιχεία. Το καλό είναι ότι όλοι το χάρηκαν και γνώρισαν πολλά πράγματα μέσα σε μία προπονητική μονάδα. Όπως συμβαίνει σε κάθε σύνολο, κάποια από τα παιδιά έδειξαν να προσαρμόζονται πιο γρήγορα στις απαιτήσεις αυτού του απαιτητικού αγωνίσματος. Κάποιοι ξεχώρισαν και κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το 2.30. Αν δε αναλογιστούμε ότι επειδή ήταν περισσότερα παιδιά, από τα προηγούμενα σχολεία, έκαναν λιγότερες προσπάθειες σε κάθε άσκηση, τότε συμπεραίνουμε ότι τα πήγαν περίφημα.
Ε! πώς να μην τα πάνε περίφημα αφού είχαν και τον Αντώνη τον παιδαρά μαζί τους που γιόρταζε, την Αθηνά την Πούλκου (κόρη του Παύλου, ξεχωριστού αθλητή μας των χρόνων εκείνων – Παύλε έχεις την αγάπη μου), αλλά και τον Αλέξανδρο (που ήταν και ο νικητής) με το υπέροχο μαλλί που στην αρχή μας μπέρδεψε! Με ιδιαίτερα χαρίσματα και ο Κώστας Χρυσός, και ο Πέτρος Λουφάκης που ήταν 2ος και 3ος αντίστοιχα λόγω προσπαθειών. Υπήρχαν και άλλα παιδιά όλο ζωντάνια και δύναμη όταν έπιαναν το κοντάρι αλλά από μικρά λάθη (π.χ.) προσαρμογή στο βήμα και χαμηλή λαβή, δεν κατάφεραν να περάσουν όσο θα μπορούσαν. Ε! γιαυτό υπάρχουν οι προπονήσεις στον αθλητισμό αλλά και σε κάθε δραστηριότητα. Με την επανάληψη μαθαίνουμε τις κινήσεις και στη συνεχεια ξεδιπλώνουμε τα χαρίσματα με τα οποία γεννηθήκαμε.
Μπράβο παιδιά τα πήγατε περίφημα.
Μπράβο και στις αγαπητές συναδέλφους που τόλμησαν να συνοδέψουν τα παιδιά από τον Τρίλοφο και τα προσέφεραν μια εμπειρία που δύσκολα θα ξεχάσουν.
Κούκλοι και Κούκλες χρωστάτε ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στις Κυρίες σας που σας συνόδευαν.
Παρούσα, αεικίνητη και με «σηκωμένα τα μανίκια» για βοήθεια η κ. Κώμη Κονακλή Υ.Φ.Α.ΣΧ.Α. της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Ειδικά σήμερα η βοήθειά της ήταν πολύ σημαντική.
Ευχαριστούμε και τις Κυρίες συνοδούς που βοήθησαν όπου χρειάστηκε. (Συγγνώμη, ξεχασα το όνομα της τρίτης συνοδού γιαυτό δεν αναφέρομαι ονομαστικά και για τις άλλες δύο).
Οι φωτογραφίες από το «Παίζω επί κοντώ» του Δ. Σχ. Τριλόφου.
