O ΑΣ ΡΗΓΑΣ ΚΥΝΗΓΑΕΙ … ΤΙΣ ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ!

Ο Σπύρος Γιαννιώτης με τον ανεπανάληπτο άθλο του στο «Μαραθώνιο της κολύμβησης» (τον οποίο  εξυμνεί η κ. Σοφία Γκοτζαμάνη και «απομυζά μεστά διδάγματα»)…  μας τάραξε τα νερά!

Γράφει η κ. Σοφία Γκοτζαμάνη:

«Κι εκεί στον τερματισμό είναι η στιγμή που λες…  «Γιατί δεύτερος;;;  Όχι δεύτερος!
Είναι τόσο κρίμα να είναι δεύτερος!!!» Το λες και το ακούς από τόσα στόματα γύρω σου…
«Μετά από τόσα χρόνια προσπάθεια;  Μετά από ένα τέτοιο σπριντ στον τερματισμό;; Μετά από μια απίστευτη υπέρβαση!! Εκεί που ήδη πανηγυρίζουμε ότι είναι πρώτος!  Γιατί Θεέ μου; Γιατί δεύτερος;;»

Και μετά ακούς τις δηλώσεις του συγκλονιστικού αυτού αθλητή! Το χαμόγελο που βρέχεται από τα δάκρυα της συγκίνησης και της απόλυτης ευτυχίας!!! Τα λόγια που μπορούν να πείσουν τον καθένα ότι «Ναι, είναι δεύτερος και είναι απόλυτα ευτυχισμένος με αυτό που έχει πετύχει»!!! Γιατί «μεγάλος αθλητής» δεν είναι ο «αχόρταγος» και «ανικανοποίητος» όπως κάποιοι πιστεύουν. Γιατί δεν υπάρχει μόνον ο πρώτος, όπως ισοπεδωτικά τα ΜΜΕ αλλά και πολλοί άνθρωποι του αθλητισμού θέλουν να διαλαλούν με κάθε τρόπο. Υπάρχει και ο δεύτερος, που μπορεί ναι είναι πιο «χρυσός» ακόμη και από τον πρώτο!!!

Γι’ αυτό δεύτερος!

Για να μας διδάξεις όσα δε θα μπορούσες να μας διδάξεις αν ήσουν πρώτος! Αυτά που σπάνια σου διδάσκει κάποιος και που είναι τόσο κόντρα σε όσα ο σημερινός τρόπος ζωής προβάλει. Όπως και τα άλλα… τα διδάγματα της μαραθώνιας προσπάθειας, της υπομονής, της επιμονής! Ενάντια στη βόλεψη, στην «αρπαχτή» και στην προσμονή του άμεσου αποτελέσματος.

Γι’ αυτό δεύτερος, στη λίστα κατάταξης!

Γι’ αυτό στην καρδιά μας ξεχωριστά πρώτος!
Για όλα αυτά και για άλλα τόσα οι ευχαριστίες από όλους εμάς τους απλούς Έλληνες είναι περισσότερες από τα χιλιόμετρα που έχεις κολυμπήσει όλα αυτά τα χρόνια!

Σπύρο ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!»

Ξεχωρίζουμε τις παρακάτω γραμμές της κ. Σοφίας Γκοτζαμάνη  με τις οποίες ταυτιζόμαστε και επικροτούμε.

« … Γι’ αυτό δεύτερος! Για να μας διδάξεις όσα δε θα μπορούσες να μας διδάξεις αν ήσουν πρώτος! Αυτά που σπάνια σου διδάσκει κάποιος και που είναι τόσο κόντρα σε όσα ο σημερινός τρόπος ζωής προβάλει. Όπως και τα άλλα… τα διδάγματα της μαραθώνιας προσπάθειας, της υπομονής, της επιμονής! Ενάντια στη βόλεψη, στην «αρπαχτή» και στην προσμονή του άμεσου αποτελέσματος….»

Καταλήγουμε για τον τρόπο σκέψης της κ. Γκοτζαμάνη Σοφίας στο … «Αν δεν ταιριάζαμε δε θα συμπεθεριάζαμε»!

Ναι!  αλλά με τέτοιες απόψεις και τέτοια συμπεράσματα, που ξεπηδούν από την αποδοχή της δεύτερης θέσης ως περισσότερο ΕΠΙΘΥΜΗΤΗ  από την πρώτη (ως διδακτική και δημιουργική), μας οδηγεί σε συμπεράσματα που για κάποιους είναι «ψιλά γράμματα» και τα προσπερνούν!
Κάποιοι στοχεύουν στην πρώτη θέση χωρίς να νοιάζονται για τα όσα τους «πέταξε στα μούτρα»  ο καταπληκτικός Ολυμπιονίκης της ζωής Σπύρος Γιαννιώτης.

ΠΑΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ

Η φιλοσοφία αυτή  οδηγεί τον ΑΣ ΡΗΓΑΣ και μας υποχρεώνει να βροντοφωνάξουμε ξεκάθαρα»:

Γονείς των παιδιών και υποψήφιων μελλοντικών πρωταθλητών, όσοι δε νοιάζεστε για τα «διαμάντια της δεύτερης θέσης»,  πάτε τα παιδιά σας σε άλλους συλλόγους … σε αυτούς που δηλώνουν  ότι οι «πρώτες θέσεις» είναι και το ζητούμενο στη ζωή του πρωταθλητή!

Αυτοί στον ΑΣ ΡΗΓΑΣ τρελάθηκαν!
Το λέει ξεκάθαρα παραπάνω η κ. Γκοτζαμάνη. Βάζουν πιο ψηλά σε αξιολόγηση τη «δεύτερη θέση» (για τα όσα μας διδάσκει) παρά την πρώτη!

Γονείς, σας το ξαναλέμε  ξεκάθαρα:
Δε μας ενδιαφέρει η «πρώτη» θέση, αν δεν έχει εμποτιστεί στα διδάγματα της «δεύτερης». Στα διδάγματα που  ο «Ολυμπιονίκης της καρδιάς μας», (υπόδειγμα ανθρώπου και πρότυπο αθλητή)  μας φανέρωσε με λίγες λέξεις.

Έκλεισε τα μάτια στον τερματισμό και την πρώτη θέση, και με τα μάτια της ψυχής του «κατάφερε» να είναι δεύτερος. Μπορείτε να φανταστείτε το μέγεθος της απώλειας -σε διδάγματα-  για τα παιδιά μας, αν ήταν πρώτος;

Στόχος του ΑΣ ΡΗΓΑΣ είναι να περάσουμε στα παιδιά μας τα διδάγματα της «δεύτερης θέσης του Σπύρου».

Φορτωμένος ο κάθε μπόμπιρας με τα ανεκτίμητα «διδάγματα του Γιαννιώτη» (μας τρέλανε, μια Σπύρο τον λέμε μια Γιαννιώτη!),  η πρώτη θέση θα είναι «το σπίτι τους» ακόμη και ποτέ να μην ακουμπήσουν το χέρι τους στον πίνακα τερματισμού της κολύμβησης.

print

Written by