ΑΛΕΚΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Τα παλικάρια μας, οι επικοντιστές της δεκαετίας του 1960 κ.κ. Αλέκος Δράκος και Κυριάκος Παπαδόπουλος, συναντήθηκαν μετά από πολλά χρόνια στα Γιαννιτσά. Στη βόλτα τους για να συναντήσουν και άλλους φίλους, σήμερα επισκέφτηκαν το Καυτανζόγλειο. Εκεί συνάντησαν και άλλους φίλους και φίλες (Τιμωνίδη Σ., Σασαγιάννη Χ., Πάγκαλο Σ. κ.α.) Δεν θα μπορούσαν να μην επισκεφτούν την αίθουσα του άλματος επί κοντώ, την αίθουσα του ΚΩΣΤΑ ΧΕΙΜΩΝΙΔΗ. Εκεί φωτογραφήθηκαν κάτω από τη φωτογραφία του Δάσκαλου (Κ. ΧΕΙΜΩΝΙΔΗ), που κοσμεί την αίθουσα και με τον συντάκτη του κειμένου.
Αγαπητοί μας φίλοι, Αλέκο και Κυριάκο,
Σας ευχαριστούμε γιατί με τη φιλία σας, που ξεκινάει από τα αθλητικά σας χρόνια, δείχνετε ότι τα όσα λέμε στα «παιδιά μας» δεν είναι λόγια του αέρα.
Τονίζουμε στα «ΡΗΓΑΚΙΑ μας» ότι πρέπει να κάνουν φίλους.
«Γεια σου με λένε Κωστάκη, εσένα πώς σε λένε;»
Ίσως οι μικροί μας «μπόμπιρες» να μην καταλαβαίνουν το βαθύτερο νόημα των όσων τους λέμε.
Ίσως να μην καταλαβαίνουν ότι το … «Γεια σου με λένε Κωστάκη, εσένα πώς σε λένε;» που ακούγεται από τους 6-χρονους και 7-χρονους, είναι η αρχή κάποιας φιλίας σαν τη δική σας.
Ίσως να μην καταλαβαίνουν ότι αυτή η γνωριμία, που μέσα από τον αθλητισμό θα γίνει από τις πλέον αγνές και σταθερές φιλίες θα δώσει νόημα στη ζωή τους.
Και έρχεστε εσείς με τη φιλία σας, μετά από 46 χρόνια που έχετε να συναντηθείτε και βάζετε στα λόγια μας τη σφραγίδα σας· μια σφραγίδα που δεν επιτρέπει κανέναν ενδοιασμό και καμία αμφισβήτηση της ορθότητας των όσων λέμε.
Όλοι οι αθλητές του ΑΣ ΡΗΓΑΣ (και όλων των συλλόγων), που ξεκινούν τώρα τον αθλητισμό θα πρέπει να έχουν ως πρώτο μέλημα να «χτίσουν» το μέλλον τους, να αποκτήσουν φίλους. Χρέος των προπονητών και των δασκάλων είναι να τους οδηγήσουμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Την αρχή πρέπει να κάνουμε μετά θα βρουν το δρόμο τους. Τα λόγια που πρέπει να ακούγονται πριν και μετά την προπόνηση, μεταξύ των παιδιών που συναντιούνται στο στάδιο, πρέπει να είναι:
«Γεια σου με λένε Κωστάκη, εσένα πώς σε λένε;»
Σας ευχαριστούμε και πάλι που ρίχνετε φώς και δείχνετε ζωντανά, σε εμάς και τα «παιδιά μας», την πιο όμορφη πλευρά του αθλητισμού – ΤΗ ΦΙΛΙΑ.
«Γεια σου με λένε Κωστάκη, εσένα πώς σε λένε;»
